บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 2
โฮชิโนโอจิเพิ่งเดินมาจากทางหอคอยเข้ามาพร้อมกับปัดหิมะตามลำตัวออก ย่ามิกิรีบปราดเข้าไปถาม โฮชิโนโอจิ
“ท่านชายคะ พายุหิมะที่เกิดขึ้นตอนนี้ไม่ได้เป็นเรื่องธรรมชาติธรรมดา แต่เป็นฝีมือของนางปีศาจหิมะใช่ไหมคะ”
“น่าจะใช่ ชั้นต้องขอโทษด้วยที่ทำให้ทุกคนต้องเดือดร้อน”
“ท่านชายไม่ผิดหรอกค่ะ นางปีศาจหิมะต่างหากที่เลว มันทำให้พายุหิมะถล่มแบบนี้ คงตั้งใจจะฆ่าเราทุกคนให้ตาย” ทุกคนไม่สบายใจ
โฮชิโนโอจิมองหารินดารา “ฮิคาริล่ะ ฮิคาริอยู่ที่ไหน”
“คุณรินดาราไม่อยู่ค่ะ ออกไปข้างนอก มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“เมียวโจส่งสัญญาณมาบอกชั้น ว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับฮิคาริ”
อาคิระตกใจมาก “เรื่องไม่ดี เรื่องไม่ดีอะไรครับ รินดาราจะเป็นอะไรครับท่านชาย”
ริเอะหันมามองอาคิระอย่างน้อยใจ ที่อาคิระเป็นห่วงรินดารามากเหลือเกิน
“ชั้นเองก็ไม่รู้หรอกนะ แต่เราต้องตามหาฮิคาริให้เจอเร็วที่สุด” ทุกคนไม่สบายใจ
ในป่า รินดาราสลบคอพับ บนหน้าผากมีรอยฟกช้ำจากการถูกกระแทกกับต้นไม้ ละอองหิมะตกปะทะใบหน้ากับอากาศอันหนาวเย็นช่วยปลุกรินดาราขึ้นมา รินดาราค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วตกใจ พบว่าตัวเองถูกมัดไว้กับต้นไม้อยู่ท่ามกลางป่าที่ปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลน!
“ช่วยด้วย ! ช่วยด้วยค่ะ! มีใครอยู่แถวนี้บ้าง ช่วยชั้นที !” รินดาราตะโกนพร้อมดิ้นหวังให้หลุดจากเชือกแต่ไม่สำเร็จ แถมอากาศที่หนาวเย็นไปถึงขั้วหัวใจ ทำให้รินดารา ตัวสั่น..ปากแข็ง..ไม่มีแรงจะตะโกน “ช่วย...ชั้น..ด้วย”
อยู่ๆเสียงฮัมเพลงจังหวะช้าๆ ดังขึ้นจากด้านหนึ่ง รินดาราหันไปมองตามจึงเห็นยูกิในชุดกิโมโนสีขาว..ผมยาว.. ปากแดงกำลังร่ายรำแบบเกอิชาอยู่ท่ามกลางหิมะด้วยสีหน้าปลื้มปริ่มมีความสุข ท่าทางของยูกิไม่สะท้านต่อ ความหนาวเหน็บเลยสักนิด
“ยูกิ เธอทำอะไร ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้นะ”
ยูกิหยุดรำแล้วสะบัดหน้าหันมาหารินดารา “จะมีสักกี่คนที่ได้ดูเกอิชาสาวสวยร่ายรำท่ามกลางพายุหิมะ นี่เป็นของขวัญให้เธอก่อนตายเลยนะ โฮชิจะต้องขอบใจชั้นที่ชั้นใจดีกับเธอ”
“เธออย่าทำแบบนี้เลยนะ ถ้าเธอกลับเนื้อกลับตัว ไม่ทำร้ายใครอีก ท่านชายโฮชิพร้อมที่จะให้โอกาสเธอ”
ยูกิโมโห “มันสายไปแล้ว! ตอนนี้ชั้นไม่ต้องการโอกาสอะไรจากเขาอีกแล้ว ชั้นอยู่ในร่างของผู้หญิงแสนสวยอย่างนี้ เขายังไม่คิดจะแบ่งใจมาให้ชั้นเลย ความรักของชั้นที่มีให้เขา มันกลายเป็นความแค้นไปแล้ว ทางเดียวที่ชั้นจะแก้แค้นเขาได้ก็คือทำให้คนที่เขารักตาย ทั้งแก..มิยาคาวะ..และทุกคนในเมืองสึกิ”
ยูกิหัวเราะด้วยความสะใจอย่างยิ่งยวดและร่ายรำสนองความสุขของตัวเอง หิมะก็ยิ่งตกหนักขึ้นทุกที รินดาราแหงนหน้ามองหิมะที่ตกลงมาแรงขึ้นทุกที รินดาราหนาวสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ แต่รินดาราก็อดทนต่อ ความหนาว พยายามต่อรองกับยูกิ “ยูกิ...ถ้าเธออยากจะแก้แค้นก็ขอให้ฆ่าชั้นคนเดียวเถอะ ผู้คนในเมืองสึกิเขาไม่รู้เรื่องด้วย ปล่อยพวกเขาเถอะ ฆ่าชั้นให้ตายซะตั้งแต่ตอนนี้เลย”