บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 14 หน้า 3
หน้าบ้านจินดา ธนูมาส่งจินดา ธนูมึนตึงเย็นชาทนไม่ได้ที่จินดากลายเป็นคนใจร้าย จินดาโกรธธนูเหมือนกันที่มาด่าตน “ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”
“พรุ่งนี้ถ้าคุณจะไปซ้อมดนตรี หรือจะไปไหนก็ไม่ต้องโทรตามผมนะครับ”
“นี่ คุณโกรธฉันขนาดนี้เลยหรือ” ธนูน้อยใจมาก จนต้องตัดพ้อออกมา
“ถ้าคุณบอกว่าคุณเล่นดนตรีเพราะคุณเยี่ยม แล้วผมล่ะ ผมที่ตามรับส่งคุณเป็นเดือนๆ ผมอยู่ที่ไหนในใจคุณบ้างไหม”
“คุณธนู”
“ผมเป็นคนหนึ่งที่ประทับใจทั้งเพลง ทั้งตัวคุณ แต่วันนี้ ตัวคุณเปลี่ยนไป ไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนโยนคนเดิม ส่วนเพลงพวกนั้น ผมคิดว่าคุณกลับไปเล่นไม่ได้แล้วล่ะ เพราะเพลงระดับนั้น เหมาะกับคนที่ใจบริสุทธิ์เท่านั้น”
สายตาเกลียดชังของธนู พุ่งเข้ามา จนจินดาน้ำตาร่วง “ฉัน ...ฉัน” ธนูมองจินดา ตัดใจ
“ในเมื่อไม่มีทั้งเพลง ทั้งตัวคุณ ผมก็ไม่จำเป็นต้องมาที่นี่อีก ลาก่อน”
จินดาช็อก สายตาของธนู เย็นชาและเด็ดขาด ธนูเดินจากไปขึ้นรถ และแล้วน้ำตาของจินดาก็ร่วงลงมา เพิ่งรู้เหมือนกันว่า วันที่ธนูทิ้งไป รู้สึกแย่แค่ไหน
วันใหม่ พิธีศพของครูอารี ยังไม่ถึงเวลาพระสวด ดาวเหนือนั่งซึมอยู่มุมหนึ่งห่างออกมา ยังเศร้าเสียใจ เยี่ยมยุทธเดินมานั่งข้างๆ เยี่ยมยุทธมองไปที่โลงศพของครูอารี
“พวกเขาบอกว่า เจอผมข้างๆ ครูอารี ครูอารีอาจจะตายเพราะปกป้องผม”
“นิสัยครูแท้ๆ ครูคิดถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ”
“ผมออกจากห้องน้ำจะไปช่วยคุณแต่ไปไม่ถึง พ่อแม่ผมตายเพราะไฟไหม้ ผมก็เลยมีอาการ .... เวลาเห็นไฟไหม้ตรงหน้า” ดาวเหนือ ท้อแท้ เบื่อหน่ายเยี่ยมยุทธมาก หน้าแทบไม่มองด้วยซ้ำ
“ฉันอยากลืมวันนั้น อยากลืม อยากลืมไปให้หมด”
“คุณจะลืม... “เรา”....ด้วยหรือ”
“นั่นแหล่ะ ที่อยากที่สุด ถ้าฉันย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะไม่ไปโรงแรมนั่น ไม่ไปพบคุณ จะไม่ไปดูแลคุณตอนปวดหัว จะไม่ยุ่งไม่พูด ไม่แม้แต่มองคุณด้วยซ้ำ”
เยี่ยมยุทธงงกับอารมณ์ดาวเหนือ ที่วันนี้มากกว่าปกติ เพราะตอนนี้เยี่ยมยุทธไม่รู้เรื่องปิ่นมุกเป็นคนจุดไฟ
“คุณโกรธ ที่ผมจูบคุณ?”
“โกรธ !...ทุกอย่าง”