บทละครโทรทัศน์ แอบรักออนไลน์ ตอนที่ 5 หน้า 10
ช่วงเวลาตลาดหุ้นเปิด แผ่นกระดานขึ้นขยับ ตัวเลขบนกระดาษเป็นสีเขียวมากกว่าสีแดง 70:30 เหมือนความรักของอวัศยาที่กำลังมีทิศทางที่ดี
อวัศยา องศา ลิปดา ยืนอยู่ที่มุมหนึ่ง มองผ่านกระจกกั้นระหว่างห้องมาร์เก็ตติ้งกับทางเดินด้านนอก เห็นเหล่ามาร์เก็ตติ้งกำลังทำงาน รับโทรศัพท์กันวุ่นวาย
รุ้งลดาเดินเข้ามา หน้าตาหงิกงอ ขัดใจเรื่องปราณนต์มีแฟนใหม่แล้วแต่ก็ปั้นหน้าปกติกลบเกลื่อน
“หลงทางหรือไง ทำไมมาช้านัก”
“ลิฟต์คนเยอะค่ะ แล้วนี่..ดูอะไรกันไปบ้างแล้วคะ ?”
“ดูภาพรวมๆ ไม่ได้ดูละเอียดอะไรมาก คุณศยาเธอบอกว่า “เป็นความลับ” .. ไอ้โน่นก็ลับ ไอ้นี่ก็ลับ ดูอะไรไม่ได้สักอย่าง” องศากัดเบาๆ
”ก็มันจริงนี่คะ งานที่เราทำ คือการรักษาความลับของลูกค้า ถ้าเบื้องต้นเรายังรักษาสิ่งนี้ไว้ไม่ได้ ไม่มีความน่าเชื่อถือ ก็คือ .. ไม่มีลูกค้า” อวัศยาบอก
องศามองอวัศยา แววตาชื่นชม “ลิป..ฉันไม่แปลกใจเลย นายเปิดบริษัทมาแค่ห้าปี แต่ทำได้ถึงขนาดนี้ เพราะมีผู้ช่วยดีนี่เอง” ลิปดายิ้มรับเห็นด้วย “นี่ถ้าขยายให้ใหญ่ขึ้น มาร์เก็ตติ้งมากขึ้น รองรับลูกค้าได้มากขึ้น พี่ว่าโบรกเกอร์นายจะกลายเป็นโบรกเกอร์อันดับหนึ่งของเมืองไทยได้ไม่ยาก”
“อันดับหนึ่งของเมืองไทยเลยเหรอครับ ว้าว...แค่คิดก็ขนลุกแล้ว”
องศายิ้มก้าวเข้าไปกอดคอลิปดาแบบสนิทชิดเชื้อ “ลิป ในฐานะที่เราเป็นญาติกันพี่ขอพูดตรงๆ แล้วกัน พี่เบื่องานแบงค์แล้ว พี่อยากมาร่วมหุ้นกับนาย พี่มีลูกค้ากับเพื่อนฝูงที่เล่นหุ้นอยู่หลายคน ถ้าเขารู้ว่าพี่ทำโบรกเกอร์ เราจะได้ลูกค้าระดับวีไอพีเพิ่มขึ้นอีกเยอะ”
“ในฐานะที่เราเป็นญาติกันผมก็ต้องขอพูดตรงๆ ว่าไม่เป็นไรครับ ผมมีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ทุกวันนี้แล้ว”
“แต่ต่อไปถ้ามีโบรกเกอร์เปิดใหม่ที่ใหญ่กว่า น่าสนใจกว่ามาแย่งพวกลูกค้านายไปหมด นายจะเสียใจ”
“ถ้าผมกลัวก็แสดงว่าผมไม่เจ๋งจริงสิครับ”
องศามองลิปดาอย่างไม่พอใจ
รุ้งลดาเอ่ยขึ้น “อย่าเพิ่งปฏิเสธสิคะคุณลิป เพื่อนๆ ของคุณองศาแต่ละคนเป็นระดับมหาเศรษฐีกระเป๋าหนักๆ ทั้งนั้น ได้มาเป็นลูกค้าแค่คนเดียว เงินที่เขาเปิดพอร์ตอาจจะมากกว่าของคุณลุงคุณป้าพวกนั้นรวมกันอีกนะคะ” เธอพูดอย่างดูถูกทำให้อวัศยามองด้วยความหมั่นไส้ แล้วก็พูดขึ้น ”บอสคะ ได้เวลาเริ่มงานแล้วค่ะ บอสต้องเซ็นต์เอกสารด่วนด้วยนะคะ คุณลุงวันชัยจะซื้อหุ้นตัวใหม่อีกห้าร้อยล้าน”
“ห้าร้อยล้าน!” รุ้งลดาตกใจ
”ค่ะ ลุงวันชัยที่ใส่เสื้อคอกลมสีขาวๆนั่งอยู่ตรงนั้นน่ะค่ะ …คุณลุงเพิ่งขายที่แถวสาทรได้ก็เลยจะเอามาต่อยอด”
“ลุงป้าพวกนั้นรวยขนาดนี้เลยเหรอคะ ไม่น่าเชื่อ”
“อย่าตัดสินคนจากภายนอกค่ะคุณรุ้ง คนบางคนเขามีดีโดยที่ไม่ต้องมาใส่เสื้อผ้ายี่ห้อหรู ใช้รถหลักล้าน ใส่นาฬิกาเรือนแสน คุณรุ้งยังอายุน้อย ฉันเชื่อว่าต่อไปประสบการณ์จะสอนให้คุณรุ้งเข้าใจเรื่องนี้มากขึ้นเองค่ะ”