บทละครโทรทัศน์ OMG ผีป่วนชวนมารัก ตอนที่ 1 หน้า 4
ที่ม้านั่งมีฝาขวดน้ำตกอยู่ ผีข้าวปุ้นพยายามจะใช้นิ้วดันให้ฝาขวดเคลื่อนที่แต่ก็ทำไม่ได้
“โห่ยยย ทำไรก็ไม่ได้สักอย่าง”
เสียงเด็กร้องในรถเข็นดังขึ้น ผีข้าวปุ้นหันมองเด็กในรถเข็นที่ร้องอ้อแอ้ด้วย ผีข้าวปุ้นเล่นกับเด็ก
“เห็นพี่ด้วยหรอ ?? แฮ่…” เด็กยิ้มร้องอื้อๆ เล่นกับผีข้าวปุ้น ผีข้าวปุ้นเล่นแฮ่ๆ เด็กขำ ชอบใจ
อีกมุม วัยรุ่นเล่นบาสกันอยู่ ลูกบาสจะกระเด็นมาโดนเด็ก “บอลๆๆ”
ผีข้าวปุ้นปัดป้องให้ลูกบาสไม่โดนเด็ก วัยรุ่นงง ผีข้าวปุ้นมองมือตัวเอง แปลกใจ
ผ่านเวลา ผีข้าวปุ้นนอนมองท้องฟ้าที่ม้านั่ง
“ท้องฟ้าสูงจัง สีฟ้าก็ส๊วยสวยเนอะ” ผีข้าวปุ้นลุกขึ้นนั่ง “เครียดแล้วหิวอ่ะ ไปหาอะไรกินที่วัดดีกว่า”
ภายในร้านอาหาร Artist Bistro ร้านอาหารดูเก๋ๆ ขนาดกลาง บรรยาการศดี เห็นน้ำมนต์ตำแหน่งแคชเชียร์นั่งอยู่บนรถเข็น ที่ครัวเห็นเชฟหนุ่มทั้งหลายกำลังคุยกัน โดยมีเชฟรองคุยข่มคนอื่นเป็นปกตินิสัย
“ไอ้ตุ๋ย คนอะไรของแกเนี้ย คนมั่วไปหมด มันต้องคนไปทางเดียวซิ แบบนี้ๆๆๆ” เชฟรองทำให้ดู
“มันเมื่อยแขนน่ะครับ ก็เลย...”
“เมื่อยแขน ก็ออกกำลังกายบ้าง” เชฟรองเบ่งกล้าม “ดูนี่”
“ครับ”
“อ่อน!! เอ่อ ว่าแต่แกเด็กกว่าฉันจริงหรือป่าวว่ะ หน้าก็แก๊แก่”
พอลมาช่วยออกตัว “เชฟรองครับ พี่ตุ๋ยมันไม่ได้หนัาแก่หรอกครับเชฟรอง” พอลอวย “แต่เชฟรองนั่นแหละที่หน้าเด็กกว่าอายุ ใครๆก็คิดว่ายี่สิบต้นๆ”
เชฟรองยิ้มกริ่ม “จริง!!เพิ่งมีเด็กมัธยมมาจีบเนี่ย รู้ใจจริงๆ ไอ้พร”
“พอลครับ”
“เออ พอลก็พอล ... หน้าฝรั่งตายล่ะแก” เชฟรองตีตูดตุ๋ย “อารมณ์ดีแระ ขอโทษน้าน้องตุ๋ย”
ตุ๋ยไม่ถือสา “ครับ”
“เฮ้ หยุดเลย คุณนาวิน! จะทำเนื้ออบหรือไงหั่นเนื้อหนาขนาดนี้ ทำซุปต้องหั่นบางๆสิ จบนอกจริงป่ะเนี้ย เลอกอดองเบลอสอนไงเนี่ย”
วินนิ่งๆไม่สนใจเท่าไหร่ “ไม่ได้สอนแบบเชฟรองละกันครับ”
“อ้าวๆ เปรี้ยวเหรอ.. เรียนนอกแล้วไง นี่มันเมืองไทย ต้องฟังผู้หลักผู้ใหญ่ ไล่ออกซะดีมั้ยเนี่ย”
พอลขวาง “เดี๋ยวครับ เชฟรองได้กลิ่นไหม้หรือเปล่าครับ”