บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 5 หน้า 5
“ไม่มีค่ะ”
เสียงเด็กร้องไห้กรีดเข้ามาในสมองของเขาพร้อมอาการไมเกรน เยี่ยมยุทธปวดหัวลงไปนั่ง หน้าซีด ดาวเหนือเดินผ่านมาเห็นเข้า “คุณเยี่ยม ปวดหัวหรือคะ”
“ไปห้องฉุกเฉินก่อนค่ะ เดี๋ยวตามรถเข็นให้ค่ะ” เจ้าหน้าที่ออกไปหารถเข็น
“เสียงน้องร้อง ขอความช่วยเหลือผม มันดังในหัวนี่”
ดาวเหนือมองไป ไม่เข้าใจที่เยี่ยมพูด แต่มีเด็กคนหนึ่ง แม่อุ้มมาหาหมอ กำลังร้องไห้ ดาวเหนือเลยอธิบาย
“ตรงโน้นค่ะ เสียงมาจากโน่น แค่เด็กไม่สบายค่ะคุณ” เยี่ยมยุทธปวดหัวอย่างหนัก “ปวดหัว ปวดจริงๆ ปวดๆ”
ห้องฉุกเฉิน โรงพยาบาล เยี่ยมยุทธหายแล้วนั่งเหม่อ เศร้า จนดาวเหนืออึ้ง
“ผมกินยาแล้ว หายแล้ว เดี๋ยวก็จะกลับ คุณไปเฝ้าพ่อคุณเถอะ”
“เสียงเด็กร้องไห้ ทรมานคุณเพราะอะไรคะ”
“ผมเรียนรู้เรื่องครอบครัว มากขึ้นเรื่อยๆ ครอบครัวคืออยู่เคียงข้างกัน คุณมีโอกาสอยู่ข้างพ่อ ช่วยแก้ปัญหา แต่ผมไม่มี” เยี่ยมยุทธน้ำตาไหลออกมา “เขาจะเป็นยังไง จะลำบาก จะทุกข์ทรมาน จะเจอคนดีหรือไม่ดี จะเป็นยังไงบ้าง” ดาวเหนืออึ้งมาก กับอารมณ์จริงจังเศร้าของเยี่ยมยุทธ “เขานี่คือใครคะ”
จู่ๆ เยี่ยมยุทธเซลงไปที่ดาวเหนือและกอดไว้ในสภาพอ่อนแอ อยากได้อ้อมกอดจากดาวเหนือ ดาวเหนือ ตกใจ แต่ไม่กล้าปัดเยี่ยมยุทธออก เพราะเยี่ยมยุทธกำลังร้องไห้จริงจัง ด้วยความห่วงน้องสุดจิตใจ ดาวเหนือยกมือขึ้นช้าๆ กอดตอบพร้อมความคิด “คุณเยี่ยมยุทธ คุณเป็นใครกันแน่ คนใจร้าย คนใจดี คนโกหก คนป่วย
หรือ คนที่มีความเศร้า ฉันไม่เข้าใจเลย” เยี่ยมกอดดาวเหนือ ร้องไห้อยู่อย่างนั้น
บ้านเยี่ยมยุทธ เยี่ยมยุทธมีรูปโลโก้เครื่องดนตรีบนทรัมพ์ไดร้ฟที่ถ่ายมา กำลังเทียบกับภาพในเครื่องคอมโลโก้ตราต่างๆ กำลังสืบว่าโลโก้อันนี้มาจากไหน “โลโก้บริษัทเพลง ก็ไม่ใช่ แล้วมันโลโก้อะไรกันแน่”
เยี่ยมยุทธใช้เบาะแสที่ได้มาใหม่ๆ ค้นในกูเกิ้ลต่อไป มุ่งมั่นหาน้องทุกวัน เห็นรูปของสุดาที่เยี่ยมยุทธขยายใหญ่ไว้ในตู้ เก็บเอกสาร
บ้านดาวเหนือ ดาวเหนือและเดือนเพ็ญ ประคองแดนกลับมาบ้าน เพิ่งมาถึง
“อยู่โรงพยาบาลเป็นอาทิตย์ พ่อผ่านด่านอดเหล้าด่านที่ยากที่สุดไปแล้ว ตอนนี้ร่างกายเริ่มชินแล้วที่ไม่มีแอล กอฮอลล์ คราวนี้ก็เหลือที่ใจแล้วนะ พ่อว่าจะเลิกเหล้าได้จริงไหม”
“พี่แดน ถึงพี่จะขี้เมาแต่ฉันก็รักพี่นะ พี่ต้องอยู่กับฉันไปนานๆนะ เลิกเหล้าซะเถอะ”