บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 25 หน้า 3

"ไปธุระครับแม่..."

"ก็เลยไม่รู้ว่า หนูณีไม่สบาย..." เนื้อทองพูดจบก็เปิดฝาหม้อควันโฉ่...ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ ปราณีก็มีอาการคลื่นไส้จากกลิ่นอาหาร วิ่งออกจากห้องไป เอกภพมองตาม เนื้อทองพูดต่อ "เห็นมั้ย...สงสัยจะเหม็นกลิ่นข้าวต้มปลา"

"แล้วไปหาหมอรึยังครับ..."

"อาการแบบเนี่ยนะ...ยังไม่ต้องไปหาหมอ...ม๊ารู้ว่าเป็นอะไร" เนื้อทองอมยิ้ม ท่าทางมีความสุข มีเลศนัยเล็กๆ

เอกภพมองอย่างงงงๆ ตอนแรก แล้วค่อยๆ ลำดับความคิด ถามเบาๆ เหมือนไม่แน่ใจ "คุณณีท้องเหรอครับ..."

"ม๊าจะได้เป็นอาม่าแล้วนะ...เอกก็จะได้เป็นอาป๊าแล้วด้วย"

"ม๊าแน่ใจเหรอครับ...ว่าคุณณีท้อง"

"วันนี้เอกลางานซักวันซิ...พาหนูณีไปหาหมอ...จะได้ถือโอกาสฝากท้องไปเลย" เเอกภพนิ่งขึ้ง พูดไม่ออก ปราณีเดินกลับมาหน้าซีดๆ เนื้อทองเข้าไปประคอง          “เดี๋ยวให้เอกพาไปโรงพยาบาลนะ..แพ้หนักขนาดนี้"

"หนูไปเองก็ได้นะคะ...ม๊า"

"ไม่เป็นไร...ผมพาไปเอง...จะได้ไปเช็คให้ละเอียดเลย"

ปราณีมองเอกภพนิ่งๆ เอกภพเหมือนจะเครียด หนักใจเล็กๆ

ทางไปบ้านอาเปียว อาเฉินเดินไปเรื่อยๆ สีหน้าครุ่นคิดกังวล แต่มุ่งมั่นตั้งใจจะไปพบอาเปียวให้ได้

ที่หน้าบ้านของอาเปียว อาเฉินค่อยๆ โผล่หน้ามองไปรอบๆ เดินเข้าไปหน้าบ้าน บรรยากาศภายในเหม็นๆ อับๆ ค่อนข้างสลัวเพราะไม่ได้เปิดหน้าต่าง อาเฉินเดินเข้าไป มองไปรอบๆ เอ่ยเรียกเพื่อน "เปียว...เปียว"

อาเฉินเดินไปเรื่อยๆ เห็นจานชามวางอยู่ระเกะระกะ เสื้อผ้ากระจัดกระจาย อาเฉินเดินไปจนถึงห้อง นอน ค่อยๆ เปิดประตูออก เห็นอาเปียวนอนแห้งอยู่บนที่นอน

"เปียว...เปียว" อาเฉินเดินเข้าไปหารีบทรุดตัวนั่ง

"เกลียว..." อาเปียวค่อยๆ ลืมตาขึ้น ส่งเสียงฮือฮา เหมือนไม่มีแรง

"อั๊วเอง...เฉิน..."

"เฉินเหรอ...ลื้อมาทำไม...มาดูอั๊วเหรอ"

"ใช่...อั๊วเห็นลื้อหายไป...ไม่ไปที่ร้านอั๊วเลย..."

"ร้านลื้อเหรอ..." อาเปียวกะพริบตา ทำท่าคิด ท่าทางเลื่อนลอย

อาเฉินมองอาเปียวอย่างสงสาร หวนนึกถึง เมื่อสมัยตอนเป็นเพื่อนกัน

อาเปียวกับอาเฉินวัยหนุ่มเดินมาด้วยกัน ทั้งคู่หยุดยืนมองไปที่ว่างรกร้าง

"ลื้อดูไว้นะ...อาเฉิน...อั๊วจะเปิดร้านอาหารที่ใหญ่ที่สุดในแถบนี้ให้ได้"