บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 20 หน้า 2

ลีลาขับรถออกมาจากโรงพยาบาล โดยที่นรุตม์ขับรถของธีรพัฒน์ตามออกมา นรุตม์ขับตามรถของลีลาไปห่างๆ รถของลีลาวิ่งไปตามทาง 

ที่บ้านพักของวิทยา ในรีสอร์ทวิรัตน์ วิทยาเดินคุยมือถือเข้ามาที่หน้าบ้านพักเป็นบ้านไม้ที่อยู่ห่างออกมาจากรีสอร์ท สีหน้าวิทยาเคร่งเครียดมาก “แล้วคุณอารีย์ปลอดภัยหรือยังครับ...” วิทยาสีหน้าผ่อนคลายเพราะทางโน้นบอกว่าปลอดภัยแต่ยังไม่ฟื้น “จะเกี่ยวกับคุณณรัลหรือเปล่า..ผมไม่แน่ใจ ผมจะลองสืบให้..” วิทยาเห็นหน้าบ้านพักค่อนข้างมืดก็เดินไป กดสวิทช์เปิดไฟ แต่ไม่ติด

วิทยากดมือถือ“ผมให้แจ้งการไฟฟ้ามาเช็คไฟที่รีสอร์ทตั้งแต่บ่าย ทำไมไฟยังไม่มาอีก รีบจัดการก่อนคุณณรัลกลับมา” จังหวะที่เดินวิทยาอยู่นั้นเตะเข้ากับของที่วางอยู่ วิทยาวางสายแล้วเปิดไฟฉายจากมือถือ เปิดลิ้นชักค้นๆ ของ

เวลาต่อมา วิทยาจุดเทียนในห้องสองจุด จากนั้นเปิดขวดแอลกอฮอลล์แล้วชุบสำลี มองที่ขาของตนเห็นว่ามีรอยแผลมีเลือดซึมนิด ๆ เสียงมือถือวิทยาดังขึ้น เป็นข้อความเข้าวิทยาวางสำลีแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือมาดู สีหน้าแปลกใจ “คุณณรัล...” วิทยากดเปิด เป็นคลิปที่วิทยาไปพบนรุตม์กับธีรพัฒน์ แล้วเสียงประตูบ้านก็ดังขึ้น  

วิทยาสะดุ้งแล้วเดินไปเปิดประตู พอเปิดออกมาก็เห็นณรัลยืนอยู่ที่หน้าประตู วิทยายังไม่ทันเอ่ยปาก ณรัลก็ต่อยวิทยา วิทยาเซไปยังไม่ทันตั้งหลัก ณรัลตามเข้าไปต่อยซ้ำ แรงโมโหทำให้ณรัลคว้าเก้าอี้ไม้จะฟาด วิทยาหลบ เก้าอี้เลยไปฟาดกับเสา ขาเก้าอี้หักครึ่งเป็นซี่แหลม ณรัลยังไม่หยุดพยายามจะฟาด วิทยาหลบจน เก้าอี้หลุดเป็นชิ้นๆ กระจายอยู่ที่พื้น  

ณรัลกระชากคอเสื้อวิทยาขึ้นมาแล้วต่อยไม่นับ วิทยาพยายามปัดป้องแต่ดูจะไม่ได้ผลนัก “แกหักหลังฉัน ไอ้ทรยศ! ทั้งที่ฉันไว้ใจแก!” ณรัลเอ่ยเสียงแค้น วิทยาไม่ได้ปัดป้อง ปล่อยให้ณรัลต่อย ณรัลเห็นวิทยาไม่ปัดป้องก็เหวี่ยงวิทยาด้วยอารมณ์ทั้งเสียใจทั้งแค้นอย่างมาก

วิทยาที่เสียหลักก็ไม่ได้ฝืนขืนตัวไว้ ปล่อยให้ตัวเองถูกเหวี่ยงไปตามแรง จนวิทยากวาดของบนโต๊ะ ทั้งขวดแอลกอฮอลล์  กระดาษเอกสารรวมทั้งเทียนที่จุดอยู่ร่วงลงพื้น เทียนที่หล่นลงบนกระดาษที่เปียกด้วยแอลกอฮอลล์ ทำให้ไฟลุกพรึ่บติดเอกสารที่กระจายบนพื้น  ไฟลามจากกระดาษไล่ลามไปที่ไปติดกับผ้าปูที่นอน  ไฟลามอย่างรวดเร็ว   

วิทยาที่ร่วงลงพื้นอยางเสียการควบคุม ร่างวิทยาหงายลงไปถูกขาเก้าอี้เสียบเข้าที่กลางหลัง วิทยาได้แต่ตาเบิกโพลงร้องไม่ออก ณรัลมองไฟรอบตัวที่ลุกลามอย่างรวดเร็ว ก็ตกใจจะไปแล้วหันมองวิทยา ณรัลจะเข้าไปช่วยด้วยความเป็นห่วง แต่กลับชะงักมองด้วยสายตาที่หมดความไว้ใจ หมดความผูกพัน มองวิทยาเป็นคนแปลกหน้าในชีวิต ณรัลหันหลังให้วิทยาและวิ่งออกไปจากไฟที่ลุกโหม ณรัลพุ่งตัวออกมาจนห่างออกมาพอที่จะปลอดภัย ลุกขึ้นยืนนิ่งมองเพลิงโหมผลาญบ้านพักของวิทยา