บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 2 หน้า 2
“ผู้ชายคนนั้นนั่งอยู่กับพี่ดานี่ เค้าเป็นใคร”
ญาดาตอบสั้นๆขี้เกียจอธิบายยาว “อืม..เค้าไม่มีโต๊ะนั่ง เลยมาขอนั่งด้วย ไม่ต้องห่วงเรื่องนายชาคริต เราต้องได้ตัวเค้าแน่”
“มันไม่ได้แค่ทำร้ายพี่เขม แต่มันทำร้ายพวกเราทุกคน ผมคิดว่า มันตั้งใจ..มันตั้งใจทำให้พวกเราร้อนรนทุรนทุราย..อยู่ไม่เป็นสุขแม้แต่นาทีเดียว!” ไตรทศขึ้งเครียดแค้นชาคริตที่มาทำลายครอบครัว
ญาดายืนกับไตรทศที่หน้าลิฟต์ ห่างไปแค่ไม่กี่คืบจะเห็นชาคริตยืนฟังอยู่ ชาคริตยิ้มพอใจได้ยินคำพูดทุกข์ร้อนไตรทศทุกประโยค “นี่แค่เริ่มต้น...”
ชาคริตเดินออกไปช้าๆไม่รีบร้อน...แต่พริบตาเดียวก็หายตัวไปเหมือนเงา ญาดามองไปทิศทางที่ชาคริตเดินไป มีความรู้สึกว่าเหมือนมีใครเดินออกไปแล้วได้ยินเสียงคนผิวปากเบาๆ ลอยมาตามลม
ห้องรับแขก ในห้องคนไข้ ปาริฉัตรง่วนอยู่กับมือถือเช็คข่าวงานแต่งงานที่ล้มเลิกของเขมิกา กมลพรรณเข้ามาชะเง้อดูมือถือของปาริฉัตร “ไม่มีข่าวเจ้าบ่าวหนีงานแต่งเลยเหรอ”
“โดนเงินปิดปากกันหมด ข่าวลงว่าเจ้าบ่าวป่วยกะทันหัน แล้วก็ดันมีข่าวคลิปไฮโซเกย์หลุด กลบข่าวยัยเขม หมดเลย เซ็งจริง! แล้วนี่คุณอาจะออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไหร่ แม่”
“น่าจะอีกสองวัน ผลเลือดไม่ค่อยดี..น้ำตาลขึ้นสูงปรี๊ด”
“แม่ว่า เป็นสารพัดโรคอย่างคุณอานี่จะอยู่ได้อีกกี่ปี”
“ถ้ากินยาคุมความดันคุมเบาหวานไว้ก็อยู่ได้อีกนาน”
“อยู่ได้อีกนานเลยเหรอ ไหนหมอบอกแม่ว่า หัวใจคุณอาเริ่มมีปัญหาแล้ว...”
“ก็เป็นเรื่องปกติ โรคพวกนี้มาเป็นแพคเกจ ความดัน เบาหวาน หัวใจ แกคิดไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก ฉันกับท่านไม่ได้จดทะเบียนกัน” กมลพรรณกับปาริฉัตรคุยเรื่องผลประโยชน์จากการตายของดิลกอย่างเป็นเรื่องธรรมดามาก “แล้วเราจะไม่ได้อะไรเลยเหรอ แม่ แม่ดูแลคุณอามาเป็นสิบปี”
ญาดากับไตรทศเดินเข้ามาทันได้ยินที่ปาริฉัตรพูด “อยากได้ซักเท่าไหร่ล่ะ ฉัตร”
ปาริฉัตรสะดุ้งโหยง หันไปมองกมลพรรณด้วยท่าทางเลิ่กลั่กทั้งสองแม่ลูก
“ฉัตร..ฉัตรไม่อยากได้อะไรค่ะ เออ..ฉัตรขอกลับไปออฟฟิศ เป็นห่วงงานน่ะค่ะ ฉัตรไปนะคะ แม่”
ปาริฉัตรคว้ากระเป๋าได้ก็พุ่งออกประตูไปทันที
“เออ..คือ..น้ากับฉัตรก็คุยกันเรื่อยเปื่อย..”
“ไม่ต้องแก้ตัวให้เปลืองน้ำลาย” ญาดากับไตรทศเดินเข้าห้องคนไข้ไป ทิ้งกมลพรรณนั่งเหงื่อแตกไป