บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 9 หน้า 9

“ถิงไปทำงานที่กรุงเทพฯ เฮียไม่ต้องห่วง...อย่าคิดมาก...เฮียต้องเชื่อใจถิงถิงนะ... ถิงต้องเจอคนดี ...มีคนช่วยแน่ๆ "

"แล้วที่นี่ มันไม่ดีตรงไหน...ผมพร้อมช่วยถิงทุกเรื่องเหมือนกัน...ถิงถิง" เอกภพคร่ำครวญ ท่าทางเมาหนักมากแล้ว

เหมือนฝันหันมามองเป๊ก แล้วพยักหน้าให้ช่วยกันประคองเอกภพกลับ เป๊กเข้ามาช่วยประคองเอกภพซึ่งคุยไม่รู้เรื่องแล้วเดินออกจากร้านไป

เช้าวันใหม่ ห้องพักในโรงแรม ถิงถิงซึ่งนอนหลับอยู่ ค่อยๆ ลืมตาขึ้น เสี่ยกำพลก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นเช่นกัน ถิงถิงค่อยๆ ยิ้มนิดๆ อย่างประทับใจ เสี่ยกำพลก็ยิ้มให้ ถิงถิงมีท่าทางไว้ใจเสี่ยกำพลมากขึ้น เมื่อคืนที่ผ่านมา เสี่ยกำพลให้ถิงถิงนอนบนเตียง ส่วนเสี่ยกำพลนอนอยู่ที่เก้าอี้โซฟา

ช่วงสายๆ อาเฉินกำลังจัดร้าน ปัดทำความสะอาด

เนื้อทองในชุดข้าราชการเดินออกมาจากด้านใน สีหน้าทุกข์ใจ "ใจคอเฮีย...จะไม่ไปตามหาลูกเลยใช่มั้ย"

"อาเอก อีโตแล้ว...ไปเรียนเมืองนอก เมืองนา...ไม่มีใครทำอะไรหรอก"

"ไม่มีใครทำลูก...แล้วไม่คิดบ้างเหรอว่าลูกทำตัวเองล่ะ"

"อั๊วสอนลูกมาตั้งแต่เล็กจนโต...ถ้ามันจะแยกแยะผิดชอบชั่วดี...คิดไม่เป็นก็ปล่อยมันไปเถอะ"

เนื้อทองไม่พอใจ "เฮียพูดหยั่งงี้ได้ยังไงอะ..."

ยังไม่ทันที่อาเฉินจะตอบอะไร เสียงของอาเปียวก็ดังขึ้น "โอ้โฮ้...พายุจะเข้า...แผ่นดินจะไหวมั้ยเนี่ย" ทั้งอาเฉินและเนื้อทองหันไปมองเห็นอาเปียว เมาเล็กๆ เดินเซน้อยๆ เข้ามา “เมียรักของเถ้าแก่เฉิน...ขึ้นเสียงกับผัว"

เนื้อทองมองอาเปียวอย่างไม่ค่อยพอใจนัก เพราะลูกสาวของอาเปียวคือต้นเหตุที่ทำให้เอกภพหายไป "ถ้าจะมาซื้อเหล้าอะ...ไม่มีหรอกนะ...ยังไม่ถึงเวลาขาย...ไปให้ไกลๆ เลย เฮียเปียว"

“อั๊วไม่ได้มาซื้อเหล้า...แล้วไม่ต้องมาไล่อั๊ว"

"ชั้นไม่ได้ไล่...แต่ชั้นเหม็นเหล้า" เนื้อทองพูดจบก็สะบัดหน้าหนี หันไปทางอาเฉิน“ชั้นไปโรงเรียนแล้วนะ...เฮีย...แล้วถ้าลูกกลับมา โทรบอกด้วย" เนื้อทองพูดจบก็เดินไป แต่เดินไปได้ 2 ก้าวก็ชะงัก มองไปข้างหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง "เอก...เอกภพ" เอกภพเดินโซเซมา ดูสภาพก็รู้ว่ายังไม่สร่างเมา อาเปียวหันไปมองแล้วหัวเราะเยาะอย่างกวนๆ อาเฉินเข้าไปช่วยประคองลูกคนละข้างกับเนื้อทอง "ทำไมเป็นหยั่งงี้ห๊ะ...ลูก"

อาเปียวประชด "คุณครูเนื้อทองเหม็นเหล้าอั๊ว...แล้วไม่เหม็นเหล้าลูกชายลื้อมั่งเหรอหะ"

เอกภพมองอาเปียว"แปะ...ถิงถิงกลับมาแล้วใช่มั้ย...แปะมาหาชั้นใช่มั้ย"

"ไอ้บ้า...ไอ้ขี้เมา...ไอ้มั่ว...อั๊วไม่ได้มาหาลื้อ...อั๊วเอาเงินมาจ่ายที่ติดหนี้ป๊าลื้อโว้ย เงินที่เสี่ยกำพลเค้า ให้ไว้...อั๊วเอามาจ่ายให้หมด...จะได้ไม่มีอะไรต่อกัน" อาเปียวจับเงินยัดใส่มือเอกภพ "เอาไป..." อาเปียวหมุนตัวกลับไป ปากก็พูดไปเรื่อย "ด่าคนอื่นว่าขี้เมา...มาเจอลูกตัวเอง เมาเหมือนหมา...สะใจจริงๆ โว้ย ไอ้ขี้เมา"

เอกภพมองตามอาเปียวไปอย่างเจ็บช้ำ แบมือดูเงิน เนื้อทองกับอาเฉินมองเอกภพอย่างผิดหวัง เสียใจ