บทละครโทรทัศน์ OMG ผีป่วนชวนมารัก ตอนที่ 3 หน้า 4
ข้าวปุ้นแอบมองหมวดปริญจนพอใจ ยิ้มแย้มกระโดดโลดเต้น ลั้นลากลับร้านอย่างมีความสุข
ปัจจุบัน หน้าสถานีตำรวจ ข้าวปุ้นโลกสดใส มาเป็นจิ๋วในภาคหม่นหมองยืนมองสถานีตำรวจตาละห้อย
“หมวดปริญ....นี่เราแอบปลื้มเขานี่นา” จิ๋วสงสัย “เอ...แล้วเค้าคิดไงกะเรานะ”
ในสถานีตำรวจหมวดปริญกำลังยืนคุยกับเพื่อนตำรวจ หมวดปริญหล่อใส ไม่รู้เลยว่ามีคนแอบมอง
“เท่ ดูอบอุ่น ไม่เปลี่ยนเลยเนอะ” จิ๋วตัดใจหันหลังกลับ “ทำไมฉันถึงจำไรแทบไม่ได้เลย ทำไมฉันถึงลืมความทรงจำพวกนี้ แล้วทำไมฉันถึงตาย มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่”
จิ๋วเดินห่างจากสถานีตำรวจเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าด้านหลังหมวดปริญเดินออกมามอง สงสัยว่าทำไมจิ๋วมาที่นี่
ภายในร้านลุงไข่ ลุงไข่นั่งกินเหล้า ดูทีวี เจอจิ๋วในทีวี ภาพในทีวีจิ๋วดูคล่องแคล่วมาก
“เหลือเวลาอีกไม่ถึง 10 นาทีแล้วนะครับ ไปชมกันหน่อยไหมครับ ว่าตอนนี้ทำอาหารกันไปถึงไหนแล้ว”
“เอ๊ะ ยัยหนูคนนั้นนี่ เป็นเชฟด้วยเหรอเนี่ย”
ภาพในทีวีจิ๋วกำลังทำข้าวแกงกะหรี่ไหม้แบบที่ข้าวปุ้นเคยทำ
“ฝั่งเชฟอาทิตย์เอาผงกะหรี่ใส่ลงไปในกระทะผัดหัวหอมไหม้ แปลกจัง เค้าจะทำอะไรกันแน่นะ”
ลุงไข่แปลกใจ “ยัยหนูนี่ทำเหมือนไอ้ข้าวปุ้นเลย รู้สูตรแบบนี้ด้วย?”
ลุงไข่แปลกใจนิดหน่อย แต่คิดว่าเป็นเรื่องปกติของพวกเชฟ จึงนั่งกินเหล้าต่อไม่ได้สนใจเป็นพิเศษ
ภายในร้านอาหาร Artist Bistro ทุกคนในร้านยังใส่ชุดเครื่องแบบดูรายการทีวีร่วมกัน เซฟรองยังโมโหที่จิ๋วได้ออกทีวีนั่งหน้าบูดห่างจากคนอื่น
ตุ๋ยชม “โหยไอ้จิ๋ว เอ็งดูทะมัดทะแมงมากเลย ไม่เหมือนออกรายการ ครั้งแรกเลยนะ เป็นธรรมชาติมากๆ เยี่ยม”
เซฟรองมองจิ๋วตาขวาง “เป็นธรรมชาติอะไรล่ะ แอ๊บน่ะสิไม่ว่า ดูดูดูมันทำท่าหยั่งกับเชฟจริงๆ หมั่นไส้”
“ดูดีออกค่ะ” น้ำมนต์ชมจิ๋ว
“ก็แค่ตัวแทนครับคุณน้ำมนต์ นี่ถ้าผมไม่แอคสิเด้นท์นะ รายการเรทติ้งกระฉูด!!!”
พอลนึกได้ตะโกนเรียกวิน “เฮ้ย.. วิน ไม่ดูเหรอ รายการจะจบแล้วนะเว้ย”
“ทำอะไรอยู่ มานี่เร็ว มาดูก่อนดิวะ”
วินเดินมาดูบ้าง “นี่เครื่องครัวใหม่ที่สปอนเซอร์ให้มาน่าใช้มากเลย มีครบทุกอย่าง”
จิ๋วฟังๆ มีเลศนัย ปลีกตัวไปเนียนๆ วินนึกได้ “แล้วเชฟไปไหนอ่ะ ไม่อยู่ดูด้วยกันหรอ”
สวนสาธารณะ อาทิตย์ใส่ชุดออกกำลังกายแต่นั่งข้างจักรยานแอบดูคลิปรายการในมือถือ อาทิตย์โวย