บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 20

อาคังเดินมาตามทางได้ซักครู่ ก็หยุดเดินแล้วมองซ้ายขวา เหมือนรู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น อาคังหมุนตัวกลับไปอีกด้านพร้อมๆ กับชายคนหนึ่งกระโดดออกมาจากพุ่มไม้ ถีบอาคังล้มลง จากนั้นมีชายฉกรรจ์อีกหลายคนเข้ามารุมทำร้ายอาคัง พร้อมกับด่าว่า "ทำงานไม่สำเร็จ ต้องโดนแบบนี้...แล้วยังหลบหน้าเฮียตี๋อีก..."

อาคังปัดป้อง สู้กลับ พร้อมๆ กับพยายามหนีด้วย แต่ก็โดนรุมยำ

หลินดัดเสียงใหญ่ๆ ร้องตะโกน “ตำรวจมา...เฮ้ย...ตำรวจมา"

กลุ่มคนที่กำลังรุมยำอาคังเลิ่กลั่ก มองซ้ายขวา ก่อนจะวิ่งหนีไป ทิ้งให้อาคังกองอยู่กับพื้น หลินวิ่งเข้ามาหาอย่างเป็นห่วง

อาคังมองหลิน “หลิน..." อาคังเรียกเสียงเบาๆ ก่อนจะหมดสติไปด้วยความเจ็บปวด

ที่บ้านอาเปียว เกลียวไอออกมาแล้วเอามือปิดปากไว้ พอเอามือออกเห็นเลือดอยู่ในมือ เกลียวหน้าเสีย รู้สภาพของตัวเอง

“เกลียว...อาเกลียว...อยู่ไหนวะ" เสียงของอาเปียวเรียกดังขึ้น

เกลียวหันซ้ายขวาเห็นผ้าขี้ริ้ววาง อยู่ รีบเช็ดเลือดในมือ ก่อนจะขานตอบ "อยู่นี่...มาแล้วๆ" เกลียวรีบเดินเข้าไปหาที่โต๊ะกินข้าว ซึ่งอาเปียวนั่งอยู่

"ข้าวต้มอั๊วล่ะ...นั่งรอกินจนรากจะงอกเป็นต้นไม้แล้ว...มัวแต่ทำอะไรอยู่ หะ" อาเปียวมองอย่างหงุดหงิด

“เสร็จแล้ว...เดี๋ยวชั้นตักให้นะ..."

"อยู่กันแค่ 2 คน ไม่ต้องทำอะไรให้ใคร...ยังงุ่มง่าม อืดอาด ชักช้าอยู่นั่น" อาเปียวบ่นไป ในขณะที่ เกลียวเดินกลับไปตักข้าวต้ม ยังมีอาการไออยู่  "ไออยู่นั่น...น่ารำคาญจริงๆ...ทำไมไม่หายามากินห๊ะ"

เกลียวเดินมาพร้อมถ้วยข้ามต้ม แล้วไออีกครั้ง "ชั้นไม่เป็นอะไรมากหรอก...เดี๋ยวก็หาย"

“เดี๋ยวมาเป็นเดือนแล้ว...ไม่เห็นหายซักที...” อาเปียวหยิบเงินในกระเป๋าส่งให้ “เอ้า...เอาเงินไปซื้อยาซะ" เกลียวชะงักไปเพราะไม่คิดว่าอาเปียวจะให้เงิน เกลียวมองเปียวอย่างซาบซึ้ง เปียวรู้สึกถึง แววตาของเกลียวที่มองมา ก็โวยวายกลบความรู้สึกอ่อนโยนเล็กๆ ของตัวเอง “ไม่ต้องมาทำเป็นซาบซึ้งหรอก...เงินอาถิงมัน...นี่ก็ใกล้จะหมดแล้ว เหลืออีกนิดนึง...เอ้า...เอาไปซิ"

“ไม่เป็นไรหรอกเฮีย...ชั้นยังพอมีเงินอยู่บ้าง เฮียเก็บไว้เถอะ" เกลียวพูดเสียงอ่อนๆ แล้วเดินแยกไปด้านหลัง

อาเปียวมองตามไป ก่อนจะหันมากินข้ามต้มกับเหล้า โดยไม่สนใจอะไรอีก