บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 6 หน้า 22
วันชนะกำลังขุดหลุมศพรัตนาวดี เชษฐ์ยืนถือตะเกียงส่องให้ “คืนนี้ฉันจะต้องรู้ให้ได้ ว่าถ้ายัยรัตน์ตายเพราะอะไร ถ้ายัยรัตน์ตายเพราะฝีมือเจ้าแม่นาคี สภาพศพต้องป่นเป็นผงเหมือนกับลุงชม”
“แกอยากพิสูจน์ ทำไมไม่ชวนไอ้สองคนนั้นมาด้วยวะ” เชษฐ์กล้าๆ กลัวๆ
“ไอ้กิตมันกลัวผีขี้หดตดหาย ส่วนไอ้มาตรก็นอนขี้เซา ฉันขี้เกียจปลุก”
“แกก็เลยชวนฉันมา?”
“อย่างน้อยแกก็เคยบวชเรียนมา จะได้สวดมนต์ไล่ผีให้ฉัน”
“พอฉันรู้ว่าต้องมาป่าช้ากับแก ฉันเลยอาราธนาหลวงพ่อมาด้วย” เชษฐ์ควักพระเครื่องที่ห้อยคออยู่ในเสื้อออกมา พระเครื่ององค์ใหญ่มาก
“โห ! พระเครื่องหรือพระประธานวะนั่น”
“องค์นี้รับรองว่าขลังที่สุด! หลวงพ่อโกย วัดป่าราบ” เชษฐ์ยกขึ้นจบท่วมหัว
“องค์อื่นมีตั้งเยอะตั้งแยะ เสือกเอาองค์นี้มา ชื่อเป็นมงคลซะเหลือเกิน” วันชนะขุดจนกระทั่งจอบกระทบฝาโลงดังแคร๊ง “เจอแล้วว่ะ ! คราวนี้จะได้รู้กันซักทีว่าฝีมือผีหรือคน?”
ฝาโลงถูกเปิดออก เห็นศพรัตนาวดีอยู่ในโลง ตัวเขียว น่ากลัว
เขษฐ์สรุป “ศพยังอยู่ แสดงว่ายัยรัตน์ไม่ได้ตายเพราะเจ้าแม่นาคี”
“น่าจะมีร่องรอยหรือเบาะแสอะไรทิ้งเอาไว้บ้าง” วันชนะพยายามพลิกศพรัตนาวดีหาร่องรอยคนร้าย
ทันใดนั้น ศพรัตนาวดีก็เส้นกระตุก ดีดผึงขึ้นมานั่ง ในท่าถูกมัดตราสังข์ วันชนะกับเชษฐ์ช็อค ตาเหลือก
“สัมมา อะระหัง หลวงพ่อ ตื่นๆ ๆ” เชษฐ์เขย่าพระที่คอ
วันชนะขาสั่นพั่บๆ “แกทำอะไรของแกวะไอ้หลวงปู่”
“ปลุกพระ!!!”
“โอยยยย....ไม่ต้องป่งต้องปลุกแล้ว.... กูเปิดล่ะ!” วันชนะเปิดแน่บเป็นคนแรก
เชษฐ์เหลียวซ้ายแลขวา หันมาเห็นศพรัตนาวดีนั่งอยู่ ก็สะดุ้ง “นอนต่อเถอะนะ รัตนาวดี ฉันไม่กวนแล้ว” เชษฐ์ค่อยๆ เอาศพรัตนาวดีเอนนอนลงในโลง แล้วค่อยๆ ปิดฝาโลงอย่างจำใจสุดๆ “ไอ้นะ รอฉันด้วยยยย” เชษฐ์เผ่นตามวันชนะไป
ที่เถียงนา ประกิตได้ฟังที่เพื่อนเล่าไม่อยากจะเชื่อ “ไม่ใช่ฝีมือเจ้าแม่นาคี แล้วจะอะไรวะ”
เขษฐ์ออกความเห็น “ยัยรัตน์เป็นไข้ป่า พอถูกหมออ่วมทำพิธีเอาน้ำมนต์ราด ก็เลยช็อค”
วันชนะเห็นด้วยกับเชษฐ์ “มีเหตุผล! ยัยรัตน์ยิ่งกระหม่อมบางอยู่ด้วย ผีเผอมีที่ไหน เพ้อเจ้อ”
ประกิตยื่นรูปที่เพิ่งล้างเสร็จออกมาให้ทุกคนดู “งั้นพวกแกดูรูปที่ฉันถ่ายที่ในถ้ำใต้เทวาลัยนี่ดิ”
รูปถ่าย ถ่ายไม่ติดโบราณวัตถุสักชิ้น มีแต่รูปหิน