บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 8 หน้า 4
ญาดาเดินมาหยุดฟังแล้วชะงักกึกเมื่อเห็นภาพชาคริตกับเขมิกาอยู่ด้วยกันเหมือนคู่รัก “พี่ดา..”
ทั้งญาดากับเขมิกาต่างหมางเมินและเข้าหน้ากันยังไม่ติด บริกรเดินพากสิณมาที่โต๊ะชาคริต
“ไหนโต๊ะที่จองไว้” บริกรมองโต๊ะชาคริตแล้วอึกอักเพราะชาคริตแย่งโต๊ะกสิณไปแล้ว
“โต๊ะนี้แหละที่คุณจองไว้”
กสิณต่อว่าบริกร “ปล่อยโต๊ะที่มีคนจองให้คนอื่นได้ไง”
“ผมต้องได้โต๊ะที่ดีที่สุดเสมอ..”
“คุณตั้งใจแย่งโต๊ะเรา! อยากมีเรื่องหรือไง? ได้!” ญาดาดึงกสิณที่กร่างใส่ชาคริตที่นิ่งสุขุม
“แต่ดาไม่อยากมีเรื่อง! ไปร้านอื่น”
“ไปก็กลัวมันสิ!” ชาคริตมองญาดา แล้วแกล้งยิ้มขำ ที่เห็นกสิณทำตัวเหมือนเด็กให้ญาดาปวดหัว
กสิณกระแทกเมนูเล่มใหญ่ลงโต๊ะอย่างไม่หายฉุน “นี่มันจงใจมาร้านนี้ใช่มั้ย”
ญาดาเปิดเมนูอ่านอย่างพยายามที่จะไม่มองไปที่โต๊ะชาคริต “อย่าไปสนใจ ยิ่งคุณอาละวาดใส่ เค้าจะยิ่งสะใจ”
“ไม่สนใจได้ไง เราไปไหนก็เจอมันทุกที มันตั้งใจคุกคามเราชัดๆ แต่มันรู้ได้ไงว่า เราจะมาที่นี่ หรือว่าบังเอิญ”
“เรื่องบังเอิญไม่มีในโลกนี้หรอก นายคนนี้คุกคามคนไปทั่ว ไม่รู้มีปมอะไร”
“แล้วคุณจะปล่อยน้องสาวไปกับมันเหรอ ท่าทางเหมือนจะกลับไปคบกันอีก..”
ญาดาลืมตัวหันไปมองชาคริตที่คุยกับเขมิกาอย่างเพลินใจ ชาคริตหันมายิ้มร้ายให้ญาดา ไม่เหมือนยิ้มที่ใสซื่อกับเขมิกา ญาดารีบเมินหน้าหนี
“สองคนนั้นกลับไปคบกันใหม่ก็ดี ไอ้ชาคริตจะได้ไม่มายุ่งกับคุณอีก”
“ดาไม่ยอมให้เขมตกเป็นเหยื่อของนายชาคริตอีก ดาจะดึงน้องกลับมาให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม!”
ญาดาหันไปมองเขมิกาอย่างเป็นห่วง แต่เขมิกาไม่สนใจมองมาเลย ชาคริตกับเขมิกาคุยกันถูกคอเหมือนออกเดทที่สนุกมาก ญาดากับกสิณต่างคนก้มหน้าก้มตากินให้จบๆไป ชาคริตจิบกาแฟ แต่เขมิกาจิบชา
“เขมไม่ได้ดื่มกาแฟนานแล้ว..กลัวนอนไม่หลับน่ะค่ะ”
“เพราะผม?”
“ใช่ค่ะ เขมพยายามตัดใจจากคุณ..ไม่ว่าอะไรที่ทำให้คิดถึงคุณ..เขมจะไม่แตะ แต่การตัดใจ..ไม่ใช่เรื่องง่าย”
เขมิการีบถามเรื่องคาใจเพื่อสร้างความหวังใหม่กับชาคริตอีกครั้ง
“...คุณบอกว่าการที่เขมไม่ได้แต่งงานกับคุณ จะเป็นผลดีต่อเขม ยังไงเหรอคะ”
ชาคริตทำเครียดและนิ่งคิดหนักก่อนจะเผยความจริงที่ไม่จริงทั้งหมด