บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 10 หน้า 5
จากไป ปิ่นมุกเดินต่อไปในบ้านพีระ ดาวเหนือรีบเดินตาม “คุณปิ่น จะไปไหนคะ”
จินดานั่งร้องไห้อยู่ ปิ่นมุกเดินเข้ามาหา มองอย่างสะใจ ดาวเหนือตามมาด้วย
“ฉันเป็นคนขอให้เขามาบอกเลิกเธอ และเขาก็เชื่อ ทำให้ทันที ย้ำอีกครั้ง เขาบอกเลิกกับเธอ เพราะเป็นคำสั่งของฉัน” สีหน้าปิ่นมุกเยาะเย้ยสุด “คุณปิ่น พอเถอะค่ะ กลับบ้านเรา” ดาวเหนือดึงมือกลับ
“เป็นเพื่อนกันมาเป็นสิบปี แกเอามโนเรื่องผู้ชายของแกมาทำลายทุกอย่าง”
“บอกแล้วไง ไม่ใช่เรื่องผู้ชาย แต่มันเป็นเรื่องของแกกับฉัน”
“แกฟังให้ดีนะ เพื่อนกันน่ะ เวลาแฟนเพื่อนมาทำตุกติกด้วย เพื่อนที่ดีมันต้องมาบอกเพื่อน ไม่ใช่เก็บเอาไปมโนต่อ จนมันบานปลาย ใช่ไหมดาวเหนือ” ดาวเหนือสะดุ้ง นึกไปว่าเยี่ยมยุทธ ก็มาตุกติกตนเหมือนกัน
“เอ้อค่ะ” ดาวเหนือจ๋อยๆ
“แกอย่ามาขอความรักจากฉัน ในเมื่อแกก็ไม่มีให้ แกไม่ได้แคร์เพื่อนเลย ในเมื่อความรักที่ฉันมีให้แก มันไม่มีค่า ต่อไปนี้ ฉันจะมีแต่ความเกลียด แกคอยดูแล้วกันจินดา” จินดาลุกขึ้น ชี้ไปที่ประตู ด่ากราด
“แกไปได้แล้ว ออกไป๊ ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้”
“แกไม่ใช่เด็กใสๆ จ๋อยๆหรอก แกมันเด็กเก็บกด เหมือนผู้หญิงคนอื่นทั้งประเทศนี้แหล่ะ อิจฉาฉัน เป็นเพื่อนกันมาอิจฉากันแบบนี้ ...หึ แกอยากออกไปจากชีวิตฉัน ใช่ไหม ไม่ ฉันไม่ยอม เพราะฉันจะตามบดขยี้ จองเวรแก” ปิ่นมุกเดินออกไป จินดาร้องไห้ ดาวเหนือ มองจินดาด้วยความสงสาร
“ร้องไห้ออกมาให้พอ แล้วกลับไปใช้ชีวิตที่มีความสุขนะคะ อย่ากลับไปยุ่งกับผู้ชายคนนั้นอีก”
ดาวเหนือเดินออกไปทิ้งจินดาไว้กับความเศร้าโศก
คลินิกของหมอเปลว เยี่ยมยุทธรู้สึกผิดกับมากจนต้องมาหาหมอเปลวตอนค่ำวันนั้นเลย มีอาการกระวนกระวาย โวยวาย พาล พูดไม่รู้เรื่อง หมอเปลวเลี้ยงลูกอยู่ กำลังบดอาหารให้ลูกเล็กที่นั่งอ้อแอ้ อยู่ในห้องนั้น เยี่ยมยุทธเดินไปมา พล่าม และเครียด พร้อมด่าทุกคน และหมอเปลวโดนก่อน
“ผมผิดตรงไหนที่ผู้หญิงพวกนั้นมาชอบผม ผมไม่ได้เอาปืนขู่พวกเขาสักหน่อย ทุกคนจะผลักความผิดมาที่ผมคนเดียว มันไม่มากไปหน่อยหรือหมอ”
“ทุกคนที่ว่าเนี่ย รวมตัวคุณเองด้วยไหมครับ” เยี่ยมยุทธหันมาพาลใส่หมอเปลวจริงจัง จนหมอเปลวงง
“หมอก็ว่าผมผิดหรือ เอ๊ะ เป็นหมอนะ ต้องพูดให้คนไข้รู้สึกดีสิ นี่อะไร มาหาว่าผมผิด”
“ผมไม่ได้ว่าคุณผิด ทวนคำถามอีกครั้ง ผมถามว่าทุกคนที่ว่าคุณผิดน่ะ รวมตัวคุณเองด้วยไหม ไม่มีผมเข้าไปเกี่ยวในคำถามเลย ไม่มี๊สักติ๊ด”