บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 24 หน้า 4
ถนนทางเข้าสุวรรณภูมิ รถไตรทศแล่นมาก่อนเข้าถนนยาวกว้างที่เลี้ยวเข้าถึงสนามบิน รถชาคริตเร่งเครื่องตามมาแล้วก็แซงหน้า ดริฟท์รถจนขวางทางรถไตรทศได้ ในรถไตรทศที่เบรกกะทันหัน ทั้งไตรทศกับญาดาแทบหัวโขกหน้ารถ ชาคริตลงจากรถก็ก้าวอาดๆมาเปิดประตูให้ญาดา “ลงมาคุยกันให้รู้เรื่อง!!”
ญาดากับไตรทศลงจากรถมาประจันหน้าชาคริตกลางถนน “เรามีอะไรจะต้องคุยกันอีกเหรอ”
“คุณไม่มีสิทธิ์!!”
“มีเรื่องจะพูดแค่นี้ใช่มั้ย” ญาดาไม่ต่อความด้วย ทำท่ารำคาญใส่ ขณะที่ชาคริตเส้นเลือดในสมองกำลังจะแตก
“ถ้าคุณไม่ต้องการลูก..อดทนจนรอลูกคลอดได้มั้ย ผมจะเลี้ยงลูกเอง!”
“ขอมากไปหรือเปล่า ให้ฉันอดทนเพื่อคุณนี่นะ เด็กคนนี้ควรจะมีโอกาสไปเกิดเป็นลูกพ่อแม่ที่เค้าเต็มใจให้เกิดมา”
“ผมนึกว่า คุณพร้อมที่จะเป็นแม่”
“ตอนนั้นฉันมันโง่ที่เชื่อคุณ ถ้าเด็กต้องเกิดมาแล้วรู้ว่า พ่อทำแต่เรื่องเลวๆไว้ อย่าเกิดมาซะดีกว่า”
ไตรทศเตือน “คุณกลับไปดีกว่า คุณเปลี่ยนใจพี่ดาไม่ได้หรอก”
“ผมจะไม่ยอมให้คุณทำลายลูก!!”
“คุณหยุดฉันไม่ได้หรอก!” ญาดายิ้มอย่างไม่กลัว ชาคริตที่ขยับจะไปฉุดตัวญาดาต้องชะงัก รถฟิลม์ดำมืดแล่นมาจอดพรึ่บ/พร้อมบอดี้การ์ด 4 คน ลงจากรถอย่างฉับไว ญาดาจะเดินกลับขึ้นรถ บอดี้การ์ด 2 คน เข้าชาร์ทตัวชาคริตไว้ทันที “ญาดา!” ญาดาเดินกลับมาหาชาคริตที่ถูกบอดี้การ์ด 2 คนล็อกตัวไว้ อีก 2 คนพร้อมจะรุมยำ
“ลูกฉัน ปัญหาของฉัน กำจัดทิ้งเมื่อไหร่ ฉันจะได้เป็นอิสระซะที เข้าใจหรือยังว่า ทำไมฉันต้องทำ!”
ชาคริตมองตามญาดาที่เดินกลับขึ้นรถอย่างคั่งแค้นใจ
“ไงต่อครับ เจ้านาย”
“ล็อกตัวไว้ ไม่ต้องทำอะไร เราไม่ใช่อันธพาล!” ไตรทศกลับไปที่รถแล้วขับรถออกไป
ชาคริตได้แต่ดิ้นรนแต่ถูกบอดี้การ์ดล็อกตัวไว้ ชาคริตขยับหลุดได้จากคนหนึ่ง ฟาดซ้ายฟาดขวาจนเป็นอิสระ ทีนี้บอดี้การ์ดทั้งสี่ต้องรุมกันคนละหมัดจนชาคริตทรุดลงไปกองกับพื้น
ถนนทางเข้าสุวรรณภูมิ บอดี้การ์ด 4 คนต่างขึ้นรถแล้วรถก็แล่นออกไป ชาคริตนอนแผ่อยู่ข้างรถทั้งเจ็บตัวและเจ็บหัวใจ เครื่องบินแล่นผ่านท้องฟ้าไป ชาคริตน้ำตาหยดทีน้อยๆเมื่อนึกถึงว่าญาดากำลังไปเอาลูกออก ชาคริตนอนนิ่งเหมือนคนไม่มีวิญญาณ
กลางวันวันใหม่ ห้องเพ็ญขวัญ ทัศนะเปิดประตูห้องเข้ามาแล้วชะงัก เพ็ญขวัญนอนอยู่บนเตียงหันหลังให้ทัศนะทันที ทัศนะดุ “ขวัญ!”