บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 9 หน้า 3
“คุณไม่คุ้นกับแผนช่วยเหลือลูกหนี้ เพราะถนัดแต่การรีดเลือดจากปู ทำคนให้ล้มละลายใช่ไหมครับ”
เปรมจิตกับพีระมองหน้าเยี่ยมยุทธโกรธ มันจะโอหังไปถึงไหน
“ผมหมายถึงหน้าที่ของธนาคารทั่วโลกน่ะครับ คุณก็เลยไม่คุ้นกับการช่วยเหลือคนให้ตั้งตัวได้ แต่ผมถนัดมาก ขอเวลาแค่อาทิตย์เดียว ผมจะเขียนแผนเจ๋งๆมาให้” เปรมจิตค้อนเยี่ยมยุทธอีก พยายามสะกดอารมณ์
เปรมสั่งพีระ “คุณพีระ เดี๋ยวรบกวนเขียนสรุปผลการประชุมให้ฉันด้วยนะ”
“ได้ครับท่าน”
เปรมจิตตั้งท่าจะเดินออกจากห้องไป
“หน้าที่เขียนสรุปผลการประชุมมันเป็นหน้าที่ของเลขาไม่ใช่หรือครับ ทำไมท่านประธานถึงใช้ให้คุณพีระเขียน…เอ ท่าทางพวกคุณสองคนดูจะสนิทกันมากเป็นพิเศษเลยนะครับ ผมเห็นตัวติดกันตลอดเลย”
ความสงสัยของเยี่ยมยุทธตีเข้าแสกหน้าเปรมจิตและพีระเปรี้ยง เปรมจิตและพีระถึงกับอึ้ง ชะงักกันไปเล็กน้อย เยี่ยมยุทธสังเกตปฏิกิริยาของทั้งสองคนแล้วยิ้มร้าย รู้สึกสะใจที่คราวนี้เล่นงานเปรมจิตได้แล้ว
“คุณพีระกับฉันสนิทกันมาตั้งแต่สมัยเรียน แล้วฉันก็เป็นนายจ้าง ฉันมีสิทธิ์จะใช้ลูกจ้างคนไหน ให้ทำอะไรก็ได้ จริงไหม คุณพีระ” เพียงเสี้ยววินาทีท่าทีมีพิรุธของเปรมจิตก็หายไป เปรมจิตกลับมาสีหน้าเรียบนิ่ง วางอำนาจราวกับราชินีน้ำแข็งได้อีกครั้ง คำถามและวาจาเย็นชาของเปรมจิตนั้น ทำเอาพีระอึ้งไป ความรู้สึกปวดใจพุ่งขึ้นมาจับที่ขั้วหัวใจของพีระ พีระเป็นคนอดทนทุกอย่างได้เพียงเพราะรักคำเดียว จึงอดทนกับเปรมจิตและรักเปรมจิตคนเดียวมาทั้งชีวิต “จริงครับ…ท่านประธาน”
พีระตอบเสียงเบา ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตากับเปรมจิต และเยี่ยมยุทธ เปรมจิตได้คำยืนยันจากพีระก็พยักหน้าเยือกเย็น ก่อนจะเดินจากไปด้วยมาดหญิงเหล็ก เยี่ยมยุทธขมวดคิ้วมองสงสัยความสัมพันธ์คนคู่นี้
บ้านจินดา ธนูมารับจินดาไปซ้อมตอนเย็นเหมือนเคย จินดานั่งซึมเศร้า ว้าวุ่นใจเรื่องเยี่ยมยุทธ
“วันนี้ฉันไม่ไปซ้อมค่ะ ฉันเล่นฟลุตไม่ได้แล้ว คราวนี้ไม่ได้จริงๆ”
“ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะครับ จะขึ้นแสดงอีกไม่กี่วันนี้แล้วนะครับ คุณอุตส่าห์ปิดพ่อคุณ หนีไปออดิชั่นนะครับ”
“คุณเยี่ยมไม่รับโทรศัพท์ฉันเลย ทำไมคะคุณธนู” ธนูคิดเล็กน้อยแล้วตัดใจพูดตามตรง
“ผู้ชายไม่ค่อยกล้าทำร้ายจิตใจผู้หญิง จะเรียกว่าขี้สงสาร หรือจะเรียกว่า ไม่กล้าทำร้ายน้ำใจอะไรก็ตามแต่ แต่ผู้ชายบางครั้ง เขาก็ใช้ความเงียบเพื่อตอบปฏิเสธครับ” จินดาตกใจแล้วร้องไห้โฮออกมา
“ฉันรับไม่ได้ ฉันทนไม่ได้ ฉันทนไม่ได้จริงๆ” ธนูหยิบผ้าเช็ดหน้า หยิบทิชชู วุ่นวายให้จินดา ประสาคนซื่อ สงสารจินดามาก