บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 4 หน้า 5

ปริกทำทีมาปัดเช็ดรถรอรามนรินทร์อยู่หน้าบ้าน จริงๆ อยากสาระแนสอดรู้ รามนรินทร์หิ้วกระเป๋างานเข้ามา ปริกรีบถลาเข้ามารับกระเป๋าไปวางในรถ

รามนรินทร์หันไปเห็นรถหรูป้ายแดงของอธิวัฒน์จอดอยู่ก็แปลกใจเอ่ยถาม “น้าปริก...ใครมาหาคุณแม่แต่เช้า”

ปริกจีบปากจีบคอรายงาน “คุณนิษากับพี่ชายค่ะ คุณรามจะแวะทักคุณนิษาก่อนมั้ยคะ”

รามนรินทร์รีบหนี “ไม่ล่ะ เดี๋ยวฉันสาย” รามนรินทร์ไม่สนใจปริก เปิดประตูรถ

ปริกถลาเข้าไปทำท่าจะขวางรามนรินทร์ “คุณรามรอทักคุณนิษาหน่อยดีกว่านะคะ”

รามนรินทร์ไม่ตอบ ก้าวขึ้นนั่งในรถ รีบขับรถออกไปไวกว่าเดิม ม.ล.อุณนิษากับจีรนันท์วิ่งพากันออกมา

“พี่ราม..พี่ราม” ม.ล.อุณนิษาเต้นเร่าๆ ขัดเคืองใจ ไม่พอใจมากมาย...

ปริกรีบแถเข้ามาเอาใจ “ปริกขวางให้แล้วนะคะ แต่คุณรามไม่ยอม...”

ม.ล.อุณนิษาเลยหันมาพาลจีรนันท์ “โอ๊ย..เพราะเธอคนเดียวเลยจีจี้ ฉันเลยมาส่งพี่รามไม่ทัน”

จีรนันท์รีบแก้ต่าง... “อ้าว...จะมาโทษฉันได้ไง เธอนั่นล่ะมัวแต่เม้าท์กับคุณหญิงดาจนลืมเวลา”  จีรนันท์นึกขึ้นได้ว่าอธิวัฒน์หายไป เลยมองหา “แล้วนี่พี่วัฒน์ไปไหน เห็นไปเข้าห้องน้ำตั้งนานแล้วนะ”

“สงสัยพี่วัฒน์คงดอดไปหายัยรสสุคนธ์แล้วล่ะมั้ง” ม.ล.อุณนิษาว่า

“ว่าไงนะ” จีรนันท์ได้ยินก็ตาโตตกใจ หึงขึ้นหน้าทันที

ห้องทำงานภาณุกร บ้านพรหมบดินทร์ อธิวัฒน์เดินมาดหล่อเข้ามาหารสสุคนธ์ที่นั่งอ่านเอกสารอย่างตั้งใจ “สวัสดีครับ คุณรสสุคนธ์”

รสสุคนธ์ชะงักเงยหน้าขึ้นมองอธิวัฒน์อย่างแปลกใจ “สวัสดีค่ะ คุณเป็นใคร เรารู้จักกันด้วยเหรอคะ”

อธิวัฒน์ยิ้มโปรยเสน่ห์แสดงอาการเจ้าชู้ใส่ “ผม..อธิวัฒน์ พี่ชายของคุณนิษา ยินดีที่ได้รู้จักครับ เอ่อ พี่เรียกน้องรสดีกว่า ดูไม่เหินห่างกันดี” อธิวัฒน์ยื่นมือออกมาจะเช็กแฮนด์ แต่รสสุคนธ์ไม่จับด้วย

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณมาหาคุณรามเหรอคะ พอดีคุณรามพึ่งออกไปเมื่อกี้นี้เอง”

“เปล่าครับ พี่มาหาน้องรสต่างหาก” อธิวัฒน์ส่งตาหวานแล้วขยับเข้ามาใกล้ๆ รสสุคนธ์

รสสุคนธ์รีบถอยตัวห่างออก แต่อธิวัฒน์ก็ลุกไล่ตามจนหลังรสสุคนธ์ไปชนกับตู้ อธิวัฒน์ค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้ารสสุคนธ์ รสสุคนธ์ผงะ “คุณจะทำอะไร”

“พี่ก็แค่อยากทำความรู้จักน้องรสให้มากขึ้น...ไม่ได้เหรอครับ”

“ขอโทษนะคะ ฉันมีงานต้องทำ” รสสุคนธ์รีบดันตัวอธิวัฒน์ออกแล้ว หยิบแฟ้มเอกสารจะออกไป แต่อธิวัฒน์มือไวกว่าคว้ามือรสสุคนธ์ไว้แน่น “ปล่อยฉันนะ ปล่อย” รสสุคนธ์ร้องลั่น

เสียงจีรนันท์ดังขึ้น “พี่วัฒน์” อธิวัฒน์รีบปล่อยมือ รสสุคนธ์ผละออกห่างแล้วมองจีรนันท์กับ ม.ล.อุณนิษาอย่างแปลกใจ จีรนันท์มองเหยียด “เธอเองเหรอ...รสสุคนธ์ หน้าตาก็งั้นๆ แต่ดูเหมือนจะหน้าด้านมากกว่า...”

รสสุคนธ์งงหันไปถาม ม.ล.อุณนิษา “นี่มันเรื่องอะไรกันคะคุณนิษา คุณสองคนนี่เป็นใคร จู่ๆ ก็เข้ามาหาเรื่องฉัน...”