บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 2 หน้า 4
เสียงเด็กทารกร้องไห้เข้ามา แล้วเยี่ยมยุทธก็ล้มลงเป็นลม
“สมองสั่งการให้ผมตะโกนหรือวิ่งไปดับไฟ แต่แขนขากลับอ่อนแรง แล้วผมก็วูบไปเลย”
เพื่อนตะโกนกัน แล้วเจ้าของบ้านก็เอาดับเพลิงมาฉีดดับไฟ มีคนเข้ามาปฐมพยาบาลเยี่ยมยุทธ
คลินิกจิตแพทย์ หมอเปลวสงสัย “คุณมีประสบการณ์อะไรเกี่ยวกับไฟครับ”
“ผมจำอะไรไม่ได้เลย ตอนผมเด็ก ผมแค่ไม่ชอบมองไฟกองโตๆ ไม่ชอบอ่านข่าวไฟไหม้”
“แล้วถ้าดูกองไฟ มันจะเป็นยังไงครับ”
“จะมีเสียงเด็กร้องไห้ ดังขึ้นมาในหัว ทั้งๆที่แถวนั้นไม่มีเด็ก”
เยี่ยมยุทธขยับตัว มีอาการอึดอัด เมื่อพูดถึงอดีตที่เจ็บปวด หมอเปลวเพ่งมองภาษากายนั้น
“เกิดมา ผมไม่เคยจู่ๆเป็นลมแบบนี้ ผมเลยเริ่มตระเวนหาจิตแพทย์ ตั้งแต่ตอนนั้น จนไปเจอหมอสะกดจิตคนหนึ่ง”
อดีต คลินิกจิตแพทย์ในต่างประเทศ เห็นเครื่องหอมในห้อง แพทย์พูดไปเรื่อยๆ เยี่ยมยุทธนอนหลับตา เยี่ยมยุทธผู้ใหญ่ที่นอนเหงื่อแตก เยี่ยมยุทธเห็นวัยเด็กของตนเอง เด็กชายอายุสามขวบนั่งร้องไห้ท่ามกลางกองไฟที่ไหม้บ้าน
“ผมบำบัดแค่ครั้งเดียว ภาพอดีตของผมถูกกระตุ้นขึ้นมา หลังจากนั้น ความทรงจำมันก็ไหลมาเอง”
“การสะกดจิตครั้งนั้น ฟื้นความจำในวัยเด็กของคุณงั้นเหรอ” เยี่ยมยุทธพยักหน้า
“ผมเป็นเด็กกำพร้า โตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ผมเคยคิดว่าพ่อกับแม่ผมก็คงเป็นแค่วัยรุ่นใจแตกที่ทิ้งผมไป แต่การสะกดจิตครั้งนั้น....” หมอเปลวมองหน้าเยี่ยมยุทธทันที เพราะดวงตาเยี่ยมยุทธ นิ่งเขม็ง เครียด มือกำแน่น หมอเปลวจับสังเกตภาษากายตามหน้าที่
อดีต ห้องสมุดในประเทศไทย เยี่ยมยุทธมาเมืองไทย เยี่ยมยุทธค้นหนังสือพิมพ์เก่า เยี่ยมยุทธอ่านดู เป็นข่าวที่ไม่มีรูปคน มีแต่บ้านไฟไหม้และโลโก้ตราธนาคารธนานุวัตร พร้อมพาดหัวข่าว
“ลือหึ่ง เหตุไฟไหม้บ้านหุ้นส่วนธนาคารธนานุวัตร อาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุ”
เยี่ยมยุทธตะลึง เสียงเด็กร้องไห้ เข้ามาในหัวของเยี่ยมยุทธ จากนั้นเยี่ยมยุทธปวดหัว ภาพบ้านไฟไหม้วับๆ ความทรงจำกำลังจะคืนมาแล้ว เยี่ยมยุทธปวดหัวมากขึ้นทีละนิด เยี่ยมยุทธหาข้อมูลตรงนั้นตรงนี้ในห้องสมุด