บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 6 หน้า 5
“คุณเขมไปไหนก็ไม่รู้”
“ชีวิตเป็นของเค้า เราอย่าไปยุ่งเลย”
“พี่นะตามไปส่ง ไป เราจะได้รู้ว่า เธอไปไหน”
“คุณเขมเค้าตัดสินใจที่จะยืนให้ได้ด้วยตัวเองแล้ว พี่ก็เห็นด้วย ไม่งั้นก็ทำเป็นเหมือนเด็กไม่ยอมโต”
“เราช่วยเธอมาถึงขนาดนี้แล้ว ช่วยต่ออีกซักหน่อยไม่ได้เหรอพี่นะไม่ห่วงคุณเขมเลยเหรอ”
เพ็ญขวัญจ้องตา “ไม่ห่วงจริงๆเหรอ!?” ทัศนะขยับจะเดินไปหาเขมิกาที่เปิดรั้วออกไปแล้ว
รถแท็กซี่ที่เรียกไว้แล่นมาจอด เขมิกาเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง ทัศนะตัดสินใจช้าไป รีบรุดไปที่รั้วบ้าน แต่รถแท็กซี่แล่นไปแล้ว ทัศนะหันมามองเพ็ญขวัญที่เซ็งความเชื่องช้าของพี่ชาย เสียงมือถือของทัศนะดังขึ้น ทัศนะรีบรับโทรศัพท์ “มีอะไร? โทรมาแต่เช้า” ทัศนะอึ้งตกใจ
ร้านกาแฟ เขมิกาเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะในมุมลับตาคน เขมิกาหยิบมือถือออกมาวางและรอการตอบรับของชาคริตอย่างกระสับกระส่าย เขมิกามองไปรอบๆ แรกๆเหมือนไม่มั่นใจกลัวคนจะจำได้หรือเจอคนรู้จัก
แต่แล้วเขมิกาก็ค่อยๆ สงบและพยายามจะทำตัวแกร่งเท่เหมือนญาดา เขมิกาหยิบแมกกาซีนไลฟ์สไตล์เก๋ๆขึ้นมาอ่าน เสียงกระดิ่งที่ติดประตูดังขึ้น เขมิการีบเงยหน้าขึ้นทันทีแล้วยิ้มอย่างพอใจ
ห้องทำงานทัศนะ ทัศนะรีบร้อนเปิดประตูเข้ามา ชญานีเฝ้าดูพนักงานไอทีกำลังง่วนกับการซ่อมคอมพิวเตอร์อยู่
“ทำไมอยู่ๆ คอมถึงใช้ไม่ได้”
“สงสัยเป็นเพราะอีเมลเมื่อเช้า ทีแรกนีก็นึกว่า เป็นเมลขยะ ที่ไหนได้ ไอ้คนส่งเมลมันคิดหาเรื่องเราจริงๆ”
“อีเมลอะไร”
“ก็เปิดอ่านสิคะ” ทัศนะรีบเปิดอ่านอีเมลในมือถือ
“นีสั่งพนักงานทุกคนไปแล้วนะคะว่า ห้ามให้ข่าวเรื่องนี้หลุดออกไปเด็ดขาด ไม่งั้นโดนไล่ออกแน่”
ทัศนะอ่านอีเมล “”T-Mart จะสิ้นชื่อวันนี้ นับถอยหลังได้!”..มันคิดจะทำอะไรเรา?!”
“ที่แน่ๆคอมเริ่มดับไปทีละชั้นแล้ว พี่คริตก็ติดธุระอะไรไม่รู้ยังไม่รีบมาอีก”
“ให้เจ้าหน้าที่ไอทีทุกคนเตรียมพร้อมไว้แล้วกัน!” ทัศนะเริ่มเครียดล่ะ
แผนกบริการลูกค้า พนักงานกำลังทำงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เป็นแถวๆเต็มแผนก ทัศนะกับชญานีพลางกวาดสายตามองแผนกที่เป็นหัวใจของบริษัทยังดูปกติอยู่
“นีว่า มันแค่ขู่ล่ะมั้ง”