บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 25 (จบบริบูรณ์)
ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 25 (จบบริบูรณ์)
บทประพันธ์-บทโทรทัศน์โดย นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์
สามารถรับชม ดวงใจในไฟหนาว ได้ทุกวัน จันทร์ - อังคาร ทาง ช่อง 3 (คลิกเพื่อรับชม)
บ้านศิลาทอง ในห้องอาหาร เปรมจิตเหม่อเศร้าหมอง ไม่ค่อยแต่งตัว หมดอาลัยตายอยากในชีวิตบนโต๊ะอาหาร ปิ่นมุกเดินมาเจอเข้า “ทำไมทานข้าวน้อยจังคะ”
“ไม่มีงานทำ ได้แต่นั่งๆนอนๆ รอวันตาย จะทานเยอะไปทำไมล่ะ” ปิ่นมุกคิดหาวิธีทำให้เปรมจิตดีขึ้น
มูลนิธิบ้านเปรมจิต เจ้าหน้าที่และเด็ก กำลังทำกิจกรรมประจำวันอยู่ ปิ่นมุกพาแม่มาดูงานของมูลนิธิ ชวนคุยกันสองคน “แม่ชอบทำบุญกับเด็ก มูลนิธินี้เกิดขึ้นเพื่อชดเชยความผิดเรื่องนนท์กับครอบครัวของเขาใช่ไหมคะ”
เปรมจิตนิ่ง อึดอัด ไม่ตอบ ทั้งที่เป็นความจริง “หนูก็อยากชดเชยความผิดเรื่องครูอารี เลยอยากชวนแม่ มาทำมูลนิธินี้ด้วยกัน อยากขยายอาคารออกไปเพื่อรับเด็กเพิ่ม”
“แล้วไง ฉันก็เป็นคนเลวที่ฆ่าได้ทั้งเด็กและคนพิการ ในสายตาคนอื่นอยู่ดี”
“แม่คะ แม่ไม่ต้องเข้มแข็ง ไม่ต้องปกปิดความรู้สึกตลอดเวลาหรอกค่ะ แม่ก็มีความเป็นมนุษย์ แม่ก็รู้สึกผิดเหมือนกันใช่ไหมคะ”
“เอ๊ะ” เปรมจิตร้องไห้ออกมาเอง เพราะจริงๆน่ะสะเทือนใจแต่แสดงออกได้แค่แสดงความโกรธ
“นี่ จะพูดขึ้นมาทำไมนะ”
“หนูเคยทำผิดเหมือนกับแม่ หนูเข้าใจดีว่ามันอึดอัดแค่ไหน หนูอยากให้แม่เล่ามันออกมา พูดออกมาเถอะค่ะ ถ้าแม่ได้สารภาพผิดกับใครสักคน แม่จะดีขึ้น”
“ไม่ ไม่ จะรื้อฟื้นให้มันได้อะไรขึ้นมา หา ...หา”
เปรมจิตเดินปาดน้ำตาจะกลับไปที่รถ เปรมจิตรู้สึกปวดหัว โงนเงนเป็นลมไป โชคดีที่ปิ่นมุกเดินตามมาและรับตัวไว้ทันก่อนร่วงลงพื้น “แม่ ๆ” ปิ่นมุกหันไปบอกคนข้างใน “ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย”
โรงพยาบาล ห้องฉุกเฉิน เปรมจิตอยู่มุมหนึ่งเพ่งมองมือขวาของตัวเองที่ขยับไม่ได้ เปรมจิตช็อกกับการที่ใจขยับแต่มือกลับไม่ขยับ จนเปรมจิตต้องเอามือซ้ายไปประคองมือขวา แล้ววางลงเริ่มลองใหม่ ก็ยังขยับแขนขวาไม่ได้อีก แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาที่ตนป่วยหนัก จนเป็นอัมพฤกษ์บางส่วนไปแล้ว ปิ่นมุกเห็นอาการทั้งหมดแล้ว ยืนคุยกับหมอห่างมา “แม่เป็นอะไรไปคะ”
“กล้ามเนื้ออ่อนแรงที่แขนขวา อาจจะชั่วคราวหรือถาวร ต้องรอดูครับ”