บทละครโทรทัศน์ แอบรักออนไลน์ ตอนที่ 8 หน้า 9
“ในการลงสู่สนามแห่งการลงทุน .. สิ่งที่นักลงทุนต้องเจอ คือ การเคลื่อนไหวของอารมณ์ .. ความสุขเมื่อหุ้นขึ้น .. และความทุกข์ ความกังวล เมื่อหุ้นตก”
ปราณนต์รอข้อความตอบกลับ..ด้วยใจร้อนรน
พริบพราวนั่งอยู่ในห้องนอน หยิบโทรศัพท์มาเปิดแอปแชท...และ “ค้นหา” .. คิด.. แล้วกดคำว่า “แอบรัก”
“ถ้าเราปล่อยให้จิตใจขึ้นลงตามอารมณ์ ก็ไม่ต่างจากตารางหุ้นที่วิ่งสวิงเดี๋ยวแดง เดี๋ยวเขียว ไม่หยุดนิ่ง..และภาวะอารมณ์เหวี่ยงนี่เองที่ทำให้การตัดสินใจในการลงทุนผิดพลาด”
หญิงสาวเสิร์ชยังไงก็หาไม่เจอ .. ไม่มี .. ไม่เห็น ..เธอหงุดหงิด ยิ่งอยากรู้
ลิปดานั่งอยู่ในมุมสวยของคอนโด....หยิบมือถือมาดู..คิด เข้าแอป “ไลน์” คิด..
“นักลงทุนมืออาชีพต้องทำใจให้นิ่ง .. ไม่ดีใจผลีผลามเมื่อหุ้นขึ้น และไม่กังวล หวั่นไหว เมื่อหุ้นร่วงกรูด .. ความนิ่งจะทำให้การตัดสินใจมีพลัง และผิดพลาดน้อยที่สุด”
ลิปดาคิด และตัดสินใจไม่ค้นหา...กดวางโทรศัพท์ แล้วนิ่ง...ครุ่นคิด ต่างจากพริบพราวอย่างสิ้นเชิง
อวัศยาพิมพ์บล็อคอย่างตั้งใจ พิมพ์ไปคิดไป “เหมือนที่แบนจามิน เกรแฮม ผู้บุกเบิกการลงทุนสมัยใหม่ เคยกล่าวไว้ว่า ... ไม่ว่าสถานการณ์ในการลงทุนจะดีหรือร้าย .. แต่ท้ายที่สุด “มันก็จะผ่านพ้นไป” ... “This Too, Shall Pass”....แล้วมันก็จะผ่านไป ...”
อวัศยาพิมพ์จบ....แล้วก็คิดได้..ตัดสินใจหันมาหยิบโทรศัพท์และกดส่งกลับไปมาปราณนต์
โทรศัพท์ปราณนต์เสียงข้อความเข้า “ตึ๊งตึ่ง” ปราณนต์รีบหยิบขึ้นมาอ่าน “ฉันจะฝันถึงคุณค่ะ”
ปราณนต์ยิ้มกว้างงงงงง สุดๆ....ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนตกหลุมรักโดยไม่รู้ตัว เขาส่งรูปยิ้มไปอย่างมีความสุข
อวัศยายิ้มรับกับรูปที่ส่งมาให้ หัวใจกระชุ่มกระชวย
ปราณนต์ยิ้มมีความสุข .. แล้วก็อดคิดไม่ได้ “คุณเป็นใครกันแน่...คุณแอบรัก ?”
ปราณนต์คิดด้วยความอยากรู้ ... แม้จะพยายามทำเป็นไม่สนใจสืบ แต่ลึกๆ ก็อยากรู้อยู่ดี
รถจารวีจอดเทียบหน้าตึก หุ้นขึ้นหันมาเห็นรีบวิ่งเข้ามาบอก “คุณครับๆ ตรงนี้จอดไม่ได้นะครับ”
จารวีลงจากรถมาต่อรอง “ขอจอดเดี๋ยวเดียวค่ะ ฉันขึ้นไปส่งของแปบเดียว เดี๋ยวไปแล้ว พอดีของมันหนักด้วยค่ะ ถ้าไปจอดที่ลานจอดรถ แล้วยกมามัน..หนักมากๆเลยค่ะ”
ระหว่างที่จารวีต่อรอง เห็นปราณนต์เดินเข้ามา ได้ยินพอดี
“แต่ถ้าผมให้จอด ผมก็จะโดนผู้จัดการตึกดุเอาน่ะครับ ผมต้องขอโทษด้วย จอดไม่ได้จริงๆครับ”
จารวีจะเปิดประตูให้ดู “แป๊บเดียวจริงๆค่ะ ฉันมาส่งให้ที่นาราภัทรส่งเสร็จปุ๊บ รีบไปเลยค่ะ ของมันหนักจริงๆ พี่ไม่เชื่อดูได้เลยค่ะ”
หุ้นขึ้นหนักใจ “เอ่อ.. แต่...ผมก็เข้าใจ แต่มันไม่ได้จริงๆ จอดที่ลานดีกว่าครับ เดี๋ยวผมไปช่วยหิ้ว”