บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 4 หน้า 12
คุณหญิงคนแรกเอ่ย “สองหมื่น!”
คุณหญิงนภาสู้ “ห้าหมื่น!”
คุณหญิงสดไม่ยอมแพ้ “เจ็ดหมื่น!”
อุบลชี้ไปที่คุณหญิงสด “เจ้า!!” ไฟฟอลโลว์จับที่คุณหญิงสด คุณหญิงสดยิ้มภูมิใจที่ชนะการประมูล “ถ้าจะถามว่า สร้อยเพชรที่หายไปจะได้คืนหรือไม่ เราขอบอกว่า จะได้คืนเพราะคนเอาไปรู้แล้วว่าเป็นของปลอม!”
เหล่าแขกเหรื่อคนดูที่เคร่งเครียดกันต่างหัวเราะออกมา คลายความขนลุกไปได้
คุณหญิงสดทั้งอายทั้งเจ็บใจ “หล่อน!! กล้าดียังไง”
อุบลพูดต่อทันที “...สร้อยเพชรเส้นที่เจ้าใส่อยู่ก็ของปลอม” คุณหญิงสดชะงัก “สามีเจ้าให้มาเพื่อกลบเกลื่อนความสงสัยเรื่องการไปปฏิบัติธรรมที่วัดของเค้า!”
คุณหญิงคุณนายคนอื่นๆแอบหันไปซุบซิบกัน คุณหญิงสดเงียบไปทันที เพราะตนก็สงสัยจริงๆว่าสามีอาจจะหนีไปหาเมียน้อย แต่อ้างว่าไปวัด
“คำถามต่อไป...”
แขกเหรื่อในงานมองหน้ากันกลัวๆกล้าๆ ผู้หญิงคนหนึ่งยกมือประมูลด้วยท่าทางเกรงๆ “ห้าหมื่นค่ะ!”
อุบลหันมองผู้หญิงคนนั้นแล้วโพล่งขึ้นทันที “อย่าให้เราทำนายเรื่องคู่ครอง! เพราะทางชีวิตภายหน้าของแต่ละคนถูกลิขิตมาแล้วด้วยผลบาปหรือผลบุญ!”
ผู้หญิงคนนั้นชะงักตกใจ ผู้คนรอบข้างแอบขำ
ทันใดนั้นดนัยก็เอ่ยขึ้น “ผมให้ห้าแสนสำหรับคำทำนาย!”
ทุกคนฮือฮา อุบลชะงัก หมุนตัวเดินลงบันไดไปหาดนัย “ท่าน!!” ทุกคนมองไปที่ดนัย “การใหญ่ที่ท่านคิดจะทำนั้นจะส่งผลต่อประชาชนอย่างมหาศาล ...แล้วผลเหล่านั้นจะสะท้อนกลับมาที่ตัวท่าน..”
อรุณฉายแทรกเยาะๆ “ทำอะไรก็ได้อย่างนั้นใครๆก็รู้! ทำนายแบบนี้ ใครๆก็ทำได้ค่ะ”
“หากท่านกระทำการอันไม่ซื่อสัตย์ต่อแผ่นดิน ผลกรรมจะสนองท่านอย่างสาสม”
อรุณฉาย ดนัยอึ้งไป แต่ยังแสร้งยิ้มอยู่ แขกเหรื่อยังยกมืออยู่บ้าง บางคนกลัวๆ เลยเอามือลงไปแล้ว
อุบลกวาดตาไปทั่วงาน แล้วสายตาก็มาหยุดที่ณรงค์ “ท่านไม่ต้องเป็นห่วง...สิ่งที่ท่านต้องการได้ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว แต่ต้องแลกกับอะไรบางอย่าง!”
ณรงค์ชะงักเพราะสโรชินีตอบตรงกับสิ่งที่ตนคิดคือเรื่องอยากให้อัครามาช่วยงานที่พรรค อัมพวัน อัคราเหลือบมองณรงค์ รู้ว่าสิ่งที่ณรงค์ต้องการคืออะไร
“สำหรับคำทำนายสุดท้าย...”
ผู้คนในงานต่างแย่งกันประมูล อุบลเดินผ่านผู้คนที่ประมูลโดยไม่สนใจราคาที่แขกในงานประมูล
“๖ แสน!!”
“๗ แสน!”
“๘ แสน!!”