บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 24 หน้า 5
“ขวัญไม่สบาย” ทัศนะดึงผ้าห่มออกมาแล้วมองน้องอย่างตำหนิ
“ทำไมยังไม่เก็บของในห้อง เราจะต้องส่งข้าวของบางส่วนไปก่อนลุกขึ้น อย่ามางอแงตอนนี้”
เพ็ญขวัญค่อยๆ ลุกขึ้นเหมือนคนหมดแรง แล้วเก็บข้าวของในห้อง เพ็ญขวัญเปิดกระเป๋าเดินทางแล้วเริ่มพับเสื้อผ้าใส่ลงไป/ทำไปน้ำตาก็ไหลไป ทัศนะหันไปเห็นเพ็ญขวัญร้องไห้ “เป็นอะไร ไม่สบายจริงๆเหรอ”
ทัศนะรีบเข้าไปแตะหน้าผากเพ็ญขวัญ “ขวัญไม่อยากย้ายบ้าน”
“ใครๆก็อยากไปอยู่เมืองนอกทั้งนั้น ที่นั่นจะมีศูนย์บำบัดดีๆ”
“ขวัญไม่ต้องการ ขวัญรักบ้านหลังนี้ นี่เป็นโลกของขวัญ ขวัญไม่อยากไปเริ่มต้นใหม่ ไปเจอคนแปลกหน้า ภาษาก็พูดไม่เป็นแค่นี้ชีวิตขวัญเหงาไม่พออีกเหรอ พี่นะ”
“เราตัดสินใจกันไปแล้วนะ”
“พี่นะเป็นคนตัดสินใจคนเดียว ไม่ถามความเห็นขวัญซักคำ”
ทัศนะหงุดหงิด “แล้วมาโวยวายอะไรตอนนี้ รู้ไว้ด้วยนะ ไม่ว่าพี่จะทำอะไร พี่นึกถึงขวัญก่อนเสมอ ไม่เคยคิดถึงตัวเองเลย”
“ถ้าไม่มีขวัญ พี่นะจะได้มีชีวิตของตัวเองใช่มั้ย”
“เฮ้ย พาลใหญ่แล้ว” เพ็ญขวัญคว้ากระเป๋าสะพายแล้วเดินออกไป “จะไปไหน ขวัญ!!” ทัศนะรีบตามไป
บ้านทัศนะ ทัศนะลงจากชั้นบนอย่างรวดเร็ว “ออกไปไม่ได้นะ ขวัญ!”
ทัศนะชะงักเมื่อไม่มีเสียงใดๆ จากเพ็ญขวัญ “ขวัญ! อย่าทำแบบนี้”
ทัศนะรีบตามหาน้องตามห้องต่างๆจนทั่ว “ขวัญ!” ทัศนะตกใจที่เพ็ญขวัญออกไปข้างนอกจริงๆ
ซอยบ้านทัศนะ ทัศนะรีบร้อนเดินตามหาน้องพลางกดมือถือหา “รับสายสิ ขวัญ”
ทัศนะเดินออกมาเรื่อยๆ มองไปก็เห็นแต่ซอยโล่งๆ ไม่มีวี่แววใดๆ ทัศนะตัดสินใจโทรหาเขมิกาอย่างหมดหนทาง
“คุณเขม..ช่วยผมด้วย..” ทัศนะเป็นห่วงน้องจนแทบเป็นบ้า
สนามเด็กเล่น เขมิกาเดินเร็วๆเข้ามา ทัศนะเดินเข้ามาอีกทาง
“ผมหาทุกซอยแล้ว ถามทุกบ้าน ไม่มีใครเห็นขวัญ ผมไม่รู้จะทำไงดีแล้ว”
“ใจเย็นๆนะคะ คุณนะ ขวัญไปไหนไม่ไกลหรอกค่ะ เดี๋ยวก็เจอ”
“เราไม่มีเวลาแล้ว”