บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 10 หน้า 5
“แมนๆหน่อยสิ คุณ อย่าโกหกเอาตัวรอด เราทุกคนเห็นคุณนอนอยู่กับฉัตรบนเตียง หลักฐานแค่นี้พอไหม”
กสิณเข่าอ่อนทรุดตัวคุกเข่าหน้าดิลก ยกมือไหว้
“คุณอาครับ..ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมเมาจนไม่มีสติ..ผมกราบขอโทษล่ะครับ..” กสิณหันไปหาญาดา “ดา..ผมขอโทษ..อย่าเพิ่งตัดสินผมแค่ความผิดครั้งนี้ครั้งเดียว” ปาริฉัตรเข้าไปดึงกสิณให้ลุกขึ้น
“คุณทำอย่างนี้ไม่ได้นะ ฉัตรเป็นเมียคุณแล้ว ยังไงคุณก็ต้องรับผิดชอบ”
“ใช่ๆ คุณต้องรับผิดชอบ ลูกสาวฉันไม่ใช่ผู้หญิงข้างถนน ที่คุณจะฟันแล้วทิ้ง ว่าไง คุณจะจัดการยังไงต่อ”
ดิลกไล่ “ออกไปตกลงกันที่อื่น ไป ไปแล้วไม่ต้องกลับมาอีก!”
“ตกลงกันที่นี่ดีกว่าค่ะ คุณพ่อ” ญาดาบอกกับกสิณ “เรื่องนี้จัดการไม่ยากเลยสิน..คุณรีบจัดการแต่งงานกับฉัตรซะ ส่วนคุณน้ากับฉัตรไม่ต้องย้ายออกไปไหนหรอก ฉันอนุญาตให้อยู่ที่นี่จนถึงวันแต่งงาน”
“ขอบคุณคุณดามากค่ะ ฉัตรขอบคุณจริงๆ” ปาริฉัตรโผจะกอดญาดา แต่ญาดามองดุจนปาริฉัตรชะงัก
“เรื่องเล็กน่ะ ฉันยกแฟนให้แถมห้องฉันไปด้วย ฉันคงนอนเตียงเดิมไม่ได้แล้ว แค่คิดก็..ขยะแขยงแล้ว” ญาดาบอกกับดิลก “ให้มันจบแบบนี้เถอะค่ะ คุณพ่อ เรามีปัญหาที่หนักกว่านี้รออยู่!”
กสิณเจ็บปวดสุดๆ “ดา...” ญาดาลุกขึ้นแล้วเห็นว่าเขมิกายืนฟังอยู่ เขมิกาถอยออกไปจากสถานการณ์ที่วุ่นวาย
เขมิกาเดินหลบทุกคนออกไป ญาดาเดินตามเขมิกาจนทัน “เขม...”
“เขมได้ยินหมดแล้ว เขมเสียใจด้วยนะคะ”
“แต่พี่ไม่เสียใจเลย” เขมิกาหันมามองหน้าเพื่อจับผิดญาดา “เพราะพี่ดามีคนใหม่รออยู่แล้วใช่มั้ยคะ”
“เพราะพี่ไม่ได้รักกสิณมากกว่าตัวเอง พี่ดีใจที่เห็นธาตุแท้ของเค้า ก่อนที่จะสายเกินไป เหมือนอย่างที่เราเห็นธาตุแท้ของนายชาคริตไงล่ะ”
“พี่ดากับคุณคริต...”
“ที่เขมเห็นไม่มีอะไรจริงเลย พี่ไม่มีวันแต่งงานกับผู้ชายที่ทำร้ายครอบครัวเรา ชีวิตพี่ไม่ต้องแต่งงานเลยก็ได้ สำหรับพี่ครอบครัวต้องมาอันดับแรก”
“พี่ดา..เขมเสียใจ..” ญาดาดึงเขมิกามากอดไว้ “เขมกลับมาบ้านก็พอแล้ว เราอาจจะดูแลเขมมากไป แต่ทุกอย่างเป็นเพราะเราทุกคนรักเขม..แล้วเราจะรักกันอย่างนี้นะ เขม” ญาดากับเขมิกากอดกันอย่างเข้าใจ
หน้าบ้านดิลก กสิณรีบหนีมาที่รถ ปาริฉัตรกับกมลพรรณตามไปยื้อยุดกสิณไว้
“เดี๋ยวสิคะ คุณกสิณ เรายังไม่ตกลงกันเป็นเรื่องเป็นราวเลย เรามากำหนดวันแต่งงานกันก่อน แล้วยังเรื่องสู่ขอ เรื่องสินสอดทองหมั้น เรื่องเรือนหอ แต่งงานกันแล้ว จะไปอยู่กันที่ไหน”