บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 21 หน้า 6
ผ่านเวลาไป 15 วัน นาคีนอนดิ้นเจ็บปวดทุรนทุรายอยู่บนเตียง เหงื่อซึมไปทั้งตัว ใกล้ถึงเวลาจะสำรอกไข่ออกมาตามกำหนด เลื่อมประภัสและฉัตรสุดาคอยเฝ้าอย่างเป็นห่วง
เลื่อมประภัสปลอบประโลม “จวนแล้วเจ้าข้า.... จวนแล้ว”
ฉัตรสุดาช่วยให้กำลังใจ “เจ้านางแข็งใจไว้นะเจ้าข้า”
“เลื่อมประภัส ฉัตรสุดา ข้าทรมานเหลือเกิน ช่วยข้าด้วย” นาคีร้องด้วยความเจ็บปวด
เลื่อมประภัสและฉัตรสุดาสบตากันคิดหาทางช่วยนาคี
เลื่อมประภัสเดินอย่างรีบร้อนเข้ามาหาวัชระปราการที่ยืนเฝ้าอยู่ที่หน้าปากถ้ำ
“จะรีบไปไหน เลื่อมประภัสร์” วัชระปราการเอ่ยถาม
“เจ้านางน้อยเรียกหา สั่งให้ท่านรีบไปพบบัดเดี๋ยวนี้”
วัชระปราการสงสัย “มีเรื่องอันใดรึ”
“ท่านเข้าไป ก็จะรู้เอง รีบไปเถอะ”
วัชระปราการรีบไปเข้าเฝ้า คล้อยหลังวัชระปราการ ฉัตรสุดาก็ประคองนาคีออกมา นาคีปวดท้องแทบจะไม่มีแรงยืน เลื่อมประภัสและฉัตรสุดาช่วยกันพานาคีออกจากปากถ้ำไปอย่างทุลักทุเล
ชายป่า ริมลำธาร นาคีสำรอกไข่ออกมาทางปาก นาคีมองไข่เปลือกสีขาวนวลที่วางอยู่บนพื้นหญ้าริมลำธารด้วยแววตารักใคร่หวงแหน เปลือกไข่สีขาวนวลค่อยๆ ปริร้าว ก่อนแตกออกเกิดลำแสงสว่างเจิดจ้าไปทั่วบริเวณ ปรากฏทารกเพศชาย ผิวขาวใส ใบหน้าเปื้อนยิ้ม หน้าตาน่ารักอยู่ภายในเปลือกไข่
นาคีอุ้มทารกน้อยขึ้นมาแนบอก น้ำตาแห่งความปลื้มปีติไหลอาบแก้ม “ลูกแม่”
ฉัตรสุดามองทารกน้อยอย่างเอ็นดู ผิดกับเลื่อมประภัสที่มองทารกน้อยด้วยแววตากังวล
ฉัตรสุดาชม “ทารกน้อยผู้นี้มีเลือดผสมระหว่างนาคกับมนุษย์ ช่างน่าเอ็นดูแท้”
แต่นาคีกลับหมองเศร้า “หากเจ้าปู่รู้เข้าจะต้องฆ่าลูกของข้าเป็นแน่”
เลื่อมประภัสเตือน “เจ้านางน้อยจักทรงเลี้ยงทารกผู้นี้ได้เยี่ยงไร หากอยู่ในร่างนาคท่านท้าวก็ย่อมต้องรู้ แต่หากอยู่ในร่างมนุษย์ ก็จักพากลับเมืองบาดาลไม่ได้”
นาคีเศร้าจนน้ำตาซึม ครุ่นคิดหาทางออก ก่อนจะค่อยๆ บรรจงจูบหน้าผากทารกน้อยอย่างอาลัย เป็นจูบแรกและจูบลาในคราวเดียวกัน นาคีร่ายมนต์เสกให้ทารกน้อยกลายเป็นปลาไหลเผือก เพื่ออำพรางเจ้าปู่ศรีสุทโธนาค
“ลูกแม่ ลูกจงอยู่ในร่างปลาไหลเผือกนี้จวบจนอายุครบ 15 ขวบปี แล้วเจ้าจักกลายร่างเป็นมนุษย์อีกครั้ง ขอให้ลูกแม่แคล้วคลาดปลอดภัยจากภยันตรายทั้งหลายทั้งปวงด้วยเถิด” นาคีค่อยๆ ปล่อยปลาไหลเผือกลงลำธารทั้งน้ำตานองหน้า
ปลาไหลเผือกว่ายไปในลำธารอย่างรวดเร็ว นาคีทรุดลงนั่งสะอื้นไห้อย่างเจ็บปวด ทรมานใจ