บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 4 หน้า 3
เป้อันใหม่ เอาไป เอาไปให้หมดเลย ทำการบ้านให้ฉันที”
“โธ่คุณหนู” ปิ่นมุกเดินไปนั่งกอดอก “งั้นฉันก็ไม่ไป พ่อแม่เธอแย่แน่คราวนี้”
ดาวเหนือจำใจเอาสมุดการบ้านของปิ่นมุกมาทำ ปิ่นมุกยิ้มพอใจ
ท่าเรือยอร์ช เยี่ยมยุทธเข้าใจดาวเหนือ
“ชีวิตคุณไม่ต่างจากผมสินะ ใช้ของเก่าของคนอื่นมาตลอดชีวิต”
“ฉันต้องทำการบ้านให้คุณหนู จนไม่มีเวลาทำการบ้านของตัวเอง ฉันได้เล่นทุกอย่างแต่ต้องเล่นกับคุณหนูและต้องแพ้เท่านั้น ไม่งั้นคุณหนูจะร้องไห้เสียใจ”
“ผมตั้งใจเรียน สอบได้ที่หนึ่ง ไม่เคยเสียเวลาเล่นไร้สาระ ผมต้องชนะคนทุกคน ชีวิตของผมเกิดมาเพื่อตัวเอง เพื่อตัวผมคนเดียว”
“ทำเพื่อตัวเองหรือ ฮึ ....ชีวิตของฉันอยู่มาได้เพราะคุณปิ่นมุก มันจึงเป็นของคุณปิ่นมุกมาตลอด แม้กระทั่งวันนี้ ฉันเกือบตายเพราะเค้า”
“จะทนอยู่แบบนี้ไปทำไม จำคำของผมได้ไหม คนรวยใช้เงินเพื่อซื้อใจคน เขาซื้อใจคุณ และคุณก็ยอมให้เขาซื้อ” ดาวเหนือร้องไห้ เยี่ยมยุทธมองอย่างเห็นใจ
บ้านศิลาทอง ปิ่นมุกลงจากรถตู้ อารมณ์เสียสุดๆ เดือนเพ็ญและคนใช้ในบ้าน วิ่งมาต้อนรับ
“คุณหนูมาแล้ว มีของให้ยกลงไหมคะ” ปิ่นมุกผลักเดือนเพ็ญกระเด็น ฐานที่มาเสนอหน้าตอนอารมณ์เสีย
“อย่ามายุ่งกับฉัน ออกไป๊”
ชายฉกรรจ์เดินตามลงมาสามสี่คน เตรียมการเฝ้าบ้าน ดูแลต่อ
“ท่านประธานสั่งว่า คุณจะไปไหนก็ได้ แต่ห้ามไปพบกับคุณผู้ชายคนนั้น และท่านยังสั่งให้พวกเราเฝ้าคุณหนูอยู่ที่นี่ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงครับ”
“ไอ้บ้า ฉันไม่ใช่นักโทษ ไม่ใช่คนร้าย มาทำแบบนี้กับฉันทำไม” ปิ่นมุกตะโกนชี้หน้าด่ากราดทุกคน แต่ไม่มีใครสนใจ ชายฉกรรจ์แยกย้ายกันยืนเฝ้าประตู จนปิ่นมุกกระทืบเท้าแค้นใจ เข้าบ้านไป “ไอ้พวกบ้าๆๆ ฮึ่ย”
ปิ่นมุกยอมเข้าบ้านไป เดือนเพ็ญและคนใช้อีกคน รีบตามไป ทั้งกลัว ทั้งเบื่อหน่าย
หน้าบ้านดาวเหนือ เยี่ยมยุทธขับรถมาส่งดาวเหนือหน้าบ้าน
“คุณช่วยชีวิตฉัน ฉันขอบคุณมากนะคะ”
“จำหนี้บุญคุณนี้ไว้ คุณเป็นคนแบบนี้ไม่ใช่หรือ เอาชีวิตทั้งชีวิต ยกให้คนที่มีบุญคุณ”