บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 9 หน้า 10
ที่ห้องโถงบ้านพักนักร้อง ดอกไม้โดนตบถลาไปกองกับพื้น ดอกไม้หันไปมองเลือดกบปาก
หมิงเซียนเดินเข้ามาเอาเรื่อง "นี่ถือว่าเป็นตบสั่งสอนนะ...แกจะได้จำใส่กะโหลกไว้ว่า ทีหลังอย่าเผยอหน้ามาเทียบชั้น เป็นเมียน้อย อยู่ใต้ถุน ก็อย่าสอดลอดร่องขึ้นมาข้างบน"
ดอกไม้เถียง "แต่ชั้นก็เป็นเมียของเสี่ยเหมือนกันนะ"
หมิงเซียนตวาด"นังดอกไม้...เลือดกบปาก...ยังอยากจะโดนซ้ำอีกใช่มั้ย...อย่างแกมันแค่ดอกไม้ริมทาง เด็ดทิ้ง เด็ดขว้าง" หญิงสาวขยับเข้าไปคุกคาม ดอกไม้ขยับถอยอย่างหวาดๆ "ถ้ายังอยากอยู่ที่นี่...ที่พาราไดซ์...ก็อยู่ให้มันสงบเสงี่ยมเจียมตัว...เพราะคราวหน้า...ไม่ใช่แค่ตบแน่" หมิงเซียนเดินหน้าเชิดออกไป
แนนซี่ ฝ้าย และพลอย กรูกันเข้ามาประคองดอกไม้ ถามอย่างเป็นห่วงอาการของอีกฝ่าย
หมิงเซียนเดินหน้าเชิดออกมา ทำท่าเป็นเจ้าของพาราไดซ์ มองไปที่คนงานซึ่งกำลังกวาดถูทำความสะอาดอยู่ "เช็ดให้สะอาดนะ...อย่าถือว่าพาราไดซ์เปิดกลางคืนแล้วแขกที่เข้ามาจะมองไม่เห็นความสกปรก" คนงานหันมามองหมิงเซียนแล้วไม่พูดอะไร หันมาเช็ดโต๊ะต่อ หมิงเซียนหันไปอีกด้าน เห็นคนงาน ผู้หญิงเดินออกมาก็เอ่ยสั่งอีก "บนเวทีก็เหมือนกัน...เวลาชั้นขึ้นไปร้องเพลง...อย่าให้มีคราบรอยเท้าเป็นเทือกชั้นไม่ชอบ..."
"ชั้นก็ไม่ชอบเหมือนกัน" เสียงของเหม่ยลี่ดังขึ้น
หมิงเซียนชะงักกึก หันไปมองเห็นเหม่ยลี่เดินเข้ามาทางด้านหน้าของไนท์คลับ หมิงเซียนมองเหม่ยลี่นิ่งไปชั่วครู่ เหมือนไม่นึกว่าเหม่ยลี่จะมาเห็น ลินจงเดินตามหลังมาด้วย
หมิงเซียนตั้งสติได้ เปลี่ยนเป็นยิ้มประจบสอพลอ ขยับเข้ามาหาทันที "คุณเหม่ยลี่...สวัสดีค่ะ...มาเงี๊ยบเงียบ...หมิงเซียนไม่ได้ยินเสียงเลยค่ะ"
เหม่ยลี่ยิ้มนิดๆ ไม่พูดอะไร
ลินจงเอ่ยกระทบ "ก็มัวแต่เจ้ากี้เจ้าการอยู่น่ะซิ...จะไปได้ยินเสียงอะไร"
"แหม...เจ๊ลินจงก็พูดเกินไป...ชั้นก็แค่เป็นหูเป็นตาให้คุณเหม่ยลี่กับเสี่ย เท่านั้นเอง"
"ขอบใจมาก..." เหม่ยลี่เอ่ยตอบสั้นๆ
"ด้วยความยินดีค่ะ...อืม...แล้วเสี่ยล่ะคะ...มากับคุณเหม่ยลี่รึเปล่าคะ"
"ถามทำไม" เหม่ยลี่ถามกลับ
ลินจงตำหนิ "อยากเจอเสี่ยกำพล แล้วมาถามกับคุณเหม่ยลี่เนี่ยนะ...ไม่มีใครสั่งสอน เรื่องอะไรควร อะไรไม่ควรรึไง"
"แหม...เจ๊ลินจง...เสี่ยกับคุณเหม่ยลี่เป็นผัวเมียกัน...อยู่บ้านเดียวกัน...ชั้นถามถึงก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับควร...ไม่ควรเลย...คิดเยอะไปรึเปล่าเจ๊"