บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 21 หน้า 10

“ท่านพราหมณ์เจ้าอินทร์อาคมแก่กล้า เจ้าหาต้องหวั่นเกรงไม่ปลาไหลเผือกแค่ตัวเดียว หากตั้งพิธีเซ่นดีพลีถูก คงมิเป็นอันใดดอก”

“ถึงกระนั้นก็เถอะ ข้าสังหรณ์ใจประหลาด... พี่ต้องรับปากกับข้า ว่าหัวเด็ดตีนขาด พี่จักไม่แตะต้องปลาไหลเผือกตัวนั้น... นะพี่”

เคนจูบเบาๆ ที่กระหม่อมของคำปอง พยักหน้าแบบขอไปที

ริมแม่น้ำโขง วันใหม่ เจ้าอินทร์พนมมือถือบ่วงนาคบาศก์ร่ายคาถาอยู่หน้าปะรำพิธีริมแม่น้ำ เบื้องหน้ามีบายศรีและเครื่องเซ่นสังเวยบูชาพญานาค วางเรียงรายประกอบพิธีจับปลาไหลเผือก พระเจ้านิรุทธราชประทับเป็นประธาน มีชาวบ้านที่รู้ข่าวต่างหลั่งไหลมาร่วมพิธีอย่างเนืองแน่น

เจ้าอินทร์พนมมือร่ายคาถาแน่วแน่ ปลาไหลเผือกที่ว่ายน้ำอยู่ในลำน้ำโขง โดนมนต์ของเจ้าอินทร์ก็ร้อนรนทุรนทุรายจนทนไม่ไหวต้องว่ายน้ำมาที่หน้าปะรำพิธี ชาวบ้านเห็นปลาไหลเผือกว่ายเข้ามาก็ชี้ชวนกันดูอย่างตื่นเต้น ส่งเสียงโห่เฮลั่น เจ้าอินทร์ลืมตาขึ้น แล้วใช้บ่วงนาคบาศก์โยนลงไปคล้องปลาไหลเผือกได้อย่างง่ายดาย

พระเจ้านิรุทธราชมองอย่างพอใจ “ทหาร! ลากมันขึ้นฝั่งบัดเดี๋ยวนี้”

ทหารช่วยกันดึงเชือกนาคบาศก์ดึงปลาไหลขึ้นจากฝั่ง ทันทีที่ปลาไหลเผือกขึ้นมาบนฝั่งก็ขยายตัวใหญ่ขึ้นกว่าเดิมหลายร้อยเท่า คำปองและเคน ต่างตกตะลึงกับภาพตรงหน้า

พระเจ้านิรุทธราชเอ่ยถาม “เหตุใดปลาไหลเผือกจึงกลายร่างเป็นปลาไหลยักษ์ตัวใหญ่มหึมาเยี่ยงนี้”

พระโหราธบดีรีบยุส่ง “ชะรอยปลาไหลเผือกตัวนี้อาจเป็นกาลีบ้านกาลีเมืองก็ได้นะเจ้าข้า”

เจ้าอินทร์เอ่ยขัด “มิใช่ดอก.... เป็นเพราะบารมีของพระบาทเจ้าต่างหากเล่ายิ่งบารมีของพระบาทเจ้าแผ่ขยายปรากฏได้กว้างไกลเท่าไหร่ ปลาไหลเผือกก็ยิ่งขยายใหญ่ขึ้นเท่านั้นเจ้าข้า”

พระเจ้านิรุทธราชหัวเราะอย่างพอใจในคำยกยอของเจ้าอินทร์ “หากจริงดังเจ้าว่าบารมีของข้าคงแผ่ไปทั่วทั้งสิบทิศแน่แท้”

พระโหราธิบดีเหลือบมองเจ้าอินทร์ที่ประจบเอาหน้าอย่างหมั่นไส้

เจ้าอินทร์เอ่ยต่อ “ว่ากันว่า เนื้อปลาไหลเผือกเป็นยาอายุวัฒนะ ใครได้กิน จักมิรู้แก่ มิรู้เฒ่า อายุยืนยาว ไร้โรคาพยาธิ (พะ-ยา-ทิ) เบียดเบียนเจ้าข้า”

พระเจ้านิรุทธราชแสยะยิ้ม “เช่นนั้นรึ” พระเจ้านิรุทธราชคว้าดาบแล้วตรงเข้าไปฟันฉับเข้าที่ท่อนหางของปลาไหลเผือก ดิ้นพราดๆ เลือดแดงฉาน

ผลกรรมที่พระเจ้านิรุทธราช (บุญส่ง) ใช้มีดฟันหางปลาไหลเผือก ทำให้ชาตินี้ต้องกลายเป็นชายพิการขาเป๋

พระเจ้านิรุทธราชตัดชิ้นเนื้อปลาไหลเผือก แล้วชูขึ้นประกาศก้อง “พวกเจ้าจงแล่เนื้อปลาไหลเผือก แจกจ่ายให้ชาวมรุกขนครได้กินกันทั้งเมืองฉลองชัยชนะที่ข้าตีปัตตนครจนราบเป็นหน้ากลอง”

ชาวมรุกนครต่างพากันแซ่ซ้อง “องค์นิรุทธราช จงเจริญ !!!”