บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 25 (จบบริบูรณ์) หน้า 3
“ดาวเหนือเป็นดาวฤกษ์ส่องแสงให้ดาวอื่นและจะอยู่ที่เดิม อยู่ข้างความถูกต้องเสมอ”
บ้านพีระ จินดาหิ้วฟลุตและข้าวของเพิ่งกลับมาจากการซ้อมเพลง พีระนั่งหน้าเครียด ชีวิตมาถึงจุดเปลี่ยน
“พ่อลาออกจากงานแล้ว ไม่มีท่านประธาน พ่อก็ไม่อยากไปทำงานอีก พรุ่งนี้เราจะไปออสเตรเลียกัน พ่อจะหาคลาสการตลาดให้หนูเรียนต่อ”
“แต่หนูต้องไปออดิชั่นเสาร์นี้แล้ว หนูอยากเล่นกับวง”
“งั้นเอางี้ หนูจะเทคคอร์สคลาสดนตรีอะไรก็ได้ แต่ต้องไปวันเสาร์นี้เลย”
“เสาร์นี้เนี่ยนะ ทำไมต้องรีบขนาดนี้คะคุณพ่อ”
พีระเดินเข้าไปกระชากมือถือจินดาออกมาโวย อัดอั้นมานาน วันนี้ขอระบาย
“อย่ามาถามว่าทำไมต้องรีบ ที่แชทกันอยู่ทุกวัน อย่าคิดว่าพ่อไม่รู้ ถ้าไอ้คนขับรถนั่นมันไม่เลิกกับหนู พ่อจะไม่ให้หนูกลับมาเมืองไทยอีก พ่อไม่มีวันยอมรับมันเด็ดขาด” จินดาโวยกลับ โมโหสุดเหมือนกัน
“เขาเป็นแฟนหนู นี่มันชีวิตหนู ความสุขของหนู หนูจะเลือกด้วยตัวเอง”
พีระจับมือจินดาและเผลอบีบแขน “ชีวิตหนูเป็นของพ่อ ของพ่อได้ยินไหม”
“หนูเจ็บ เจ็บค่ะ” พีระโกรธจินดา หน้าตาถมึงทึง กลายเป็นคนบ้าอำนาจ ซึ่งเป็นตัวตนอีกมุมหนึ่ง สายตาดุดันของพีระเป็นสายตาที่ไม่ค่อยมีใครเห็น แต่หมู่นี้พีระแสดงมันออกมาบ่อยเพราะไม่อยากเสียจินดาไป
โรงพยาบาล ในห้องพัก ปิ่นมุกนั่งดูอะไรในมือถือไป ข้างๆแม่ เปรมจิตพูดขึ้น หลังจากนั่งเหม่อมาพักหนึ่ง
“ถ้าฉันยอมรับผิดกับใครสักคน เรื่องที่ผ่านมา ฉันจะรู้สึกดีขึ้นจริงๆหรือ” ปิ่นมุกวางทุกอย่างหันมาคุยกับแม่
“หนูแค่อยากให้แม่ได้ระบายมันออกมาบ้าง หนูคือลูกแม่นะคะ หนูอยากให้แม่ฟังหนู และหนูจะรับฟังแม่ทุกเรื่อง”
“แม่กลัดกระดุมผิดตั้งแต่เม็ดแรก มันจึงผิดมาตลอด แม่เชื่อว่าเงินคือคำตอบของทุกคำถาม แต่เขาบอกว่าความรักต่างหาก แม้แต่คนที่เลวที่สุดในโลก ยังทำทุกอย่างเพื่อความรักไม่ใช่เงิน”
“แม่พูดถึงใครคะ แม่ไม่ได้พูดถึงพ่อแน่ๆ”
“จนมาตอนที่แม่ทำผิดครั้งแรก วันที่แม่อยากปกป้องลูก แม่ยอมทำร้ายดาวเด่นเพื่อปกป้องลูก แม่ถึงเข้าใจคำพูดของเขา” ปิ่นมุกเอะใจในคำพูดของเปรมจิต
“เดี๋ยวค่ะ... แม่ทำผิดครั้งแรกเรื่องดาวเด่น ก็แปลว่าเรื่องเผาบ้านคุณเยี่ยมไม่ใช่ฝีมือแม่หรือคะ”
และแล้วเปรมจิตก็มีอาการหายใจขัด แน่นหน้าอกขึ้นมาแบบฉับพลัน “แม่เป็นอะไรไปคะ แม่ แม่”
เปรมจิตหอบหายใจรุนแรง ตอบไม่ได้ จนปิ่นมุกรีบลุกขึ้นกดสายเรียกพยาบาล