บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 2 หน้า 4
ทางเดินเลียบสระบัว รสสุคนธ์หันไปเห็นเรือนไม้หอมที่อยู่เบื้องหน้าก็ชะงัก “เรือนไม้นั่นสวยจัง” รสสุคนธ์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเรือนไม้หอมไว้
รามนรินทร์เห็นก็จะเดินเข้าไปทักแต่เสียงโทรศัพท์มือถือดัง รามนรินทร์จึงหยุดรับโทรศัพท์ รสสุคนธ์เดินตรงไปที่เรือนไม้หอม ระหว่างที่เดินอยู่ ร่างของแม้นมาศที่อยู่ในสระบัวก็เคลื่อนตามไป
รสสุคนธ์เดินมาหยุดที่หน้าเรือนไม้หอม เห็นคราบน้ำเปียกเป็นทางอยู่หน้าประตูบ้าน ประตูเรือนก็ค่อยๆ แง้มออกเหมือนกำลังต้อนรับการมาของรสสุคนธ์อยู่ เสียงดังแอ๊ด
“เข้ามาสิ...เข้ามาข้างใน” เสียงแม้นมาศดังเข้ามาดูก้องๆ หลอนๆ แต่รสสุคนธ์ก็ไม่ได้ยิน
รสสุคนธ์ชะเง้อหน้าเข้าไปดู “สวัสดีค่ะ มีคนอยู่มั้ยคะ” รสสุคนธ์ก้าวเข้าไปในบ้าน บรรยากาศดูหลอนๆ ลมพัดม่านปลิวไสว เห็นเงาแม้นมาศเดินตัดหน้า รสสุคนธ์ชะงักหันไปมองแต่ก็ไม่เห็นใคร
ผีแม้นมาศโผล่ขึ้นมาด้านหลังรสสุคนธ์ ตาขาวโพลงดูน่ากลัว
ห้องทำงาน ม.ร.ว.ภาณุกร บ้านพรหมบดินทร์ ม.ร.ว.ภาณุกรกำลังคุยโทรศัพท์กับรามนรินทร์ “วันนี้น้านัดคนที่จะมาช่วยรามเตรียมงานระลึกร้อยปีมาคุยที่บ้านนะ อีกซักพักก็คงมาถึง อาอยากให้รามเจอกับเค้าด้วย”
“ได้ครับ เอ่อ...คนที่คุณน้านัดเป็นผู้หญิงใช่มั้ยครับ”
ม.ร.ว.ภาณุกรฟังอยู่ก็แปลกใจ “ใช่...เธอชื่อรสสุคนธ์...แล้วนี่รามรู้ได้ไง”
“อ๋อ...ผมเห็นเธอแล้ว เธอเดินหลงมาที่เรือนไม้หอม”
ม.ร.ว.ภาณุกรตกใจ “ว่าไงนะราม รีบตามหนูรสกลับมาเร็ว เมื่อกี้ย่าเค้าก็เพิ่งโทรมาหาน้า อย่าให้เกิดเรื่องอะไรกับหนูรสล่ะ เข้าใจมั้ย”
“ได้ครับ เดี๋ยวผมจะพาเธอไปพบคุณน้าที่ห้องทำงานนะครับ” รามนรินทร์วางสายแล้วรู้สึกแปลกใจ “ทำไมคุณน้าต้องเป็นห่วงขนาดนั้นด้วย อ้าว...ไปไหนแล้ว” รามนรินทร์หันไปหารสสุคนธ์ แต่รสสุคนธ์ไม่อยู่แล้ว
ในเรือนไม้หอม รสสุคนธ์เดินสำรวจเรือนไปเรื่อยๆ บรรยากาศรอบข้างช่างชวนหลอน ด้านหลังรสสุคนธ์เห็นผีแม้นมาศฉีกยิ้มเคลื่อนตัวตามเข้ามาติดๆ ผีแม้นมาศฮัมเพลงเศร้าๆ รสสุคนธ์รู้สึกได้ว่ามีคนตามหลังก็ชะงักหันมองกลับไปด้านหลังแต่ผีแม้นมาศก็ไม่อยู่แล้ว ผีแม้นมาศโผล่ออกมาอีกด้าน รสสุคนธ์หันกลับไปมองแต่ก็ไม่เห็นใคร ผีแม้นมาศไปโผล่ที่ตรงบันไดแล้วเดินตัดขึ้นไปที่ชั้นสอง ผีแม้นมาศฮัมเพลงเศร้าๆ หันมายิ้มให้
รสสุคนธ์หันมาเห็นหลังผีแม้นมาศเดินไวๆ ก็เดินตาม “คุณคะ เดี๋ยวค่ะ คุณคะ....รอฉันด้วย” รสสุคนธ์รีบเดินขึ้นบันไดตามไป หารู้ไม่ว่ากำลังถูกผีแม้นมาศหลอกไปฆ่า