บทละครโทรทัศน์ OMG ผีป่วนชวนมารัก ตอนที่ 1 หน้า 3
วูบลงทันที แบบที่เค้าเรียกกันว่า “เย็นสันหลังวาบบบบ” ใครจะรู้...บางที ผีอาจจะอยู่ใกล้ตัวเรากว่าที่คิด ปะปนในชีวิตเรา จนแยกไม่ออก...ก็...เป็น...ด้ายยยยย”
ที่ฟุตปาท ชายหนุ่มออฟฟิศดูดี 3 คน เดินด้วยกัน ผีข้าวปุ้นเดินแทรกตัวอยู่ตรงกลาง
“กินอะไรกันดีอะพี่”
“ก๋วยเตี๋ยวดีกว่าไหม”
“ก๋วยเตี๋ยวหรอ …ก็ได้”
“หูยย…งานดีอะ หล่อฟินทั้งแก๊งเลยอ่า” ผีข้าวปุ้นเหมือนพูดกับคนในกลุ่ม “ไปไหนกันเหรอจ๊ะหนุ่มๆ”
ชายคนที่อยู่ห่างข้าวปุ้นบ่นอย่างหงุดหงิด พลางขยับเนคไท “ทำไมมันร้อนอย่างงี้เนี้ย”
ชายคนใกล้ข้าวปุ้น ขนลุก “อยู่ๆก็เย็นวูบๆ”
“เอ่อ พี่ก็เหมือนกันหว่ะ”
ชายคนที่ห่งไปแซวๆ “อยากดริ้งอะไรเย็นๆ รึป่าววว..”
“คืนนี้ …ที่เดิมป่ะ” พูดเสร็จป้องปากกับเพื่อน ผีข้าวปุ้นอยากรู้ “คืนนี้ที่ไหนหรอ เค้าไปด้วยคนดิ”
ชายอีกคนคิกคัก “คราวนี้ฉันต้องไม่นก รับรอง!!!”
ชายคนแรกสาวแตก “และคืนนี้นะ ถ้าเจ้เจอคนหล่อๆ ล่ำนะจะฟาดให้เรียบเลยและ”
ผีข้าวปุ้นอึ้ง ที่หนุ่มหล่อล่ำกลายเป็นเก้ง หน้าเซ็ง “โอ้ย …แก๊งเก้ง เอาเหอะแต่ไอ้ร้านหล่อล่ำเนี้ย มันอยู่ที่ไหนหรอ ไปด้วยคนดิ”
“โอเคนะ.เดี๋ยวจองโต๊ะให้เลย”
“เออ ขอที่ซุ่มดีดีนะคะเจ้”
กลุ่มชายหนุ่มหัวเราะครื้นเครงข้ามถนนไป ไม่มีใครเห็นหรือสนใจผีข้าวปุ้นเลย ผีข้าวปุ้นเซ็งยืนเท้าเอว
ผีข้าวปุ้นกระโดด “ที่ไหนอะ บอกหน่อยก็ไม่ได้ว่าที่ไหน ฉันเหลือเวลาอีกไม่เยอะแล้วนะ”
ผีข้าวปุ้นหงุดหงิด เห็นชายหญิงเดินควงกันมา ผีข้าวปุ้นเป่าไอเย็นใส่ ชายหญิงฮัดเช้ยพร้อมกัน
“เฮ้ย …อารมณ์เสีย”
ผ่านเวลา ในสวน ผีข้าวปุ้นนั่งหงอย เหงา เศร้าใจและโดดเดี่ยว คิดถึงเรื่องราวของตัวเอง
“ฉันเป็นผี ผีเร่ร่อนที่จำอะไรไม่ได้เลย ฉันเป็นใคร ชื่ออะไร ตายยังไง ฉันจำไม่ได้สักเรื่อง ...ฉันไม่ได้อยากป่วนใครหรอกนะ แต่ฉันเหลือเวลาอีกแค่สองเดือนเอง ถ้าในสองเดือนนี้ฉันยังเป็นผีเวอร์จิ้นอยู่ ถ้าฉันยังหาผู้ชายมาฟีเจอริ่งไม่ได้ ฉันก็จะไปเกิดไม่ได้ เฮ้อออ....ฉันจะทำยังไงดี”