บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 9 หน้า 3
“ถ้าไม่ใช่แกแล้วจะเป็นใคร ในเมื่อแกอยู่ในกระท่อมกับพี่เลื่องแค่สองคน”
คำแก้วนึกหวาดกลัวแต่พยายามข่มความกลัว “ปากเก่งดีนี่ ทีอยู่ต่อหน้าชาวบ้าน ทำไมไม่พูดความจริงล่ะ คนเค้าจะได้รู้กันว่าเธอหลอกฉันไปให้ไอ้เลื่องมันปล้ำถึงที่” ลำเจียกอึ้งไปไม่คิดว่าคำแก้วจะย้อน “คนคิดชั่วๆ แบบนั้น ตายไปมันก็สมควรแล้ว ความจริงเจ้าแม่นาคีน่าจะเอาเธอไปอีกศพด้วยซ้ำ แผ่นดินบ้านดอนไม้ป่าจะได้สูงขึ้น”
“นังคำแก้ว!!” ลำเจียกปรี๊ดแตก คำแก้วจะเดินหนีไป แต่ลำเจียกไม่ยอมแพ้เดินเข้าไปขวางคำแก้วเอาไว้ “อย่าคิดว่ามีคุณทศพลให้ท้ายแล้วจะรอดไปได้นะแกคงคิดว่าเสน่ห์ของแกมัดใจคุณทศพลได้อยู่หมัดล่ะสิท่า แต่ฉันจะบอกให้เอาบุญ ลับหลังแกคุณทศพลชอบทำตาเล็กตาน้อยใส่ฉันตั้งไม่รู้กี่หน ไม่รู้ว่าคิดอะไรกับฉันกันแน่”
“คงคิดว่าผู้หญิงบ้านป่าก็หน้าด้านไม่แพ้ผู้หญิงเมืองกรุงละมั้ง หรือไม่ก็คงด้านกว่าด้วยซ้ำ”
“นังคำแก้ว!!...แกอิจฉาฉันล่ะสิ ที่คุณทศพลเค้าพิศวาสฉัน”
“คุณทศพลน่ะเหรอจะชอบเธอ ในเมื่อเค้ามีคนรักของเขาอยู่แล้ว ฉันจะบอกให้เอาบุญ เลิกเพ้อฝันซะทีเถอะ ผู้ชายเมืองกรุงไม่มีทางมีสนใจผู้หญิงบ้านป่าให้เสียเวลาหรอก”
“มันก็ไม่แน่นักหรอก ผอมแห้งเป็นไม้เสียบผีอย่างนังพิมพ์พรน่ะเหรอจะสู้ขาวๆ อวบๆ ใหญ่ๆ อย่างฉันได้ พนันกันมั้ยล่ะ ฉันจะเอาคุณทศพลมาเป็นผัวฉันให้ได้ คอยดูก็แล้วกัน” ลำเจียกลอยหน้าเดินจากไป
คำแก้วมองตามอย่างเหลืออด
ทางด้านเจิดนภาโก่งคออาเจียนจนหมดไส้หมดพุง พิมพ์พอคอยลูบหลังให้ “ไหวมั้ยยัยเจิด”
“ไม่ไหว หมดไส้หมดพุงแล้ว ฉันอยากกลับบ้าน ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว บ้านป่าเมืองเถื่อน ขนาดงูยังจับมากินเลย ไม่รู้มื้อต่อไปจะสรรหาตัวประหลาดอะไรมากินอีกแค่คิดฉันก็จะขย้อนออกมาอีกแล้ว”
“แกงนั่นเธอก็ไม่ได้กินซักหน่อย ไม่รู้จะพะอืดพะอมอะไรนักหนา”
“มันไม่ใช่แค่แกงน่ะสิพิมพ์ แต่มันยังมีอย่างอื่นน่ากลัวมากกว่า”
“เธอหมายถึงอะไร”
“ก็นังคำแก้วน่ะสิ ไม่รู้ว่าเป็นคนหรืองูกันแน่ แค่คิดฉันก็สยองแล้วเราไปขอร้องให้อาจารย์ทัศนัยรีบพาพวกเราออกไปจากหมู่บ้านนี้กันเถอะ”
“แต่ฉันยังไม่อยากกลับ”
เจิดนภาหันขวับด้วยความแปลกใจ “จะบ้าเหรอพิมพ์จะอยู่ที่นี่ไปทำไม”
“จำได้มั้ย ที่ฉันเคยเห็นผู้หญิงในรูปปั้นหน้าตาเหมือนนังคำแก้ว”
“หมายความว่าเธอจะอยู่ที่นี่เพื่อสืบเรื่องนังคำแก้วน่ะเหรอ”
“ใช่ ฉันต้องรู้ให้ได้ว่านังคำแก้วมันเป็นคนหรือเป็นงูเจ้าแม่กันแน่”
เจิดนภาหวาดกลัว ไม่อยากเอาด้วย ผิดกับพิมพ์พรที่สายตามุ่งมั่น ท้าทาย ไม่กลัวเกรงอำนาจสิ่งเร้นลับแม้แต่น้อย