บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 10 หน้า 2
“ฉันไม่แคร์ ฉัน..ดีใจเสียอีก ที่ไม่ต้องคอยเห็นหน้าคนอย่างแกทุกวัน”
“คุณจินดา” ดาวเหนือตกใจที่จินดาไม่แคร์ “ลาก่อน นังผู้หญิงบ้า”
จินดาแข็งขึ้นมาก ตัดสินใจได้แล้ว สะบัดหน้าเดินหนี ซึ่งเป็นสิ่งที่ปิ่นมุก ทนไม่ได้
“อร๊าย แกไม่มีสิทธิ์อะไรมาเดินหนีฉัน คนหยั่งแกไม่มีสิทธิ์พูดคำว่าดีใจ ไม่มีสิทธิ์มีความสุข เพราะฉันจะไล่พ่อแกออกไปด้วย คุณพีระ ฉันในฐานะที่ถือหุ้นมากกว่า ฉันขอไล่คุณออก” คราวนี้ทุกคนตกใจมาก เปรมจิตโวย
“นี่ มันจะมากไปแล้วนะปิ่นมุก” จินดาหันมาช้าๆ ดวงตาวาวโรจน์ ไม่มีทีท่าหญิงจ๋อยอีกต่อไป ปิ่นมุกงี่เง่าสุดๆและตอนนี้มาทำกับคนที่จินดารักที่สุด จินดาเดือดปุดๆ
“ความเลวของแก ปลุกความเลวของฉันขึ้นมา แกโทษฉันไม่ได้นะ”
จินดาพุ่งเข้ามาตบปิ่นมุก เพราะทุกคนมัวแต่ช็อก ปิ่นมุกจะตบกลับ แต่ไม่ทันแล้ว จินดาจิกหัวปิ่นมุก จะโขกที่เสา ทุกคนพุ่งไปจับทันเวลา
“หยุดค่ะ คุณจินดา คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือ ทำร้ายคนอื่น ยังไงก็ผิดนะคะ”
“ตกลงจะอยู่ข้างมันใช่ไหม แกก็เห็นมันงี่เง่าขนาดนี้ ก็ยังจะเข้าข้างมัน ในเมื่อแกไม่เข้าข้างฉัน ฉันก็ไม่ต้องมีแกเป็นเพื่อนเหมือนกันดาวเหนือ ออกไป๊”
จินดาผลักดาวเหนือเซไปโดนโต๊ะ เปรี้ยง จินดาขาดสติอย่างหนักเข้าไปตบปิ่นมุกต่อ
“แกทำอะไรกับฉันก็ได้ แต่ไม่มีสิทธิ์ทำพ่อฉันเข้าใจมั้ย”
จินดาจะตบ จะทำร้ายปิ่นมุกแต่ทุกคนจับไว้แล้ว จึงทำไม่ถนัด ธนูลากจินดาออกมาจนได้
“ตั้งสติหน่อยคุณ คุณจินดาคนสวยจิตใจดีของผม หายไปไหนเนี่ย ... หา”
คำของธนูได้ผล จินดามองหน้าธนู ได้สติขึ้นมา แต่ก็ยังโกรธจนน้ำตาคลอ
“ที่ดาวเหนือและทุกคนจับคุณแยกออกมา เพราะความรุนแรงแก้ปัญหาอะไรไม่ได้หรอก ได้แต่สร้างปัญหากลับมาเพิ่มที่ตัวคุณเอง คุณจะกลายเป็นคนผิดทันที ไม่ใช่เขา”
“พอเถอะจินดา เชื่อพ่อ” จินดายอมสงบลง ปิ่นมุกโดนล็อคแน่น ขยับแขนขาไม่ได้ถนัด
“อีพวกบ้า จับแต่ฉัน ไม่ยอมจับมัน แล้วเป็นไง ฉันโดนตบฟรีเลย โฮ้ย ปล่อยสิ ฉันจะเอาคืนมัน ปล่อย”
ดาวเหนือตั้งสติได้ “พาคุณปิ่นมุกออกไปค่ะ อยู่อย่างนี้ไม่ได้ แยกค่ะแยก”
ดาวเหนือกับพนักงานลากปิ่นมุกออกไปจนสำเร็จ เปรมจิต พีระยังช็อก เปรมจิตหันไปมองพนักงานมากมายหลายคนซุบซิบ “หมด หมดกัน” เปรมจิตรู้สึกเสียชื่อ
ห้องทำงานเยี่ยมยุทธ เยี่ยมยุทธต้นเหตุ ยังนั่งทำงานคุยโทรศัพท์ ตามองที่หน้าจอคอม