บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 5 หน้า 2
ดาวเหนือ ส่ายหน้าว่าไม่มีทาง “งั้นเรามาดูกัน”
กลางวัน วันใหม่ บ้านศิลาทอง เปรมจิตลงจากรถ คนใช้ขนกระเป๋าเดินทางลงมา พีระลงมาด้วยทั้งหมดเพิ่งมาจากสนามบิน เดือนเพ็ญรายงาน ให้เปรมจิตและพีระฟัง ตามที่ดาวเหนือบอกมา
“ดาวเหนือมันไปนอนบ้านคุณเยี่ยม เฝ้าคุณปิ่นมุกทุกวัน คุณเยี่ยมแกอยากให้มีพยานรับรู้ว่า แกบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้ล่อลวงคุณหนูไปค่ะ”
“จะให้ฉันเชื่อเหรอ เยี่ยมยุทธก็แค่สร้างภาพโกหกฉัน ฉันไม่เชื่อหรอกว่านายคนนี้จะเป็นคนดี ยายปิ่นนะยายปิ่น หนีออกจากบ้านไปจนได้”
“ฟังๆดูแล้ว ถ้าจับกลับมาบ้าน ก็คงหนีออกไปอยู่ดีนะครับ”
“แล้วจะปล่อยมันค้างอยู่บ้านผู้ชายได้ยังไงกัน”
“หาทางบีบให้เขากลับมาเองสิครับ คนอย่างคุณหนูปิ่นมุก อยู่ข้างนอกไม่พึ่งใบบุญของท่านประธาน อยู่ไม่ได้หรอกครับ” เปรมจิตคิดตาม เริ่มเห็นด้วยกับพีระ ยิ้มออกมา
“มีวิธีบีบด้วยหรือคะ” เดือนเพ็ญสงสัย
“เงินคือคำตอบของทุกคำถาม” พีระยิ้มว่าจริง เปรมจิตสีหน้าหมายมาด จะสั่งสอนลูกตัวเอง
ห้างสรรพสินค้า ปิ่นมุก มาช็อบปิ้งอีกแล้ว กำลังจ่ายเงิน พนักงานรูดบัตรให้อยู่ “บัตรเครดิตนี้ใช้ไม่ได้ค่ะ”
“อ่ะเอาไป” ปิ่นมุกให้ใบใหม่ “ใช้ไม่ได้เหมือนกันค่ะ” ปิ่นมุกเซ็งสุดแทบกรี๊ด
“อี๊ แม่นะแม่” ปิ่นมุกกดโทรหา “จินดา อยู่ไหนน่ะ มาที่นี่เดี๋ยวนี้ มาช่วยปิ่นที”
ปิ่นมุกกระทืบเท้าเบาๆ ขัดอกขัดใจ
บ้านเยี่ยมยุทธ ปิ่นมุกเดินเข้าบ้านมา ธนูกำลังจัดสำรับกลางวัน
“คุณกลับมาแล้วหรือครับ ผมซื้อบะหมี่เกี๊ยวหมูแดงมาฝาก”
“อาหารขยะอีกแล้ว”
จินดาเดินตามเข้ามา “อาหารขยะ คำนี้ใช้กับพวกแป้งน้ำตาลไม่ได้ใช้กับ ร้านรถเข็นจ้ะ”
ธนูมองจินดา ตะลึงหน่อยๆ ปิ๊ง เคลิ้ม “เอ้ามีแขกมาด้วยหรือครับ คุณเอ้อ”
“จินดาค่ะ บะหมี่น่ากินดีนะ” จินดายิ้มให้มีไมตรี ธนูยิ่งปลื้ม
“ฮือ อยากกินซูชิล็อบเสเตอร์แต่ไม่มีเงิน ความอยากมันทรมาน” ปิ่นมุกสะกดจิต “หายใจเข้าออก”
ปิ่นมุกโวยวาย “ฮือ เนื้อหวานๆของล็อบสเตอร์มันติดอยู่ที่ปากนี่ อยากกินๆ”