บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 22 หน้า 4

ทุกคนอึ้งกับความจริงที่อัคนีเล่า

ทิพอาภาเอ่ย “ที่แท้พระอรรคตั้งใจปิดไม่ให้คุณอุบลรู้เรื่องการขุดอุโมงค์นี่เอง”

อัคนีสรุป “แม้แต่ทาสที่ทำงานขุดอุโมงค์ ถ้าใครเอาเรื่องนี้ไปพูด ก็ต้องโดนลงโทษถึงชีวิต!”

อุบลอึ้ง นึกถึงที่เคยไปแอบเห็นพระอรรคตัดคอทาสชายคนหนึ่ง

จันผลักทาสชายลงไปกองที่พื้น ทาสชายรู้ตัวว่าต้องโดนฆ่า กลัวลนลาน

ทาสชายก้มลงกราบเท้าพระอรรค “คุณพระขอรับ ไว้ชีวิตกระผมเถิดขอรับ กระผมให้สัตย์สาบานว่าจะไม่กระทำอีก!!”

“เจ้ายังมีหน้ามาให้สัตย์สาบานแก่ข้าอีกหรือ?! ไอ้อีหน้าไหนที่กระทำผิดบาปต่อแผ่นดิน ไม่สมควรจะได้รับการให้อภัย!!!” สิ้นคำ พระอรรคชักดาบขึ้นมาฟันคอทาสชายขาดกระเด็นทันที

อุบลคิดทบทวนเหตุการณ์อย่างสับสน

“ว่าอย่างไรอุบล เจ้ายังสงสัยในตัวของชายผู้นี้อยู่อีกหรือไม่?” พระยมถาม

“พระเจ้าข้า... หม่อมฉันยังยืนยันว่าเขาสมควรจะต้องชดใช้ให้กับหม่อมฉัน”

เชษฐาแย้ง “ทำไมล่ะครับ? คุณก็รู้แล้วว่าพระอรรครักและปกป้องคุณมากขนาดนี้”

“เพราะสุดท้ายเขาก็เลือกเธอ ถึงกับขับไล่ไสส่งข้าออกจากเรือน เพื่อจะได้ไม่อยู่ขวางหูขวางตาเขากับทิพ!!” อุบลมองอัคนีอย่างตัดพ้อและเสียใจ

เสียงปืนใหญ่ดังไกลๆ เพราะเป็นช่วงที่พวกอังวะเริ่มมาล้อมกรุงศรี บ่าวถือห่อผ้าของอุบลเดินรีบๆออกมาจากห้องนอน พระอรรคดึงอุบลที่ร้องไห้ขัดขืนตามออกมา

“คุณพระเจ้าขา อย่าบังคับน้องเลย น้องไม่ไปไหนทั้งนั้นเจ้าค่ะ”

“แต่เจ้าต้องไป แม่ข้าล่วงหน้าออกมาจากเมืองเพชรเพื่อรอรับเจ้าแล้ว!”

อุบลยกมือไหว้ “น้องกราบละเจ้าค่ะ อย่าผลักไสให้น้องต้องทิ้งบ้านทิ้งเรือนเลย”

พระอรรคลากอุบลให้ลงจากเรือน บ่าวไพร่มองแล้วสงสารอุบล

พระอรรคลากอุบลลงบันไดเรือน ทิพที่กำลังจะมาหาพระอรรคเห็นก็ตกใจ หยุดอยู่ที่หน้าเรือน จันและบ่าวหน้าเสีย คุกเข่ารออยู่พร้อมกับสัมภาระของอุบล

อุบลพยายามดิ้น “ปล่อยน้องเถิดเจ้าค่ะ อย่าบังคับน้องเลย...”