บทละครโทรทัศน์ แอบรักออนไลน์ ตอนที่ 14 หน้า 2

ดนตรีเล่นเพลงเร็วขึ้น ปราณนต์ พริบพราว ขยับจังหวะการเต้นตามอย่างสนุกสนาน หัวเราะ ยิ้มกันอย่างมีความสุข

อวัศยาเร่งจังหวะเต้นตามเพลง ลิปดาตามทันและเข้าขากันได้ดี ลิปดาตามสเต็ปของศยาอย่างระมัดระวังและรอบคอบ อวัศยาเต้นไปและพยายามขยับเข้าใกล้พริบพราวอย่างแนบเนียน จนสุดท้ายก็เข้ามาเต้นประกบคู่ของพริบพราวและปราณนต์จนได้

ในจังหวะที่ปราณนต์เหวี่ยง หมุนพริบพราว..อวัศยาเหลือบไปเห็นพอดี..เธอแกล้งเอาขามาสกัดแบบเนียนๆ 

จนพริบพราวสะดุดหน้าเกือบขมำ “ว้ายยยยย !!” 

ปราณนต์จับแขนไว้ทัน พริบพราวหน้ายังไม่คว่ำ เธอหันขวับมาทางอวัศยา .. 

อวัศยาทำหน้าซื่อ “Oops! ขอโทษที..ไม่ได้ตั้งใจ”  

พริบพราวไม่เชื่อ ลิปดามองอวัศยาเหมือนจะรู้ทัน ทั้งคู่เต้นรำต่อ  พริบพราวมองแค้นๆ  

องศามองไม่วางตา.. ยิ้มร้ายที่มุมปาก

ปราณนต์ถามพริบพราว “เหนื่อยหรือยัง ? จะพักก่อนมั๊ย?”

“ไม่..ฉันไม่เหนื่อย” พริบเพราพูดกับตัวเองเบาๆ “ฉันต้องเอาคืนก่อน!!” พูดจบพริบพราวก็หันมาตั้งท่าเต้นกับปราณนต์..และก็เริ่มเต้นพุ่งเป้าไปที่อวัศยาทันที .. ดนตรีจังหวะเร่งเร้า

อวัศยากับลิปดาเต้นขยับเข้ามาใกล้ขนมเค้กที่ตระหง่านอยู่ข้างฟลอร์ .. อวัศยายังหาจังหวะกลับมาหาปราณนต์

พริบพราวเล็งอวัศยา..เต้นไปหาจังหวะเอาคืนไปด้วย ... พริบพราวคิดแผน แล้วก็คิดออก เธอตั้งใจเต้นท่าหมุนตัวออกจากปราณนต์ให้อวัศยาเห็นช่องว่างที่จะมาแทรก

อวัศยาเห็นว่าพริบพราวหมุนในจังหวะที่ออกห่างจากปราณนต์ .. อวัศยาก็หมุนบ้าง .. 

จังหวะที่ปราณนต์หมุนพริบพราวออกจากตัว  อวัศยาหมุนตัวออกจากลิปดา ปล่อยมือ กะจะหมุนมาหาปราณนต์  พริบพราวตั้งใจยื่นขาออกไป สกัดขาของอวัศยา ทำให้เธอสะดุด เสียหลักหน้าทิ่ม ... เซ .. เซ .. เซ ... เซไปทางเค้ก ในวินาทีนั้นเหมือนโลกทั้งโลกหยุดหมุน 

อวัศยาเห็นเค้กตรงหน้าคิดในใจ “เฮ้ยยยยยย!!!!” 

ลิปดากับปราณนต์ ตกใจ

“ศยา !!!” 

อวัศยายั้งตัวไม่อยู่ ทั้งตัวพุ่งตรงไปที่ขนมเค้ก ใบหน้าจุ่มลงไปในเค้กเต็มๆ เสียงกรีดร้องของคนในงานดังตามมา

ทุกคนช็อค อึ้งกันไปหนึ่งอึดใจ อวัศยาค่อยยันตัวลุกขึ้นมาจากขนมเค้กด้วยความอาย..ทั้งตัวเธอเลอะไปด้วยขนมเค้ก เละเทะสุดๆ  

พริบพราวเป็นเพียงคนเดียวที่หัวเราะออกมาอย่างสะใจ “ฮ่าๆๆๆ” 

ปราณนต์หันมามองพริบพราวอย่างตำหนิ เธอชะงักหุบหัวเราะ 

ลิปดากำลังพุ่งตัวเข้าไปช่วย แต่ปราณนต์พุ่งเข้าไปเร็วกว่า “พี่ศยาผมช่วยครับ !!” ปราณนต์ตัดหน้าเข้าไปประคองอวัศยา..“ค่อยๆลุกนะครับ..” ปราณนต์ประคองอย่างอ่อนโยน