บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 15 หน้า 5
ญาดาอ้าปากจะเถียง แต่ชาคริตทั้งชมทั้งแช่งเลยเถียงไม่ออก ญาดามองข้ามไหล่ชาคริตไป เห็นทัศนะกับเขมิกาเพิ่งเข้ามานั่งในร้าน ทัศนะกับเขมิกานั่งลงที่โต๊ะอาหาร ทัศนะเปิดเมนูไปก็มองญาดาไป เขมิกาแอบจับตามองอย่างแปลกใจ
“มองหาใครหรือคะ”
“เปล่าครับ พนักงานเรามาร้านนี้กันประจำ เห็นหน้าคุ้นๆไปหมด”
“แล้วทำไมต้องมาร้านนี้คะ คุณต้องรีบกลับเข้าออฟฟิศหรือคะ” ทัศนะมัวดูมือถือ “ครับ”
“หรือคุณไม่อยากเห็นพนักงานเห็นเขมอยู่กับคุณ”
“คุณคิดมากจัง..”
“ก็เขมเคยเป็นคู่หมั้นของเจ้าของบริษัทอีกคนนึง..แล้วก็มาควงกับอีกคน”
“ถ้าผมแคร์..ผมจะไม่มาร้านนี้ เข้าใจนะครับ” ทัศนะก้มลงดูเมนู เขมิกาแกล้งทำผ้าเช็ดมือหล่นลงพื้นแล้วย่อลงเก็บ เขมิกามองไปทางที่ทัศนะมองเห็นญาดามองมาทางนี้แล้วเมินหน้า ทำเป็นไม่เห็น ชาคริตรวบช้อนเป็นอันสิ้นสุดอาหารกลางวัน “เดี๋ยวผมจะพาคุณไปร้านกาแฟร้านใหม่..คุณต้องชอบแน่”
“ฉันขอตัวไปทำงานต่อแป๊บนึง”
“คุณโดนไล่ออกแล้ว”
“แต่ก็ยังมีงานที่ต้องสะสาง ฉันนั่งทำงานที่ห้องคุณก็ได้ ขอใช้คอม”
“ไปใช้ห้องอื่น”
“ห้องคุณนีได้มั้ย” ชาคริตนิ่งไม่อยากตอบเรื่องนี้ “ฉันเป็นคนที่เจ็บตัว ฉันยังยกโทษให้ได้เลย คุณอย่าทำอะไรที่
ต้องเสียใจทีหลัง อย่ารอให้ถึงวันที่ไม่เหลือใครในครอบครัว คุณนีรักคุณมากนะ เธอแค่สับสน..คุณเคยช่วยเธอแล้ว ก็ช่วยให้ตลอด..” ญาดาถือโอกาสที่ชาคริตนิ่งคิด ผลุนผลันออกไปทันที
“เดี๋ยว..แล้วคุณจะไปทำงานห้องไหน” ญาดาเดินลิ่วๆหายไปแล้ว
ทัศนะมองตามญาดาแล้วรีบกลับมากินอาหารตรงหน้าต่อ เขมิกาจับท่าทางของทัศนะที่ไม่เนียนได้หมด ท่าทางรอๆว่ามีธุระต้องรีบไปทำ “เขมเพิ่งนึกได้ เขมมีนัดตอนเที่ยงครึ่ง”
“อาหารยังเหลือเต็มจานเลย”
“คุณนะช่วยจัดการให้เขมแทนนะคะ เขมไปล่ะ”
“เรื่องงานไม่ต้องห่วงนะ ผมช่วยคุณอยู่แล้ว”
“ขอบคุณค่ะ” ทัศนะก้มหน้าก้มตากินข้าวโดยไม่รู้ว่า เขมิกาหยุดมองมาอย่างข้องใจว่าท่าทางเหมือนทัศนะ