บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 7 หน้า 4
ปิ่นมุกกับเปรมจิตประสานสายตากัน เปรมจิตหน้าเข้ม ปิ่นมุกหวาดๆ ว่าจะโดนด่าไหม เปรมจิตตัดใจหันไปทานข้าวเงียบๆไม่ด่า ดาวเหนือกับเดือนเพ็ญที่ลุ้นไปด้วย ยิ้มโล่งอก
“คุณหนูเหนื่อยแล้ว ขอขึ้นไปที่ห้องเลยนะคะ”
“พรุ่งนี้แกไปทำงานด้วย ตรงเวลานะ อย่าไปสาย”
ปิ่นมุกเสียงแข็ง “ไม่! ปิ่นไม่กลับไปแล้ว งานที่ปิ่นไม่ชอบ ปิ่นจะไม่ทนแล้ว”
เปรมจิตยืนขึ้น น็อตหลุดโวยดังกว่า “งั้นก็ไม่มีเงินต่อไป เสื้อผ้าเครื่องสำอาง ไปเที่ยวเมืองนอก จะไม่มีอะไรให้แกทั้งนั้น”
ปิ่นมุกชัดเจน เอาจริง “ไม่มีก็ไม่มี ปิ่นตัดสินใจแล้ว พอกันทีกับงานที่ธนาคาร ปิ่นเกลียดงานพวกนั้น ปิ่นจะตาย จะเน่าอยู่ที่บ้าน จะไม่ออกไปทำในสิ่งที่ปิ่นไม่มีความสุขอีกแล้ว”
ปิ่นมุกประกาศก้อง แล้วเดินขึ้นห้อง เปรมจิตโกรธมาก ร้องเสียงดัง สะบัดผ้าเช็ดปากกระจาย
“โฮ้ย นังเด็กโง่ เด็กไม่รู้จักคิด แกคิดจะหายใจรกโลกไปวันๆ โดยไม่ทำงานทำการ โดยไม่สนใจสิ่งที่พ่อแม่แกสร้างขึ้นมาเลยใช่ไหม .... หา” ปิ่นมุกไม่ฟังหายไปแล้ว ดาวเหนือและเดือนเพ็ญเซ็ง มีเรื่องจนได้
ห้องปิ่นมุก ปิ่นมุกนั่งเครียดอยู่ในห้อง ดาวเหนือขนกระเป๋าตามมา มือถือปิ่นมุกดังขึ้น เยี่ยมยุทธโทรหาปิ่นมุก ปิ่นมุกหยิบขึ้นมาลังเล แล้วมองหน้าดาวเหนือ เอาไงดี
“อย่าไปรับค่ะ เราต้องใจแข็งไว้ เขาทิ้งคุณไว้ที่โรงหนัง ตลอดเวลาที่อยู่บ้านเขา เขาไม่เคยสนใจคุณสักนิดเลย”
ปิ่นมุกด่ามือถือ “แก!... แกเป็นใคร ฉันเป็นใคร แกกล้าทิ้งฉันไว้หรือ ไอ้คนบ้า”
ปิ่นมุกเชื่อดาวเหนือ เขวี้ยงมือถือทิ้งลงบนที่นอน
“ดีค่ะ ทั้งมือถือ ทั้งผู้ชายทิ้งมันไปเลยค่ะ หาเอาใหม่ ง่ายนิดเดียว คุณปิ่นมุกซะอย่าง”
ปิ่นมุกน้ำตาซึม กอดดาวเหนือ “กลับบ้านก็ไม่ดีขึ้น ไปอยู่ที่อื่นก็ไม่มีความสุข ฉันมีเงินเป็นพันล้าน แต่ซื้อของอย่างหนึ่งไม่ได้ ความสุข ....ความสุขในชีวิตฉันอยู่ที่ไหนอยู่ที่ไหนนะดาวเหนือ”
ปิ่นมุกน้ำตาไหล ดาวเหนือสงสารกอดปิ่นมุก ปลอบใจ
บ้านดาวเหนือ ดาวเหนือกลับมาถึงบ้าน อาบน้ำแล้วเดินมาดูมือถือ กดเจอไอจี ขึ้นสเตตัสอารมณ์ของตนประกอบภาพหวานๆ เช่น ชายหญิงคู่กันดูทะเล มือจับกัน “วันนี้ฉันรู้จักมันแล้ว..ความรัก”
ดาวเหนือเครียดขึ้นมาทันที “โธ่ คุณจินดา”
เสียงหินก้อนเล็กปาเข้ามาโดนหน้าต่าง ดาวเหนือมองไป ก้อนหินเล็กอีกก้อนกระเด็นเข้ามาในห้อง ผ่านทางหน้าต่าง ดาวเหนือไปหยิบมาแล้วรีบเดินไปที่หน้าต่าง