บทละครโทรทัศน์ แอบรักออนไลน์ ตอนที่ 14 หน้า 4
อวัศยานั่งเยินอยู่ที่มุมหนึ่ง เงียบ ไม่มีคน ทั้งหน้า ผม เสื้อผ้า เลอะเค้กเต็มไปหมด หญิงสาวเอามือเช็ดหน้าและ
ป้ายกระโปรงหน้าเครียด..เซ็ง .. ปราณนต์เดินมาพร้อมกับกระดาษ และ ผ้าชุบน้ำ
ปราณนต์มานั่งข้างๆ “ผมเช็ดให้ครับ” เขายื่นมือมาจะเช็ด
อวัศยาชะงัก หลบ “ไม่เป็นไรฉันทำเองได้” หญิงสาวรับผ้าจากปราณนต์มาเช็ดหน้าตัวเอง..อวัศยาทำตัวไม่ถูก ทั้งอาย ทั้งเสียฟอร์ม
“งั้นผมเช็ดผมข้างหลังให้นะครับ..เค้กติดเต็มเลย พี่ศยาเช็ดเองไม่ได้แน่ๆ”
อวัศยาเสียงดัง “ฉันบอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรสิ ฉันดูแลตัวเองได้ เธอ...กลับไปที่งานเถอะ” กลไกป้องกันตัวเองของอวัศยาทำงานโดยอัตโนมัติ เผลอแข็งเพื่อกลบเกลื่อนความอ่อนไหวข้างใน
ปราณนต์จ๋อยๆ..แล้วก็พูดออกมาตรงๆ รู้สึกผิด “ผมขอโทษนะครับ ขอโทษที่เป็นต้นเหตุทำให้พี่ศยาเป็นแบบนี้ ถ้าผมไม่มางาน ไม่ชวนพราวมา เหตุการณ์นี้ก็คงไม่เกิดขึ้น”
อวัศยาสงสาร แต่ก็ยังตอบเสียงแข็ง “เรื่องที่เกิดขึ้นไม่เกี่ยวกับเธอ”
“ถ้าไม่เกี่ยว ทำไมผมจะช่วยพี่ก็ไม่ยอม ยังจะไล่ให้ไปไกลๆ พี่ศยาพูดเหมือนโกรธผม”
“ฉันไม่ได้โกรธเธอ !!”
“ไม่โกรธแล้วหงุดหงิดใส่ผมทำไมครับ” อวัศยาสะอึก..พูดไม่ออก ปราณนต์พูดต่อ “ถ้าไม่โกรธทำไมไม่ให้ช่วย ถ้าไม่โกรธทำไมต้องไล่ด้วย ถ้าไม่โกรธทำไม..”
อวัศยาตัดบท “เออๆๆๆ อยากจะเช็ดก็เช็ด ถามเป็นเจ้าหนูจำไมไปได้ อะ อยากเช็ดนักใช่มั๊ย เช็ดให้สะอาดเลยนะ ถ้ามีเค้กเหลืออยู่แม้แต่นิดเดียวฉันจะ..จะโกรธเธอจริงๆแล้ว” หญิงสาวพูดทำ “เหวี่ยงๆ” ปิดบังในใจที่ “ไหวๆ” ... บร้าจริงๆ..เด็กบ้า!
พริบพราวเดินเข้ามาในงาน เห็นว่าบรรยากาศกลับคืนสู่ปกติแล้ว ทีมงานยกเค้กที่กระจัดกระจายออกไป
เคลียร์ที่ คนเต้นรำ ดนตรีเล่นตามปกติ พริบพราวมองหาปราณนต์
รุ้งลดาเดินมาหา “ถ้ากำลังมองหาแฟนเธออยู่.. ฉันเห็นเค้าเดินไปกับคุณศยาตรงมุมโน้น” เธอพูดน้ำเสียงเย้ยหยันอยู่ในที
พริบพราวเชิดหน้าขึ้นแล้วก็สะบัดบ๊อบเดินไปตามทิศที่รุ้งลดาบอก
รุ้งลดามองตามเริ่มได้กลิ่นความผิดปกติที่โชยมาบางๆ
อวัศยานั่งที่เดิมใช้กระดาษเช็ดหน้าตัวเอง ด้านหลังเห็นปราณนต์เช็ดผม และ เสื้อผ้าด้านหลังให้อย่างใส่ใจ
“ฉันไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่ ?”
“รุ้งเค้าชวนมาน่ะครับ”
อวัศยาคิด ตัวหนังสือตอนที่ปราณนต์ปรึกษาเรื่องมางานแว่บเข้ามา “ถ้าคนที่คุณเคยรักมาชวนคุณไป
เจอกับแฟนของเค้า..คุณจะไปหรือเปล่า ?”