บทละครโทรทัศน์ แอบรักออนไลน์ ตอนที่ 23 หน้า 4
“ที่นิดาเรียกทุกคนมาในวันนี้ เพราะมีเรื่องใหญ่มากเกิดขึ้นในบริษัทของเรา .. หลายคนก็รู้ดีกว่า...เครื่องถ่ายเอกสารเครื่องนี้เสียมาเป็นเดือนแล้ว !!”
แสนดีโพล่งออกมา “เครื่องถ่ายเอกสารเสียเนี่ยนะ เรื่องใหญ่มาก?” นิดาหันมาจิกตาดุ แสนดีจ๋อย “ขอโทษค่ะ ... แหะๆ”
“ที่เรียกมาไม่ใช่จะมาบอกเรื่องเครื่องถ่ายเอกสารเสีย แต่สิ่งที่จะบอกคือ..ช่างค้นพบต้นเหตุที่เครื่องเสีย นั่นก็คือ มีเอกสารติดอยู่ด้านใน และเอกสารแผ่นนั้นก็คือประวัติของลูกค้า !!” แสนดีขะงักกึก
รันเสริม“ทุกคนรู้ดีอยู่แล้วว่าประวัติลูกค้าถือเป็นความลับของบริษัท ห้ามทำสำเนาหรือนำออกนอกบริษัทเด็ดขาด !! ถือว่าผิดระเบียบและจะต้องโดนไล่ออกทันที”
แสนดีหน้าเสียนึกถึงตอนที่ตัวเองถ่ายเอกสารประวัติลูกค้า แต่เอกสารติด เธอลองเปิดและหาจุดเสีย แต่ไม่มี เมื่อกดถ่ายต่อไม่ได้ แสนดีก็ทำหน้าเซ็งๆ แล้วเอากระดาษมาเขียนแปะไว้ตัวโตว่า “เครื่องเสีย”
พีระถาม“เพราะฉะนั้นทางบริษัทขอให้คนทำสารภาพเพื่อสอบสวน ถ้ากระทำโดยไม่เจตนาอาจจะลดโทษให้ .. ตกลง...ใครเป็นคนทำครับ ?”
บรรยากาศตึงเครียด ปราณนต์ฟังแบบไม่ค่อยสนใจนัก เพราะตัวเองไม่ได้ทำ .. แต่ละคนมองกันเลิ่กลั่ก
ลิลลี่พูดขึ้น “แล้วถ้าคนทำ...ลาออกไปแล้วล่ะคะ?” ปราณนต์ชะงักกึก “คือคนที่อยู่จะถ่ายเอกสารทำไมคะ ในเมื่อประวัติพวกนี้ถ้าเราอยากดูเดินไปเปิดดูก็ได้ไม่เห็นต้องถ่ายเอกสาร .. นอกจากเราจะย้ายไปที่อื่นและอยากเอาประวัติลูกค้าไปด้วย เพื่อชวนไปเปิดพอร์ตที่บริษัทใหม่ .. แบบนี้มันค่อยเป็นไปได้หน่อย”
รุจน์โพล่งออกมา “น้องพริบพราว !!!!!”
ปราณนต์หน้าเสีย...อึ้งๆ .. แอบคล้อยตาม
ลิลลี่หันมาทางแสนดี หาพวก “พี่แสนดีว่ามั้ยคะ ?”
แสนดีไม่ได้อยากโกหกแต่ภาวะพาไป “เอ่อ...เอ่อ... มันก็ใช่” พูดแล้วก็หลบๆตาพูดไม่เต็มคำ..
รุจน์เห็นด้วยอย่างยิ่ง “น้องลิลลี่พูดถูก ฉลาดมาก” จับไหล่ชื่นชมแอบเนียน ลิลลี่สะบัด และเดินหนีจะอ้วกใส่ รุจน์รีบพูดต่อ “ยิ่งถ้าเป็นลูกค้าเก่าๆ ที่เคยดีลไว้..เราก็คงอยากได้ไปด้วย ผมขอดูหน่อยครับว่าประวัติลูกค้าที่ค้างอยู่เป็นใคร ?” รุจน์ดูเอกสารที่ยับยู่ยี่แล้วก็ผงะ “ลุงไกร !! ลูกค้าของน้องณนต์ กับน้องพราว !!”
ปราณนต์ชะงักกึก หน้าเครียด...ความผิดหวัง ความไม่เข้าใจ และความโกรธ ปะทะมาในจุดเดียวกัน เป็นจุดแตกหัก..ปราณนต์ที่เข้าใจทุกคนบนโลก เริ่มจะไม่เข้าใจในตัวพริบพราว
ปราณนต์เดินมาหารุจน์คว้ากระดาษไปจากมือ “ผมจัดการเอง !!”
ปราณนต์เดินหน้าเครียดออกไปอย่างเร็ว ทุกคนตกใจ รันอยู่ใกล้สุด รีบเดินตามออกไป ที่เหลือยืนงง
แสนดีหน้าเสีย...รู้สึกผิด แต่ก็กลัวความผิด
อวัศยาเดินมาตามทางเดินปราณนต์เดินมาอีกมุม ปราณนต์หยิบโทรศัพท์มากดโทร.ออก
ปอวัศยาเห็นชายหนุ่มก็ยิ้มร้องเรียก แต่เขาไม่ทันเห็น และกำลังคุยโทรศัพท์ “รุ้งบริษัทคุณอยู่ไหน ?”