บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 17 หน้า 3
ม.ร.ว.หญิงแขไขมองสภาพทวนที่ตกอับก็ถอนหายใจยอมรับอย่างเสียไม่ได้ “ไหนๆ แกก็เป็นข้าเก่าเต่าเลี้ยง ฉันจะรับแกอยู่ด้วยก็ได้ แต่แกอย่าไปก่อเรื่องให้ฉันต้องเดือดร้อนอีกเข้าใจมั้ย”
ทวนดีใจยกมือไหว้ปลกๆ แต่อธิวัฒน์กลับไม่พอใจ “ขอบคุณครับคุณหญิง ผมจะไม่ลืมพระคุณคุณหญิงเลย”
“ไปพักผ่อนซะให้เต็มที่ พรุ่งนี้ค่อยมาขับรถให้ฉัน” ม.ร.ว.หญิงแขไขสั่ง
“ครับคุณหญิง” ทวนรีบหอบข้าวของเดินเข้าไปหลังบ้าน
อธิวัฒน์เตือน“ไอ้ทวนมันมีคดีติดตัว คุณหญิงน้าจะรับมันไว้ทำไม ระวังเหอะครับ...ซักวันมันแว้งกัดคุณหญิงน้าเอาได้”
“แกไม่ต้องมาเตือนฉันหรอก ฉันรู้ตัวดีกว่าฉันกำลังทำอะไร ถึงไอ้ทวนจะชั่วแต่มันก็ยังมีประโยชน์กับฉัน ไม่
เหมือนแก... วันๆ เอาแต่ผลาญเงินฉัน ใช้ให้ทำอะไรก็ไม่สำเร็จซะอย่าง ระหว่างแกกับมัน มันยังมีประโยชน์
มากกว่า”
“คุณหญิงน้าไม่ต้องมาย้ำ ผมรับปากอะไรไว้ ผมทำได้แน่ คอยดูก็แล้วกัน”
“ให้มันจริงเหอะ ฉันล่ะเบื่อแกจริงๆ เลย” พูดจบม.ร.ว.หญิงแขไขก็เดินหงุดหงิดออกไป อธิวัฒน์เซ็ง
ห้องทำงาน ม.ร.ว.ภาณุกร ม.ร.ว.ภาณุกรกำลังสั่งงานนภาอยู่ ช่างติดกล้องวงจรปิดยืนรออยู่ด้านนอกกับเฟื่อง
“นี่ค่ะ จุดต่างๆ ที่จะติดกล้องวงจรปิด” นภายื่นเอกสารแปลนบ้านพร้อมจุดต่างๆ ที่จะติดกล้องวงจรปิดให้ ม.ร.ว.ภาณุกร “กล้องจะถูกซ่อนให้หลบสายตาคนตามความต้องการของคุณชายทุกอย่างค่ะ”
“ดีมาก รีบติดตั้งให้เสร็จภายในวันนี้เลยนะ แล้วถ้าใครถามอะไรก็บอกว่าช่างมาเดินสายไฟล่ะ”
“ค่ะ นภาจะทำงานให้เรียบร้อย”
“เฟื่อง...เรื่องนี้ขอให้ปิดเป็นความลับ แม้แต่รามนรินทร์ก็อย่าให้รู้ เข้าใจมั้ย”
“ค่ะ เชิญทางนี้ค่ะ” เฟื่องพานภากับทีมช่างติดตั้งกล้องวงจรปิดออกไป
ม.ร.ว.ภาณุกรดึงลิ้นชักออกมาเห็นกรอบรูปแม้นมาศอยู่ในนั้น ม.ร.ว.ภาณุกรหยิบขึ้นมาลูบอย่างห่วงหา “คุณเล็ก...ผมจะไม่ยอมให้มีเหตุการณ์ซ้ำรอยเดิมอีกแล้ว”
เรือนไม้หอม รสสุคนธ์เดินกลับมาจากไปเยี่ยมตาดำกลับจะเข้าบ้าน
น้อยที่เดินตามหารสอยู่ในบ้านก็รีบวิ่งออกมาถาม “คุณรสไปไหนมาคะ น้อยเป็นห่วงแทบแย่”
“ฉันไปเดินเล่นมาจ้ะ น้อยมีอะไรหรือเปล่า”
“มีสิคะ คุณชายกรเรียกหาคุณรสค่ะ ไม่รู้มีเรื่องอะไร เห็นทำหน้าเครียดๆ ด้วยค่ะ”
“หรือว่าคุณชายกรจะไล่ฉันออก”
“อุ๊ย ไม่หรอกค่ะ ไม่ต้องกลัวนะคะ เดี๋ยวน้อยจะไปเป็นเพื่อน”
รสสุคนธ์ได้ยินก็รู้สึกกลัว ใจคอไม่ดี กลัว ม.ร.ว.ภาณุกรจะไล่เธอออกจากบ้าน
บ้านพรหมบดินทร์ ม.ร.ว.หญิงแขไขมาเยี่ยม ม.ร.ว.หญิงภาวิดา นั่งคุยปรับทุกข์ด้วยความเห็นใจ
ม.ร.ว.หญิงภาวิดาเอ่ย “ตั้งแต่มีตัวกาลกิณีมาอยู่ ในบ้านพี่มีแต่เรื่องร้ายทั้งนั้น”
ม.ร.ว.หญิงแขไขปลอบ“ถือว่าฟาดเคราะห์ไปนะคะพี่หญิง อย่างน้อยตารามก็ยังปลอดภัย ว่าแต่ตารามจะออกจากโรงพยาบาลวันไหนคะ”
“อีกวันสองวันก็คงกลับ นี่เพราะได้หนูนิษาไปดูแล สุขภาพใจตารามเลยดีขึ้นเยอะเลย ช่วงนี้หนูนิษาเลยต้อง
เหนื่อยหน่อย”