บทละครโทรทัศน์ OMG ผีป่วนชวนมารัก ตอนที่ 13 หน้า 5
“จริงครับ เย็นโครตๆเขียวมากๆ ชาสุดๆแบบนี้ ผมไม่กล้ากินชาเขียวเลยครับ” พอลเสริม “ไม่ตลกเหรอครับ”
วินยืนพิงกอดอกฟังอยู่ “ทำไมต้องอยากรู้ด้วยละครับ มันเป็นเรื่องส่วนตัวเขาน่ะครับ”
“ไม่อยากรู้ก็ไสหัวไปสิว่ะ ขวางโลกจริงๆเลยไอ้นี้” เซฟรองหันมาคุยต่อ ขบขัน
“เชฟรองครับ ใจเย็นๆครับต่อครับต่อ กำลังสนุก”
“ถึงไหนละว่ะ”
“2 คนนั้นครับ”
“เฮ้ยหรือว่า สองคนนี้เขาจะ ฟีทเจอริ่งกัน ก็เลยทำเป็นไม่มองหน้ากันไง ทำเป็นโมโหใส่กัน เพื่อจะทำให้เราไม่สงสัยไงว่ะ” เซฟรองยิ้มหัวเราะขำ ตุ๋ยแย้ง “โอ้ย ไม่หรอก ผมว่า ยังไงก็ทะเลาะกันหละ ดูสิหน้าเครียดใส่กันขนาดนั้น”
“ไม่หรอก เชื่อฉันสิวะ ฉันมองไม่ผิดหรอก หรือว่าสองคนนี้ทำเป็นโมโหกันใช่ไหม พอโมโหกันปุ๊บก็ปล้ำปั๊บไง โกรธปุ๊บ ปล้ำปั๊บเลย” วินยืนพิงกอดอกฟังว่า เซฟรองจะนินทาจิ๋วว่ายังไง
“พอๆ เล่าเฉยๆ ท่าไม่ต้อง”
“ไอ้จิ๋วนี่มันร้ายจริงๆเลย ไม่นึกเลยว่ามันจะบิ้วเชฟด้วยวิธีนี้ แบบนี้เราต้องนับถือมันเป็นรุ่นพี่ซะแล้ว”
“คาราวะท่านจิ๋ว”
เซฟรองตวาดวิน “อ้าว มองหน้าทำไมวะ ไหนบอกไม่อยากรู้ไง” วินเดินออกไป “ฉุนๆ”
ภายในคอนโดป้าปู ผีข้าวปุ้นเดินวนไปวนมาครุ่นคิด กัดนิ้ว “ทำไมหมวด เขาต้องพยายามฆ่าจิ๋วด้วยนะ”
ป้าปูนั่งทานข้าวอยู่ ผีข้าวปุ้นเดินไปมา ป้าปูโวยวาย
“คิดสิ คิดว่าตอนที่เธอสิงหนูจิ๋ว เธอไปทำอะไรไว้บ้าง” ป้าปูถืออาหารในมือ
“ตอนสิงจิ๋วเหรอ” ผีข้าวปุ้นยืนนึกตกใจนั่งลง “เฮ้ย ป้า พอป้าพูดฉันก็นึกออก คือฉันเคยไปขอให้เขารื้อคดีที่ฉันฆ่าตัวตาย และตอนนั้นหมวดเขาก็ดูแปลกๆอะ”
ป้าปูตื่นเต้น “แล้วหลังจากนั้นเขาก็พยายามฆ่าหนูจิ๋วใช่ไหม”
“ใช่ ๆ”
ป้าปูครุ่นคิด “หืมม ..ใช่เลย ถ้าอย่างนั้นนะอิตาหมวดเนี่ยนะ ต้องมีส่วนในการตายของเธอแน่” ป้าปูตบเข่าฉาด “ว่าแล้ว มิน่าล่ะ ดวงเขาดูแปลก แปลกมากๆด้วย”
“หรือว่า??”
“หมวดปริญโดนวิญญาณร้ายสิง”