บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 22 หน้า 2
ที่ริมหาด กระบี่ ศตวรรษนั่งอยู่ในรถที่ตัวเองเช่ามา ค่อยๆ ขยับตัวลืมตาตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนอยู่ในรถ เพียงลำพัง ศตวรรษตั้งสติมองหาลีลา “คุณลี..” ศตวรรษรีบคว้ามือถือมาโทรหาลีลา
เสียงมือถือลีลาดังมาจากในกระเป๋าสะพายที่หล่นที่พื้น ลีลารีบคว้าด้วยความไวหยิบขึ้นมาเห็นว่าเบอร์ศตวรรษโทรเข้ามา เธอรีบกดรับ “คุณวรรษ!” ทันทีที่ลีลาพูด นรุตม์เข้า มาดึงมือถือจากมือของลีลาทันที “คุณรุตม์!” ศตวรรษลงมายืนอยู่ข้างรถคุยมือถือ ได้ยินเสียงลีลาก็ฟังอึ้งๆ ที่มีชื่อ นรุตม์ “คุณรุตม์! เอาโทรศัพท์ฉันมา!” ลีลาเข้ามาคว้าเพื่อจะเอาโทรศัพท์คืน แต่นรุตม์ไม่ยอม ลีลาไม่ยอม
นรุตม์ใช้มือข้างที่ว่างรวบลีลาไว้ แล้วคุยโทรศัพท์กับศตวรรษ “วรรษ...”
“พี่รุตม์ พี่พาคุณลีไปไหน พี่รุตม์ พี่ได้ยินผมไหม พี่รุตม์!”
นรุตม์นิ่งไปชั่วขณะ ลำบากใจแต่จำเป็นต้องทำ “ลีลาเป็นผู้หญิงที่พี่รัก พี่จะดูแลเขาอย่างดี เมื่อถึงเวลาพี่จะพาเขากลับบ้านเอง” ลีลาได้ยินพยายามจะร้อง แต่นรุตม์ไวกว่าใช้มือปิดปากลีลาไว้แน่น
“แต่คุณลีเป็นภรรยาของผม”
นรุตม์รู้สึกผิดแต่ต้องฝืนตัดบท “...แล้วเจอกันที่กรุงเทพฯ” นรุตม์กดวางสายแล้วกดปิดเครื่องไปเลย
ศตวรรษพยายามจะโทรกลับไปให้ได้ แต่ไม่มีสัญญาณติดต่อไม่ได้ ศตวรรษหัวเสียมาก
ลีลาหันมาเสียงดังใส่ด้วยความโกรธ “สกปรก!! คุณไม่มีวิธีการที่มันดูดีกว่านี้เพื่อหยุดฉันแล้วใช่ไหม”
“แล้วที่คุณพาวรรษมาจดทะเบียน แล้วคิดจะใช้ร่างกายมัดผู้ชาย มันดูดีแล้วใช่ไหม พ้นคืนนี้ไปวรรษคง ไม่เชื่อว่าผมกับคุณจะนอนจับมือกันหรอกนะ”
ลีลาโกรธมากตีศอกใส่ตัวนรุตม์ ชายหนุ่มเสียหลักไปนิด ลีลาวิ่งไปที่ประตูจะเปิดออก นรุตม์เข้าจับไว้ไม่ยอมให้ลีลาเปิด
“ฉันทุ่มทุกอย่างเพื่อวันนี้ ใครก็ขวางฉันไม่ได้!”
“จะให้ผมทนดูคุณเดินลงนรกเพราะความไม่รู้ ผมทำไม่ได้”
“ฉันไม่สนว่ามันจะนรกหรือสวรรค์ ถ้ามันทำให้พ่อฉันมีความสุขฉันจะทำ!”
“ผมต้องทำยังไงคุณถึงจะยอมหยุด!”
“ฆ่าฉันให้ตายสิ ฉันถึงจะหยุด! เห็นความเจ็บปวดของพ่อ มันก็เหมือนอยู่ในนรก ยี่สิบปีที่ต้องเห็นพ่อจมกับความเจ็บปวด...ความเจ็บแค้นของพ่อฉันมีแต่ลูกอกตัญญูเท่านั้นที่จะทนอยู่เฉยได้!”
นรุตม์สวนกลับด้วยความทนไม่ได้ “ลี...ความจริงพ่อของคุณ...”
ลีลาตาขวาง“พ่อของฉันทำไม”
นรุตม์ลังเล “บางทีพ่อของคุณอาจจะไม่ได้พูดความจริง”
“สิ้นทางถึงขนาดต้องโยนเรื่องเลวๆ ให้พ่อฉันเลยเหรอ ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะเลวขนาดนี้!”
นรุตม์พยายามทั้งปรามและขอร้อง“ฟังผมก่อนได้ไหมลี ผมรู้ว่าคุณเจ็บปวด ผมเข้าใจ...แต่”