บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 1 หน้า 3
ไตรทศเตือน “ไม่ต้องไปพูดกับมันแล้ว พี่เขม”
“ไม่..ไม่..อย่าปิดโทรศัพท์..”
ญาดาเดินเข้ามาเห็นสภาพงานเลี้ยงร้างอย่างงงงวย แต่ก็ทันได้ยินเสียงของชาคริต ชาคริตคุยมือถือด้วยท่าทางมีความสุขแต่ยังน้ำเสียงเรียบๆเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ “ผมแต่งงานกับคุณไม่ได้จริงๆ แล้วคุณจะรู้เองว่า ทำไม..”
ชาคริตกดปิดโทรศัพท์ไปทันที
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น!” ทุกคนหันไปเห็นญาดาก้าวเข้ามาใกล้ เขมิกาไขว่คว้าหาญาดาเหมือนจะขาดใจตาย
“พี่ดา...!!” เขมิกาทรุดฮวบเป็นลมไปโดยที่ทัศนะเข้ารับตัวไว้ได้ทัน ญาดาผวาไปหาน้องสาวทันที
บาร์บนชั้นดาดฟ้าของโรงแรม ชาคริตชูแก้วเหล้าขึ้น “Cheers !” ชาคริตดื่มเหล้าฉลองชัยชนะยกแรก
ห้อง Suite ญาดานั่งกุมมือเขมิกาที่นอนอยู่บนเตียงในชุดคลุมนอน เขมิกาเหม่อมองไปที่ชุดเจ้าสาวที่แขวนอยู่แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา ญาดามองตามสายตาของน้องสาวอย่างเข้าใจ “เอาชุดไปเก็บที ฉัตร”
ปาริฉัตรก้าวเข้ามาใกล้แกล้งเซ่อ “ชุดอะไรหรือคะ คุณดา”
ญาดาเสียงเบา “ชุดเจ้าสาว”
ปาริฉัตร เสียงดัง “อ๋อ ชุดเจ้าสาว” ปาริฉัตรทำไม่รู้ไม่ชี้กับสายตาดุๆ ของญาดา รีบคว้าชุดเจ้าสาวถือออกไป
ญาดาจับมือเขมิกาอย่างให้กำลังใจ แล้วชะงักเมื่อเห็นแหวนแต่งงาน “ถอดออกเถอะ เขม”
“เขมยังทำใจไม่ได้”
“เขมยังมีแหวนพี่อยู่นะ” ญาดาแตะแหวนที่นิ้วก้อย แหวนที่ญาดาให้กับเขมิกาไว้
“เขมมีพี่..มีคุณพ่อ มีนายไตรก็พอแล้ว ผู้ชายคนนั้นเป็นแค่คนแปลกหน้าที่ผ่านเข้ามาเท่านั้นแหละ คิดซะว่า มันเป็นฝันร้าย” เขมิการ้องไห้อีก “เขมไม่อยากเชื่อ..ทำไม..ทำไมเค้าทำกับเขมได้”
“แล้วพี่จะหาคำตอบให้เขมเอง!” สีหน้าญาดาจริงจังที่จะหาคำตอบ
ห้องรับแขก ภายในห้อง Suite ทัศนะนั่งนิ่งฟังไตรทศที่ยังด่าชาคริตไม่เลิก
“มันไม่ขอโทษแม้แต่คำเดียว! มันไม่คิดว่า มันทำผิดใช่มั้ย”
กมลพรรณกำลังวัดความดันให้ดิลก “น้าว่ามันทะแม่งๆตั้งแต่แรกแล้ว ไม่รู้ทั้งสองคนไปแอบคบกัน ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ถึงเดือนก็ประกาศแต่งงาน น้ายังนึกว่าคุณเขมท้องซะอีก”
“หยุดพูด!” ดิลกเสียงดัง ทุกคนหันไปมองญาดาที่เดินออกมาจากห้องนอน
“ร้องไห้จนหลับไปแล้วค่ะ ขอรบกวนให้ฉัตรอยู่เป็นเพื่อนเขมนะคะ น้ามล”