บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 22 หน้า 2

พระโหราจารย์นิ่งคิดไปครู่ ก่อนจะยิ้ม “ข้าจำได้แล้ว นางรำหลวงคนนั้นรำได้งามเหลือเกิน” เขามองพระอรรค “เห็นไอ้จันมันบอกว่า พักนี้เจ้าใจลอย มันกลัวว่าจะเป็นเรื่องงานราชการถึงกับแอบมาถามลุง ที่แท้ก็เป็นเพราะเรื่องแม่อุบลนี่เอง”

พระอรรคเขินๆ “ไอ้จันนี่ปากมากไม่เข้าท่า”

พระโหราจารย์ขำๆ “มันก็คงห่วงนายของมัน .. แต่แม่อุบลเป็นถึงนางรำหลวงสังกัดเสด็จในกรม หากอยากจะหมายหมั้นเห็นทีจะยากเอาการอยู่...” พระอรรคอึ้ง แต่พระโหราจารย์ยิ้ม “เอาเถิด ความดีความชอบของเจ้าเรื่องชนะศึกคราวที่แล้วยังเป็นที่โจษจัน เสด็จท่านอาจจะโปรดพระราชทานให้ ลุงจะลองพูดดู”

พระอรรคยิ้มมีความหวัง

พระอรรคและอุบลในชุดแต่งงานสมัยอยุธยา เข้าพิธีแต่งงานโดยเสด็จทำพิธีให้ นางข้าหลวงเปิดผ้าที่คลุมศิราภรณ์ออก

เจ้านายฝ่ายในเอ่ยบอกกับพระอรรค “ศิราภรณ์ชุดนี้เป็นของที่ข้ารักและหวงแหน หากไม่ไว้เนื้อเชื่อใจแล้ว ข้าจะไม่มีวันยอมยกให้...จงดูแลรักษาให้ดีเท่ากับชีวิตของเจ้า”

“ข้าให้คำมั่นว่าจักดูแล..” เขามองอุบล “จนกว่าชีวิตจะหาไม่พระพุทธเจ้าข้า”

พระอรรคกับอุบลก้มลงกราบพร้อมกัน

“เขาตั้งใจว่าจะดูแลเธอให้ดีที่สุด... การเป็นขุนศึกต้องดูแลไพร่พลเป็นร้อยเป็นพันว่ายากแล้ว แต่การดูแลผู้หญิงเพียงคนเดียวที่กุมหัวใจเขาไว้ กลับเป็นเรื่องยากยิ่งกว่า...”

บนเรือนพระอรรค พระอรรคพาอุบลไปไหว้พระโหราจารย์ ขุนวิจิตร และทิพ

พระอรรคพายเรือให้อุบลเก็บบัวสายอยู่ในบึง ระหว่างที่อุบลเอื้อมมือไปดึงบัวสาย พระอรรคเห็นชายสไบของอุบลไปเกี่ยวกับเสี้ยนไม้ในเรือ พระอรรคค่อยๆดึงชายสไบออกจากเสี้ยนที่เกี่ยวอยู่ แล้วคอยมองระวังกลัวอุบลจะตกน้ำลงไป

บ่าวไพร่กำลังเอากระดาษทรายขัดเรือกันอย่างตั้งใจ พระอรรคยืนคุมงานด้วยตัวเอง จันคอยช่วยดูอยู่ด้วย

“ขัดให้เกลี้ยง อย่าให้เหลือแม้แต่เสี้ยนไม้อันเดียว ถ้าคราหน้ามันเกี่ยวเนื้อตัวแม่อุบลให้เลือดตกยางออก ข้าจะลงหวายพวกเอ็งทุกคน!! ขัดไปดีๆ!”