บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 2 หน้า 3
รั้วบ้านพรหมบดินทร์ มีรถแท็กซี่แล่นเข้ามาจอดหน้ารั้วบ้าน รสสุคนธ์จ่ายค่าแท็กซี่แล้วลงมายืนมองอยู่หน้าบ้าน เมื่อกวาดตาสำรวจรอบบ้านเรียบร้อยก็เดินไปกดกริ่ง
ทวนกำลังเช็ดรถคันโก้อยู่ในบ้านเลยเดินมาดู เห็นรสสุคนธ์ยืนอยู่ก็แปลกใจร้องถาม “มาหาใคร”
“ฉัน...รสสุคนธ์...คุณชายภาณุกรนัดฉันไว้”
“อ๋อ..เชิญ...” ทวนเปิดประตูรั้วให้รสสุคนธ์
รสสุคนธ์เข้ามาในอาณาเขตบ้านพรหมบดินทร์ก็ต้องตะลึงกับความใหญ่โต อาณาเขตพรหมบดินทร์แบ่งออกเป็นสามส่วน ด้านหน้าจะเป็นบ้านพรหมบดินทร์ ส่วนด้านขวามือจะเป็นส่วนของโรงแรมแกรนด์บดินทร์ และส่วนด้านซ้ายลึกเข้าไปจะเป็นสระบัวติดเรือนไม้หอม
ทวนหันมาเห็นรสสุคนธ์ยังยืนอยู่ก็ไล่ให้เข้าไปเอง แล้วไม่สนใจเดินไปนั่งดูบอลจากหน้าจอทีวีในโรงรถต่อ “เข้าไปเองนะคุณ เดินตรงไปก็ถึง”
รสสุคนธ์พยักหน้าแล้วเดินตรงเข้าไปในบ้านพรหมบดินทร์อย่างมุ่งมั่น“บ้านนี้สินะ ที่ที่ย่าเล็กตาย ที่ที่ย่าวาดหายสาบสูญ ฉันจะต้องสืบหาความจริงให้เจอให้ได้” เพียงแค่คิดลมก็พัดเข้ามาวูบใหญ่ปะทะร่างของรสสุคนธ์ ดอกไม้ลอยปลิวมาตกใส่รสสุคนธ์ รสสุคนธ์ชะงัก หยิบดอกไม้หอมขึ้นมาดม “หอมจัง ปลิวมาจากไหนนะ” รสสุคนธ์สูดกลิ่นหอมดอกไม้ แล้วเดินตามกลิ่นหอมไป
รสสุคนธ์เดินเลียบสระบัวจนมาถึงต้นดอกไม้หอมไทยๆ ต้นใหญ่ข้างสระก็หยุดพัก
รามนรินทร์หนี ม.ล.อุณนิษาออกมาจากบ้าน มาเดินเล่นเห็นรสสุคนธ์ยืนอยู่ที่ต้นดอกไม้หอมก็แปลกใจ “นั่นใคร” รามนรินทร์มองสงสัย เดินเข้าไปหารสสุคนธ์ แต่แล้วลมก็พัดเข้ามาอีกครั้ง ต้นดอกไม้หอมสั่นไหว ดอกไม้ถูกลมพัดหล่นจากต้น ตรงที่รสสุคนธ์ยืนอยู่เหมือนนางฟ้ากำลังโปรยดอกไม้ รสสุคนธ์เงยหน้าขึ้นไปมอง เอามือรองรับดอกไม้หอมดูสวยงาม รามนรินทร์ยืนมองตะลึงกับภาพของหญิงสาวสวยตรงหน้า...
ที่สระบัวน้ำค่อยๆ กระเพื่อม ศีรษะของผีแม้นมาศค่อยๆ ผุดขึ้นมามองรามกับรสสุคนธ์ตาเขม็ง
บ้านแม้นศรี เพชรบุรี กระปุกเด็กรับใช้กำลังพยายามกดโทรศัพท์หารสสุคนธ์แต่ก็โทรไม่ติด “โทรไม่ติดจ้ะย่า ไว้ค่อยโทรใหม่นะ”
“ไม่ได้...โทรต่อไปจนกว่าจะติด...ทำไมรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลย”
“ย่าคิดมาก พี่รสไม่เป็นอะไรหรอก อาจจะคุยธุระอยู่ก็ได้”
“ไม่ต้องบ่น โทรไป เออ...เดี๋ยวเอ็งโทรไปตามเบอร์นี้ซิ”
“ตกลงจะให้โทรเบอร์ไหนกันแน่ย่า” แม้นศรีถลึงตาใส่ กระปุกถึงกับหงอ “งั้นก็เอาที่ย่าสบายใจละกัน”
แม้นศรียื่นสมุดจดเบอร์โทรศัพท์ให้กระปุกดู กระปุกรีบกดโทรศัพท์ตามเบอร์ที่แม้นศรีให้มา