บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 8 หน้า 3
“เขมขอคิดดูก่อน ยังไงก็ขอบคุณ” เขมิกาเดินออกไปอย่างไม่วางใจใคร นอกจากชาคริต ทัศนะรู้สึกผิดหวัง
บ้านทัศนะ เพ็ญขวัญร้อยสายสร้อย “ยังไงพี่นะก็ต้องช่วยคุณเขมนะคะ”
ทัศนะลงนั่ง จะช่วยหยิบจับแยกลูกปัดให้ แต่เพ็ญขวัญชี้ไปที่เจลล้างมือ ทัศนะล้างมือด้วยเจล
“เค้าไม่ต้องการให้พี่ช่วย แล้วจะให้พี่ทำยังไง”
“ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ข้างคุณขวัญเลย เธอก็ต้องหวาดระแวงเป็นเรื่องธรรมดา พี่นะดูแลคุณขวัญแล้วก็ดูแลให้ตลอดซิคะ”
ทัศนะอึกอักๆ เขิน “ดูแลอะไร? ตอนนี้เราเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน”
“พี่นะมานั่งกลุ้มใจนี่ ไม่ใช่แค่เพื่อนงานล่ะมั้งคะ อยากเจอคุณเขมจัง..ที่ว่าเปลี่ยนไป..เปลี่ยนไปแค่ไหน”
“เปลี่ยนไปมาก..” ทัศนะหลุดปาก “พี่ชอบคุณเขมคนเดิมมากกว่า”
“คุณเขมเจอเรื่องหนักๆมา ไม่แปลกที่เธอจะเปลี่ยนไป แต่แปลกที่เธอกลับไปหาพี่คริต...ขวัญหวังว่าพี่คริตคงจะหวังดีจริงๆ”
“ไอ้คริตไม่มีความหวังดีให้ครอบครัวนี้หรอก..มีแต่จ้องทำลายล่ะไม่ว่า!”
ทัศนะยิ่งเป็นห่วงเขมิกามากขึ้น เพ็ญขวัญงุนงงเป็นครั้งแรกที่ได้ยินทัศนะพูดถึงชาคริตในแง่ร้ายแบบนี้
ร้านอาหารฝรั่งเศส แก้วแชมเปญสองใบชนกัน ชาคริตกับเขมิกาชนแก้วกันแล้วจิบแชมเปญ เขมิการู้สึกดีมากที่มีชาคริตคอยให้กำลังใจพามาฉลอง เขมิกาปลื้มปริ่ม “ขอบคุณนะคะ คุณคริต”
“นี่เป็นก้าวสำคัญในชีวิตของเขม ผมต้องฉลองให้อยู่แล้ว ที่บ้านคงกำลังเตรียมจัดงานฉลองใหญ่”
เขมิกาน้อยใจ “ฉลองอะไรคะ ไม่มีใครเห็นด้วยกับเขมเลย ทุกคนไม่คิดว่า เขมจะทำงานใหญ่ได้ ให้กำลังใจซักนิดก็ไม่มี”
“อย่าคิดมากน่า เขมทำได้ เชื่อผม ขอให้เขมพร้อมที่จะเรียนรู้งานและทำงานหนักเท่านั้น”
เขมิกาสดใส “เขมพร้อมค่ะ !”
บริกรเอาซุปหัวหอมมาเสิร์ฟให้ เขมิกามองซุปแล้วดีใจที่ชาคริตจำได้ว่าชอบกินซุปหัวหอม เขมิกาเริ่มนึกขึ้นได้มองไปรอบๆร้าน “เราเคยมาร้านนี้ด้วยกันนี่คะ”
“เขมบอกว่า ซุปหัวหอมร้านนี้อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมา”
“เขมไม่ทานเนื้อ แต่ร้านนี้ใช้น้ำสต็อกจากเนื้อวัว คุณคริตเกลี้ยกล่อมจนเขมต้องยอมชิม แล้วทานจนหมดเลย..”
ชาคริตยิ้ม “ผมเก่งเรื่องเกลี้ยกล่อมเปลี่ยนใจคนอยู่แล้ว..”
“เขมรู้สึกเหมือนเราสองคนไม่ได้เปลี่ยนไปเลย..” เขมิกาหวั่นไหวอ่อนยวบลงที่ชาคริตดึงความรู้สึกดีๆ กลับมา