บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 20 หน้า 2
หลินซับเลือดใส่ยาให้อาคัง อาคังรู้สึกตัวมองหลินอย่างซาบซึ้ง ขอบคุณ
อาคังค่อยๆ ลุกขึ้น "หลิน..."
"ไหวมั้ยคัง..."
"ไหว..." อาคังพยักหน้า
"คัง...คังต้องไปจากที่นี่นะ...ไปอยู่ที่อื่นซักพัก...ไม่งั้นเฮียตี๋มันเอาตายแน่..."
"จะไปไหนล่ะ.......เงินก็ไม่มี..."
"หลินเตรียมไว้ให้แล้ว..."
อาคังชะงัก ไม่คิดว่าหลินจะทำให้ขนาดนี้ หลินเห็นแววตา ของคังที่มองมาก็ชะงักไปเหมือนกัน “เอาเงินหลินมา...ชั้นจะใช้คืนได้เมื่อไหร่ก็ไม่รู้"
"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ...แต่ตอนนี้คังต้องไปก่อน...ต้องไปเลยนะ...เกิดพวกมันย้อนกลับมาแย่เลย" อาคังค่อยๆ ขยับลุกขึ้นยืน โดยมีหลินประคอง หลินหยิบเงินออกมาให้ ยัดใส่กระเป๋าเสื้อ "รีบไปเถอะ...แล้วถ้าได้ที่อยู่แล้ว...โทรกลับมานะ...หลินจะได้รู้ว่าคังปลอดภัย"
“ขอบใจนะหลิน...ขอบใจมาก"
หลินยิ้มให้อย่างให้กำลังใจ แล้วอาคังก็ก้มลง จูบหลินอย่างเร็ว แต่จูบนิ่งนานอยู่อย่างนั้น อ้อยอิ่งอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะผละไป หลินมองตามไปอย่างอาลัยอาวรณ์รัก
เกลียวเดินจากในบ้านออกมาปิดบ้าน เกลียวชะงักตกใจ เมื่อเห็นคนพรวดพราดเข้ามา กำลังจะอ้าปากร้องด้วยความตกใจ แต่ก็ค้างอยู่ท่านั้น โดยไม่มีเสียงร้อง เมื่อเห็นอาคังยืนอยู่ หน้าตายังมีรอยฟกช้ำ
"คัง...อาคัง" เกลียวเปลี่ยนท่าทางเป็นดีใจ ดึงอาคังเข้ามากอด "คัง...ลื้อหายไปไหนมา...รู้มั้ยว่าม๊าห่วงแค่ไหน...แล้วนี่ไปทำอะไรมา ทำไมหน้าตาเป็นแบบนี้... ใครทำอะไรลื้อห๊ะ"
"ม๊า...ม๊าอย่าเสียงดัง...เดี๋ยวป๊าได้ยิน" อาคังเอ่ยเตือน
เกลียวลดเสียงเบาลง"แล้วนี่...ลื้อไปโดนอะไรมา...ใครทำอะไรลื้อ..อาคัง"
"มีเรื่องกันนิดหน่อยอะ ม๊า...ไม่มีอะไรหรอก" เกลียวพยักหน้าอย่างเป็นห่วง พร้อมกับไอ 2-3 ครั้ง อาคังมองเกลียวอย่างพิจารณา "ม๊า...ไม่สบายเหรอ...มียากินรึยัง"
“มีแล้ว...ลื้อไม่ต้องห่วงหรอกน่ะ...ลื้อกินอะไรมารึยัง...หิวมั้ย...เดี๋ยวม๊าหาให้กินนะ..."
"ไม่ต้องหรอกม๊า...อั๊วแวะมาหาม๊าแปบเดียว...เดี๋ยวก็จะไปแล้ว"
"จะไปไหนคัง...ทำไมลื้อไม่อยู่บ้าน"
"อั๊วต้องไปทำงาน...เจ้านายอั๊วให้ไปช่วยงานเค้าที่กรุงเทพฯ...อั๊วก็เลยมาบอกม๊าก่อน"
"แล้วนี่...ไม่คิดจะกลับไปเรียนแล้วใช่มั้ย"
"เอาไว้ถ้าอั๊วเก็บเงินได้เยอะๆ แล้ว...อั๊วจะกลับไปเรียนน่ะม๊า...” อาคังเอ่ยตอบเริ่มมีอาการตัวสั่น เหงื่อออกเล็กๆ เหมือนจะเริ่มมีอาการอยากยาขึ้นมาอีก อั๊วไปนะ"