บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 10 หน้า 3
“เรื่องฉันกับญาดาไม่เกี่ยวกับแก”
“แล้วดึงฉันเข้าไปยุ่งทำไม” ชาคริตเดินออกมาเผชิญหน้ากับทัศนะ
“ก็ฉันจะส่งต่อคุณหนูเขมให้แกไง พ้นจากฉันไป เค้าต้องโผเข้าอ้อมกอดแกอยู่แล้ว เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อน”
ทัศนะยิ่งโกรธ “ไอ้คริต!”
“ฉันช่วยให้ทั้งแกทั้งฉัตรได้สมหวัง ไม่ดีหรือไง”
“แกทำเพื่อตัวแกเองต่างหาก แกแค้นคุณดิลก ก็เอาคืนกับเค้าคนเดียวสิวะ ทำไมต้องทำร้ายลูกๆเค้าด้วย”
“ทำลูกให้เจ็บ พ่อมันจะเจ็บกว่าร้อยเท่า พ่อฉันต้องติดคุกยี่สิบปี แค่นี้ยังน้อยไป มันต้องได้รับความทุกข์ทรมานมากกว่านี้...”
“ฉันขอลาออก!”
“ไอ้นะ!”
“ฉันขอลาออก ! แล้วขอไม่เกี่ยวข้องกับแกอีก เงินทุกบาทที่แกเคยช่วยเหลือเรา ฉันจะหามาคืนให้”
ทัศนะเดินออกไปจากห้องทำงานทันที ชาคริตมองตามอย่างฉุนๆที่เพื่อนไม่เข้าข้าง
ทัศนะเดินออกจากห้องทำงานชาคริต ชาคริตเดินไล่หลังมา “ไอ้นะ! แกอยู่ข้างใครกันแน่”
ทัศนะหันมาประจันหน้ากับชาคริต “วันนี้ฉันขออยู่ข้างความถูกต้อง!”
“แกเลือกผู้หญิง ไม่เลือกเพื่อน!”
“ฉันไม่เลือกเพื่อนที่หลงผิด ไม่รู้ผิดชอบชั่วดี เที่ยวทำร้ายคนไปทั่ว มันไม่ใช่การแก้แค้นแล้ว แกต้องการความสะใจ!”
“ฉันยังไม่ได้ทำใครตายซักคน ก็แค่ได้แผลกันไปคนละนิดละหน่อยเท่านั้นเอง”
“คุณเขมคิดฆ่าตัวตายเพราะแก ทำครอบครัวเค้าลุกเป็นไฟ แกก็ยังไม่สะใจ ยังไปสร้างฉากขอคุณดาแต่งงาน..กะจะให้พี่น้องแตกหักกันอีก” ชญานีถือแฟ้มเอกสารจะมาหาทัศนะ ต้องหยุดนิ่งฟัง
“ฉันไม่ได้สร้างฉาก ฉันต้องการแต่งงานกับญาดาจริงๆ” ชญานีนิ่งอึ้งจุก
“คุณดาไม่ใช่คุณเขม..เค้าไม่มีวันยอมแต่งงานกับแกแน่”
“ฉันต้องการอะไรแล้ว..ไม่เคยพลาด! แกก็รู้..เรื่องลาออก ถ้าแกกล้าทิ้งพนักงานพันชีวิตได้ ก็ลาออกไป!”
ชาคริตเดินออกไปอีกทาง โดยชญานีหลบไม่ให้ชาคริตเห็นโดยอัตโนมัติ ทัศนะนิ่งอึ้งอย่างหมดหนทางที่หลุดพ้นจากชาคริตได้
บ้านดิลก ดิลกนั่งคอแข็งด้วยความเกลียดชังและรังเกียจ กมลพรรณกับปาริฉัตรคลานเข่ามาที่หน้าดิลกแล้วก้มลงกราบเท้าดิลก “ยกโทษให้ฉัตรด้วยนะคะ ท่าน”