บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 24 หน้า 2
“โห คงอึดอัดมาก บอกรายละเอียดมาได้เลยครับ”
“คนจ้างผมเป็นธนานุวัตร เจ้าของธนาคารใหญ่เลยนะครับ”
เจ้าหน้าที่เพจ “แฉความจริง” นั่งคุยกับผู้ต้องหาแถวนั้น เงยหน้าขึ้นมอง สนใจเพราะคำว่าธนานุวัตร
“แต่ถ้าคุณปรักปรำเขา หรือพูดไม่จริง คุณจะโดนข้อหา แจ้งความเท็จนะครับ”
“เรื่องจริงครับ ตอนนั้น ผมเป็นพนักงานเขา นี่ไง บัตรพนักงานธนาคารผมยังเก็บไว้”
สุนทรค้นกระเป๋าเงินเก่า ฉีกขาดมาให้ดู “20ปีที่แล้วเนี่ยนะ”
“ครับ ผมทำเพื่อนาย นายของผมท่านมีบุญคุณ ท่านใช้หนี้ให้ผมที่บ้านนอก ผมเลยสัญญาจะรับใช้ท่าน ท่านให้ผมไปเผาบ้าน ไอ้คนนั้นมันตายแต่ช้างสีชมพูรอด”
“ช้างสีชมพู” ตำรวจอึ้ง ชักพูดไม่รู้เรื่องละ
หน้าสถานีตำรวจ ตำรวจพาสุนทรลงจากสน. เพื่อให้ออกไปจากสถานี
“คดีหมดอายุความไปแล้ว ผมทำอะไรให้ไม่ได้จริงๆครับ เข้าใจตำรวจด้วยนะครับ
“ก็ผมมามอบตัวแล้ว ผมสำนึกผิดแล้ว จับๆ ผมสิ ผมทำผิด ต้องเข้าคุก”
สุนทรไม่ยอมลงจากสน.ง่ายๆ พยายามตื๊อ ยื่นมือจะให้ตำรวจจับตัวเองให้ได้
“ไม่ได้จริงๆครับ ตามเวลาที่น้าบอกมา มัน 20ปีกว่าแล้ว แจ้งความไม่ได้แล้วครับ
“ทำผิดต้องเข้าคุก ผมเผาบ้านเขา ธนานุวัตรสั่งมาจริงๆนะครับ”
ตำรวจเดินเข้าไปแล้ว สุนทรเซ็ง นั่งลงแถวนั้น ขัดใจ “โธ่โว้ย”
เจ้าหน้าที่เพจ “แฉความจริง” เดินเข้ามาหา พร้อมสมุดจด
“ถ้าคุณจำชื่อ จำรายละเอียดของบ้านที่คุณไปวางเพลิงได้ ผมก็ช่วยคุณได้ แต่ถ้าบอกแค่ช้างสีชมพู ผมก็คงเอาขึ้นโซเชียลให้ไม่ได้”
“จำได้ครับ พักหลังหมอให้ยาผม ผมจำอะไรได้หลายอย่างเลย ให้บอกบ้านเลขที่ ให้พาไปดูก็ได้ เรื่องที่เล่าเป็นความจริงนะครับ”
“ผมทำเพจ แฉความจริงครับ นี่ครับ” เจ้าหน้าที่เพจ “แฉความจริง” เปิดมือถือให้ดู “ผมมีหน้าที่เสนอข่าว
ที่ข้อกฎหมายเอาผิดไม่ได้”
“ได้ๆ ผมจะเล่า จะพยายามพูดให้รู้เรื่อง ผมนึกออกแล้วจริงๆนะครับ”
บ้านเยี่ยมยุทธ เยี่ยมยุทธ เปิดตู้เบาะแสให้ดาวเหนือดู
“นี่มันอะไรกันคะ”